با حذف هیچ جشنواره‌ای نمی‌توان اعتبار آن را صرف تجهیز کرد

مدیر مرکز هنرهای نمایشی طی نشست مطبوعاتی صبح امروز به سؤالات خبرنگاران درباره وقایع تئاتر که طی فصل اول سال مطرح شده‌اند، پاسخ داد.
به گزارش سایت ایران تئاتر در این نشست که با حضور حسین پارسایی مدیر مرکز هنرهای نمایشی و محمدرسول صادقی مدیر روابط عمومی برگزار شد، مسایل مختلفی چون کیفیت و ضرورت اجراهای اخیر مجموعه تئاترشهر، وضعیت انجمن نمایش، بازسازی خانه تئاتر، تئاترهای پارس و نصر، تئاتر شهرستان، معافیت مالی و بسیاری دیگر از مسایل مطرح شده در رسانه‌های جمعی مطرح و بررسی شد.
حسین پارسایی در خصوص اجراهای فعلی مجموعه تئاترشهر با تأکید بر لزوم نقد کیفی آثار در مطبوعات گفت: کانال کمیل مانند اجرای دیگر نمایش‌هایی که به ضرورت، مناسبت و به این دلیل که نمایش دیگری وجود ندارد انتخاب و اجرا شد. سال قبل نمایش‌های بسیاری با توجه به ضرورت‌های مرکز هنرهای نمایشی تولید شد اما نگارش و تولید اندک این نوع کارها موجب تکرار آن می‌شود. این ضعف هنرمندان و مدیران است که تولید تئاتر در این حوزه کم است. بخش کیفی نیز به کارگردان و گروه اجرایی بازمی‌گردد.
وی نمایشنامه‌هایی از نوع "ماچیسمو" را نیز دغدغه یک نویسنده ایرانی برای اقتباس از یک اثر عنوان کرد که در جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر موفق به دریافت جایزه اول بازیگری شده و مرکز نیز بنا به وظیفه آن را روی صحنه آورده است.
وی در پاسخ به خبرنگاری که بر موضوع کار ایراد وارد می‌دانست گفت: هم‌اکنون نسبت به تنگ کردن عرصه انتخاب آثار اعتراض می‌شود. اگر بنا به نظر شما آثار اقتباسی نیز با سخت‌گیری بیشتر انتخاب شوند بحث‌های بیشتری مطرح خواهد شد. یکی از انتظارات من از منتقدان و نویسندگان این است که رودربایستی را کنار بگذارند و از نظر کیفی با صراحت آثار را نقد کنند. در این صورت هنرمندان حامیان، متولیان و اسپانسرها نیز بهتر عمل خواهند کرد. فکر می‌کنم وقتی گروه دغدغه مالی ندارد، ‌منتقدان هم بی‌تفاوت از کنار اثر رد می‌شوند و حساسیت‌های کیفی کاهش پیدا می‌کند. خواهش می‌کنم جریان نقد را جدی بگیرید. در سایت ایران تئاتر دیدم که نقدهایی در رویکردهای مختلف درج شده که از خواندن آن لذت هم بردم. ضرورت دارد چند تفکر به نقد یک اثر بپردازند. در عین حال که توجه روزنامه‌ها به تئاتر و اختصاص صفحه‌ای برای آن جای سپاسگذاری دارد.
وی در خصوص انجمن نمایش و وضعیت هنرمندان آن توضیح داد: در مسیر پی‌گیری وضعیت هنرمندان انجمن دو پیشنهاد مطرح شده که در حال پی‌گیری است. اول آن که بیمه و حقوق مستمر این کارکنان تا دویست هزار تومان در ماه برقرار شود و دیگر این که به وسیله اعمال تغییر در اساسنامه انجمن، مشکلات آن رفع و ادامه پیدا کند. این مسیر اگر امکان می‌داشت حتماً به وسیله ما انجام می‌شد. اکنون نیز برای حفظ شأن هنرمندان ترتیبی داده شده که پی‌گیری این مسأله از طریق دفتر قضایی نباشد و در کنار یکدیگر مشورت کرده و به رفع مسایل بپردازیم. در هر صورت حقوق معوقه باید پرداخت شود و به هر نحو مستمری به عزیزان بازگردد.
