نام شهید قشقایی برتارک سالنی در تئاتر شهر می درخشد

میدان انقلاب غوغایی است. یک استاد تشیع جنازه می‌شود گاردی ها دارند شلیک می کنند ولی مردم انقلابی باید دین خود را به استاد خود استاد نجات الهی ادا کنند. او در راه این انقلاب جان خود را از دست داده است ، پس باید این تشیع جنازه باشکوه باشد؛ اما گاردی ها اجازه نمی دهند و مردم را به رگبار می بندند وعده ای شهید می‌شوند. در این میان مردان فداکار و با رشادتی باید  زخمی ها را نجات دهند و آنها را از میدان بردارند. حسین رشادت به خرج می دهد برای نجات زخمی ها به میدان می رود و سر انجام جان خود را در این راه از دست می دهد و به درجه شهادت نایل می‌آید.
این حسین کسی نیست جز شهید حسین قشقایی که سال ها همسایه برادر من در قطعه 24 بهشت زهرا است و نامش برتارک سالنی در تاتر شهر می درخشد.
او یک کارگردان و یک تحصیل کرده تئاتر بود که در دانشکده هنرهای زیبا تحصیل کرده بود و مورد خشم ساواک بخاطر افکار دینی وانقلابی اش بود.
او رشادت و دین داریش را در انقلاب به نمایش گذاشت تا همراه استاد نجات الهی در زمره شهدا قرار گیرد تا امروز در 41 سالگی انقلاب اسلامی جایش خالی باشد.
برای این که یادش گرامی و نامش زنده باشد اثری از خانم ثابتی در سالن قشقایی تئاتر شهر نمایشنامه خوانی می شود. باید این حرکت را به فال نیک گرفت.
در عصری که شاید کمتر برای دین و برای ایمان به خدا در دانشکده‌های تئاتر تلاش می شد شهید قشقایی این شهامت را داشت که تمام کوشش خود را برای به ثمر رساندن اعتقادش به کار گیرد؛ در روزگارانی که استادان تنها برای دین گریزی آماده بودند.
امروز یاد حسین در اذهان ما زنده است و او به عنوان یک چراغ راه والگو می تواند مطرح شود. یادش گرامی باد و اجر این اجرا برای آقای جولایی و خانم ثابتی باشد که در خوانش این متن همت کرند . آنها بیش از 8 ماه تلاش کردند تا  «ماناترین لحظه قشقایی» نمایشنامه خوانی شود. امیدوارم که این حرکت ها در مورد آنهایی که برگردن ما دین دارند ادامه یابد. شهدایی مثل شیهد قشقایی‌ها که امروز آرامش‌مان را مدیون ایشان هستیم و بس .

محمود فرهنگ دی‌ماه 98