بازیگر باید با خودش صادق باشد
رضا کیانیان گفت: وقتی خودت را کشف نکنی یعنی یکی از عناصر اصلی را به دور ریختهای. در حالی که وقتی خودت را بشناسی ابعادی را مییابی و سؤالهای زیادی برایت پیش میآید که به دنبال آنها میروی. هر بازیگری که در دنیا صاحبنام شده به دلیل این است که یگانه بوده و مثل دیگری نبوده. برای این که اینگونه باشی باید خودت را بشناسی.
رضا کیانیان شب گذشته در جمع هنرمندان شرکت کننده هفتمین جشنواره سراسری تئاتر بانوان در هتل مرمر حضور پیدا کرد.
به گزارش سایت ایران تئاتر، در این نشست که با حضور تعداد زیادی از علاقهمندان و هنرمندان تئاتر شهرستانها برگزار شد، رضا کیانیان به عنوان میهمان این نشست، علیاکبر قاضی نظام، مریم معترف دبیر هفتمین جشنواره تئاتر بانوان و مجید امرایی مدیر روابط عمومی این جشنواره حضور داشتند.
رضا کیانیان در ابتدای این نشست ضمن ابراز خوشحالی از حضور بین هنرمندان تئاتر شهرستان در خصوص هنر بازیگری گفت: در وهله نخست یک بازیگر باید خودش را بشناسد چون اگر خودش را نشناسد اما الگو داشته باشد به طور قطع راه را کج رفته است. وقتی الگو انتخاب کنیم بدین معنی است که میخواهیم خودمان را نشناسیم و دیگری را بشناسیم. داشتن الگو برای خیاطی خوب است ولی برای بازیگری این طور نیست.
وی در ادامه افزود: وقتی خودت را کشف نکنی یعنی یکی از عناصر اصلی را به دور ریختهای. در حالی که وقتی خودت را بشناسی ابعادی را مییابی و سؤالهای زیادی برایت پیش میآید که به دنبال آنها میروی. هر بازیگری که در دنیا صاحبنام شده به دلیل این است که یگانه بوده و مثل دیگری نبوده. برای این که اینگونه باشی باید خودت را بشناسی. بسیاری از بازیگران وجود دارند که بازیگران خوبی هم هستند و کارهای زیادی را انجام دادهاند، ولی هیچ لحظهای از بازی او را به یاد نمیآوری، مثل این که وقتی به شمال میروی، درخت یادت نمیماند چرا که آنجا درخت زیاد است، در حالی که در کویر یک درخت به خاطرت میماند. بازیگر خوب بازیگری است که یک لحظهای از او به خاطرت بماند و بگویی که در آن صحنه که بازی کرد دیدی چه کرد و تو سالها آن را به یاد داشته باشی.
کیانیان خاطرنشان کرد: من بازیگری هستم که در مورد بازیگری مینویسم و بعد از این که بازی میکنم مدتی بعد آن را تحلیل میکنم، در نتیجه خیلیها فکر میکنند وقتی بازی میکنم، قصد دارم لحظه به لحظه از تکنیکهای مختلف استفاده کنم. در حالی که این طور نیست. بازیگری که در حال خلق یک اثر هنری در حال فکر کردن به استفاده از تکنیک باشد خلاق نیست. بازیگر دو ستاد فرماندهی دارد. یکی از آن دو ستاد، خودآگاه یا فکر ماست، بخش دیگر ناخودآگاه ماست. هنرمند در زمان تمرین با خودآگاه خود تمرین میکند و در زمان اجرا با ناخودآگاه خود. وقتی بازی میکنی ناخودآگاه تو بازی میکند بنابراین نمیتوانی فکر کنی که من تکنیکی بازی میکنم یا نه. بازیگر خوب کسی است که ناخودآگاه خود را آموزش داده باشد چرا که هر قدر در این زمینه قویتر باشی تکنیکیتر بازی میکنی.
وی با اشاره به این که پایه و اساس هنر واقعی صداقت است گفت: بازیگر باید با خود صادق باشد چرا که در غیر این صورت نمیتواند نقش بازی کند و اگر بازی کند هم مثل میلیونها نفر دیگر میشود. من همواره پیش از این که منتقدان در مورد کارم بنویسند، خودم این کار را میکنم.
کیانیان گفت: در جهان هنر قانون ثابتی وجود ندارد و قواعد کلی است. بنابراین ما رشد میکنیم. در هنر واقعی باید به دنبال یگانگی بود. به اعتقاد من کسانی که فکر میکنند در شغلشان کار بزرگی کردهاند آموزشپذیر نیستند و ماندگار هم نمیشوند.
وی گفت: هدف من از فعالیت در حرفهام لذت بردن شخصی است. از آن دست بازیگران نیستم که میگویند ما برای مردم کار میکنیم. فکر میکنم وقتی یک کار هنری انجام میدهی باید لذت ببری چرا که در غیر این صورت مردم هم لذت نمیبرند.