وی درباره شکل‌گیری انجمن‌های مشابه هم تصریح کرد: هر یک از این انجمن‌ها می‌توانند برخی از مشکلات تئاتر را حل کنند و تأسیس آنها منافاتی با یکدیگر ندارند. انجمن هنرهای نمایشی قرار است بستری را فراهم کند که بخش دولتی فقط به کار نظارتی خود بپردازد. مرکز هنرهای نمایشی با هر مؤسسه خصوصی که بتواند در راستای اهداف مرکز به توافق برسد و به عنوان دستگاه اجرایی برای برنامه‌های نمایشی طول سال کار کند، همکاری خواهد کرد.
وی درباره انجمن‌های نمایش قدیم و جدید توضیح داد: بارها گفته‌ام و باز هم تأکید می‌کنم که وزارت ارشاد بنابر بخشنامه‌های ابلاغی و دلایل بسیاری که بارزترین آن جذب نیروی انسانی، اعم از کارمند یا هنرمند، خریدها، تعمیرات و... در سالیان گذشته بوده و از محل یارانه‌های فصل 5،‌ از شهریورماه سال 1384 این کمک‌ها را قطع کرده و در شرایط حاضر رسیدگی به وضعیت هنرمندان این انجمن در دستور کار دفتر حقوقی قرار دارد و مرکز هنرهای نمایشی قادر به همکاری با این انجمن نیست؛ اما انجمن دیگری با عنوان هنرهای نمایشی در قالب مؤسسات فرهنگی و هنری و صرفاً با نیت توسعه هنرهای نمایشی در سراسر کشور تأسیس شده است که از 15 تیرماه با افتتاح شعب خود در مراکز استان‌ها رسماً کار خود را آغاز می‌کند. این مؤسسه در قالب یک تفاهم‌نامه و با مشارکت هنرمندان، مجری تمامی طرح‌های نمایشی کشور خواهد بود. که مدیران مسؤول گزارش کامل آن را تقدیم حضور خواهند کرد.
مدیر مرکز هنرهای نمایشی در پاسخ به خبرنگار ایران تئاتر درباره برپایی جلسه مطبوعاتی انجمن هنرهای نمایشی گفت: پیش از آغاز رسمی فعالیت انجمن جلسه مطبوعاتی با حضور هیأت مدیره و هیأت رئیسه برگزار می‌شود و اساسنامه آن ارائه خواهد شد. مسلماً استقرار و ثبات انجمن زمان می‌برد.
بازسازی‌ها، تعمیرات و سالن‌های تمرین و اجرا
مدیر مرکز هنرهای نمایشی در خصوص ادامه بازسازی مجموعه تئاترشهر گفت: اتمام پروژه بازسازی در تئاترشهر به دلیل گستردگی و هم‌زمانی با اجرای نمایش‌ها با سرعت کمتری در حال انجام است و بهره‌برداری از سیستم‌های خنک کننده و تکمیل تأسیسات برقی در اولویت کاری است. خوشبختانه دفتر طرح‌های عمرانی برای تسریع در کار از ابتدای خردادماه مشارکت بسیار مؤثری داشته است.
وی درباره تعمیر و بازساری اتاق‌های تمرین اداره تئاتر توضیح داد: "اینجا خانه ماست" این شعاری است که همه هنرمندان مستقر در اداره تئاتر به زبان می‌آورند؛ اما چه کسی مسبب تخریب در و دیوار این اتاق‌هاست؟ کارمندان اداره تئاتر یا افرادی که بهره‌برداری می‌کنند؟
اداره تئاتر هم مثل سایر تالارهای نمایشی، یک اعتبار محدود برای نگهداری ساختمان در طول سال دارد که کفاف هزینه‌های جاری و تعمیرات آن را نمی‌دهد. هنوز چند سال از تجهیز اساسی اتاق‌های تمرین نگذشته است و به طور قطع با بازسازی مجدد، ظرف مدت کوتاهی همین حال و روز را پیدا می‌کند.
مرکز هنرهای نمایشی از سال گذشته و پیش از طرح این موضوع از طریق دفتر طرح‌های عمرانی بازسازی فضای موجود را در اولویت کار خود قرار داده اما تا مراقبت و مشارکت هنرمندان نباشد باز هم شاهد بروز این مشکلات خواهیم بود.
