برای من که نوجوانی و جوانی‌ام با لحظه‌های پراشتیاق و پرالتهاب جشنواره‌ها طی شده و خاطراتم مملو از شادی‌ها و هیجانات جشنواره‌های تئاتر است، نوشتن برای چنین رخدادهای پرشور تئاتری، خود شوری مضاعف دارد.

برای من که نوجوانی و جوانی‌ام با لحظه‌های پراشتیاق و پرالتهاب جشنواره‌ها طی شده و خاطراتم مملو از شادی‌ها و هیجانات جشنواره‌های تئاتر است، نوشتن برای چنین رخدادهای پرشور تئاتری، خود شوری مضاعف دارد. اما نوشتن به بهانه جشنواره‌ای که در آستانه سالروز تولد "بانوی بانوان" آغاز به کار خواهد کرد حکایت دیگریست. قدر و منزلت "بانوی دو عالم بر کسی پوشیده نیست". بزرگ‌بانویی که در دامان پرمهرش، از یک سو حسین (ع) رشد می‌کند تا با خون خود نهاد رشادت و پایمردی همه اعصار باشد و از دیگر سوی "زینب (س) " قد می‌کشد تا با کلام بی‌بدیلش ثابت کند که مردی و مردانگی چیزی فراتر از جنسیت است. جشنواره تئاتربانوان می‌تواند فرصت مغتنمی باشد برای کشف "چهره در سایه" مانده زنان تاریخ اسلام و ایران اسلامی ما. زنانی که به هر دلیل رشادت‌ها و پایمردی‌هایشان یا دیده نشده یا برای دیده شدنشان تلاشی صورت نگرفته است. به راستی مگر می توان نقش زنان میهن عزیزمان را در برهه‌های حساس همچون دفاع هشت ساله‌مان نادیده گرفت؟
همان گونه که امروز در عرصه‌های علمی فرهنگی همچنان زنان پا به پای مردان و البته با مسئولیت‌پذیری در قبال خانواده حماسه‌های کوچک و بزرگ می‌آفرینند.
امید که جشنواره تئاتر بانوان بتواند در هر چه بهتر شناساندن زنان ایرانی گام بردارد و چراغ صحنه‌های تئاتر این مرز و بوم با حضور زنان و مردان هنرمند همچنان پرفروغ بماند. ان‌شاالله