آیا بهتر نیست یک بار هم به خودمان نهیب بزنیم و بگوییم سهم هر کدام از ما در مراقبت از تنها ساختمان تمرین تئاتر چیست؟ پس لطفاً با مسئولان اداره تئاتر و مراقبت، بیشتر همکاری کنید.
وی درباره قطع یارانه‌های خانه تئاتر گفت: جمع اعتبارات تعمیر و تجهیز برای کلیه ساختمان‌های زیرمجموعه مرکز حدود سی میلیون تومان است در حالی که تجهیز تئاترشهر به تنهایی هزینه بالایی برداشته و در نتیجه در طول سال گذشته این مبلغ به سالن‌های دیگر نرسید. اکنون چند ماهی است که تنخواه دریافت کرده‌اند اما هیچ ضمانت اجرایی برای حفظ و نگهداری این ساختمان وجود ندارد. سیگار، نوع رفت و آمد و... این ساختمان را دوباره به همین روز خواهد انداخت. امسال برای ششمین بار درخواست چهارپایه برای اتاق‌های تمرین داشتند. حتی گفتم آهنی بسازند. در واقع یکی از دلایلی که گروه را مسؤول ساخت و ساز می‌کنیم همین مشارکت نکردن گروه‌ها در نگهداری وسایل و تجهیزات است.
وی ساختمان اداره تئاتر را متعلق به وزارت ارشاد و بهره‌بردار آن را مرکز هنرهای نمایشی معرفی کرد و تأکید کرد که تغییر نام در اسناد هیچ منافاتی با بهره‌برداری و مالکیت ارشاد بر آن ندارد.
مدیر مرکز هنرهای نمایشی در پاسخ به خبرنگاری که از پرداخت نشدن کمک مرکز به تئاتر پارس سؤال کرد گفت: 5 میلیون برای رفع و بررسی مشکلات انشعاب گاز تالار پرداخت کرده‌ایم. قرار بود 5 میلیون دیگر را برای تولید آثار در تئاتر پارس هزینه کنیم آن هم به مناسبت اجرای کارهای جشنواره آیینی-سنتی که متأسفانه انجام نشد و این مبلغ هم به تئاتر پرداخت نشد. این تالار از گذشته در اختیار گروه‌های آزاد بوده و از سوی دیگر داعیه خرید خصوصی برای آن وجود دارد. حتی 50 میلیون درخواست وام از ما کرده‌اند. هرازگاهی نیز دوستان به ما مراجعه می‌کنند ولی هنوز سرنوشتش معلوم نیست. تعمیر تئاتر پارس از حوزه اختیارات ما خارج است مگر آن که مالک آن رسماً فروش و مزایده اعلام کند و ما بدانیم که مالک اصلی کیست.
وی درباره ادامه بازسازی تئاتر نصر نیز گفت: اطلاع دادند پروژه بازسازی تئاتر نصر به دلیل قدمت ساختمان باید با ظرافت و دقت بیشتر ادامه پیدا کند و درخواست بودجه داشتند. متأسفانه نتوانسته‌ام آن را تأمین کنم. ان‌شاالله از تیرماه با اختصاص بودجه کارشان را پی می‌گیرند.
تئاتر شهرستان‌ها
حسین پارسایی در خصوص ابهامات موجود در حیات تئاتر شهرستان گفت: تئاتر شهرستان علی‌رغم سستی‌ها و کاستی‌ها به دلیل انتظارات و درخواست‌های معقول و مشارکت جمعی همیشه بستر مناسبی برای توسعه فراهم کرده است. مرکز هنرهای نمایشی بنابر وظایف، اهداف، برنامه‌ها و اولویت کاری خود، رویکرد جدی به تئاتر شهرستان داشته است.
برپایی کارگاه‌های آموزشی –تأکید بر اجرای عمومی- برگزاری جشنواره‌های منطقه‌ای و سراسری- ارتباط حرفه‌ای با تولیدکنندگان و اجرای نمایش‌های حرفه‌ای در سطح شهرستان- حمایت از اجرای نمایش‌های موفق شهرستانی در تهران و اعزام به خارج- برپایی جشن‌های اردیبهشت تئاتر و چهارفصل تئاتر و حمایت از درام‌نویسان شهرستانی و تولید 120 نمایش در سراسر کشور- چاپ نمایشنامه‌های نویسندگان هر استان و بزرگداشت تئاتر استان‌ها در تهران از جمله مواردی است که بخش اعظم آن در دو سال گذشته صورت پذیرفته و طرح‌های جدید تا پایان سال 1387 به وقوع خواهد پیوست.
مجموع این دست‌آوردها با حمایت‌های مادی و معنوی مرکز همواره گواه این ادعاست که علی‌رغم همه موانع، مشکلات و کمبود فضاهای نمایشی، حرکت تازه‌ای در تئاتر شهرستان آغاز شده است که من آن را وظیفه این مرکز و بسیار بدیهی می‌دانم. البته همه استان‌ها یکسان نیستند و به تناسب حمایت‌های مادی و معنوی ادارات کل و امکانات در اختیارشان فعالیت می‌کنند.
امیدوارم سال 87 فرصت بسیار مناسبی برای شکوفایی بیشتر و معرفی توانمندی‌های تئاتر شهرستان باشد. برپایی باشکوه جشن‌های اردیبهشت تئاتر ایران و شور و نشاط در استان‌های کشور نمونه بارزی است که تئاتر در شهرستان همچنان زنده است و به عنوان قلب تپنده تئاتر کشور می‌تپد.
وی درباره این مطلب که مراکز استان مشکل سالن دارند مسأله تئاتر شهرستان را شناسایی گروه‌های فعال تئاتر عنوان کرده و با اشاره به برنامه‌های متنوع مرکز برای تئاتر شهرستان‌ها گفت: مجموع امکانات کمتر از تقاضا و سطح توانایی تئاتر شهرستان است. اگر بخواهیم همه گروه‌ها را مورد توجه قرار دهیم تنها در خراسان رضوی با 25 گروه نمایشی مواجه خواهیم شد و مسلماً بودجه تئاتر برای این همه گروه کفایت نخواهد کرد. حتی برای اجرای عمومی آثار برتر نمایشی در شهرستان‌ها با مراکز استان مکاتبه داشتیم و متأسفانه بسیاری از استان‌ها پاسخ دادند امکان اسکان و پذیرایی را نداریم.
اکنون نیز بعد از سال‌های بی‌مهری به بودجه با رویکرد جدید دولت توفیق توجه به تئاتر شهرستان‌ها را یافته‌ایم.
وی در بخش دیگر صحبت‌هایش به حرف و حدیث‌هایی که پیرامون تئاتر مقاومت ایجاد شده پرداخت و توضیح داد: آیا به نظر شما مرکز هنرهای نمایشی مسؤول تجهیز و ایجاد امکانات یا ساخت و ساز در شهرهای مختلف ایران است؟ شما فکر می‌کنید چند شهرستان یا مرکز استان، استعداد برگزاری رویدادهای نمایشی اعم از منطقه‌ای یا سراسری را دارد؟ یا اساساً به چه قیمتی باید تهران را به قصد برگزاری جشنواره‌ها و یا توسعه و اعتلای هنر نمایش در اقصانقاط ایران ترک گفت؟ پاسخ بدیهی است.
هر کدام از مناطق کشور با توجه به امکانات موجود و گستره کار سنجیده می‌شوند و با در نظر گرفتن ضرورت برگزاری یک رویداد و نیازمندی‌های آن تصمیم‌گیری می‌شود. خرمشهر و یا آبادان نیز از همین موارد است. سرزمینی که ساکنان آن هنوز طعم سازندگی و آسایش را به طور کامل نچشیده‌اند. به نظرم، تئاتر مقاومت سهم آنهاست حتی اگر با امکانات ناچیزی میزبانی کنند.
علی‌رغم طرح این حواشی، بار دیگر به خاطر برگزاری رویداد مهم، مهمان‌نوازی و تجهیزات تالارهای نمایشی (به اندازه توانایی و بضاعت خود) صمیمانه از دست‌اندرکاران خوزستان سپاسگزارم. اجازه بدهید به دوستان کم لطف خود بگویم در شهر ستم دیده‌ای که غبار آسمان آن و ساعات پرواز در اختیار هیچ کدام ما نیست و بهترین امکانات را از اهواز تا خرمشهر برای ما تدارک دیدند، گلایه از شرایط جوی، چند دقیقه تأخیر در اجرا و یا تغییر در زمان مراسم اختتامیه به خاطر ساعت پرواز و برگشت میهمانان و هنرمندان و سایر موارد جزئی دیگر به راحتی قابل درک است و شاید طرح آن با ادبیات نوشتاری و اغراق‌آمیز ناسپاسی به نظر آید.
مشارکت هنرمندان در سال گذشته در جشنواره‌های مختلف مریوان، بجنورد و اصفهان باعث شد، علی‌رغم برخی کاستی‌ها نتایج و ثمرات قابل توجهی متوجه تئاتر شهرستان شود.
بنابر این بار دیگر خواهش می‌کنم این مراکز در تمرکززدایی رویدادهای نمایشی از پایتخت و مشارکت استان‌های کشور همراهی کنند.
وی در پاسخ به ایران تئاتر که از اقدامات و برنامه‌های مرکز برای تجهیز و تعلیم استان‌های میزبان جشنواره پرسید گفت: اگر ما به دلیل ضعف امکانات از رفتن به استان‌ها پرهیز کنیم مورد انتقاد قرار نخواهیم گرفت؟ حقیقت دارد که امکانات استان‌ها حرفه‌ای نیست و افراد آموزش دیده نیستند اما یا باید سطح توقع‌مان را پایین بیاوریم یا از برگزاری جشنواره‌های بزرگ در استان‌ها بپرهیزیم. در نتیجه یک امکان را با محدودیت و تنگ نظری از استان‌ها سلب کرده‌ایم.
پارسایی برپایی جشنواره‌ها را موظفی مرکز در سرفصل اعتبارات اختصاص یافته دانست و تأکید کرد: با حذف هیچ جشنواره‌ای نمی‌توان اعتبار آن را صرف تجهیز کرد. اما می‌توان مطابق پیشنهاد شما در برخی از حوزه‌ها به طور مستقیم وارد عمل شد تا مشکلات کمتری وجود داشته باشد.
وی درباره آموزش تئاتر برای استان ها به همکاری نکردن چهره‌های تئاتر برای اقامت یا سفر به شهرستان‌ها اشاره کرد و گفت: در سال‌های پیش از انقلاب اداره‌های تئاتر و مراکز هنرهای نمایشی استانی وجود داشت اما الان کمتر فردی را پیدا می‌کنیم که برای چند روز به شهرستان برود. در حالی که حمایت هم می‌کنیم. نکته دیگر به انگیزه بچه‌های شهرستان بازمی‌گردد که به هر دلیل از بین رفته است. امیدوارم با بودجه مستقل برای هر مرکز استان افرادی را داشته باشیم که برای تئاتر آن استان برنامه‌ریزی کنند.
معافیت مالیاتی هنرمندان
مدیر مرکزهنرهای نمایشی در خصوص معافیت مالیاتی هنرمندان گفت: متأسفانه پاسخ مثبت در این باره داده نشده و پس از بررسی آخرین اسناد مالی مؤسسه هنرهای معاصر معافیت مالی منوط به مکاتبه جزء به جزء قراردادها و حضور کارگردان در منطقه مالیاتی خود شد. کارگردان با معرفی‌نامه مرکز و مراجعه به منطقه مالیاتی خود به استنادنامه می‌تواند از معافیت بهره‌مند شود. اعتقاد دارم اگر به زعم همه ما جایی قانون رعایت نمی‌شود باید از مدیران ارشد سؤال کرد.
وی تصریح کرد: از انجمن جدید خواسته‌ام مسأله معافیت مالیاتی را خودشان پی‌گیری کنند. خسارت این موضوع را باید انجمن بر عهده بگیرد. چون نتوانسته‌ایم با سازمان مالیاتی مشکل را حل کنیم انجمن خودش باید این بخش مالیات را بپردازد.
این جلسه با پرسش و پاسخ خبرنگاران با مدیر و مدیر روابط عمومی مرکز هنرهای نمایشی تا ساعتی بعد ادامه یافت.