به اعتقاد من نباید در اجرای جلسات نمایشنامه‌خوانی به تکنیک‌های اجرای نمایش‌های صحنه‌ای متوسل شد، زیرا در صورت به کار بردن این تکنیک‌ها، تماشاگر در باور اثر نمایشی دچار تعلیق می‌شود و تکلیف خود را نمی‌داند که آیا با یک خوانش رو به روست یا یک نمایش صحنه‌ای؟
به اعتقاد من نباید در اجرای جلسات نمایشنامه‌خوانی به تکنیک‌های اجرای نمایش‌های صحنه‌ای متوسل شد، زیرا در صورت به کار بردن این تکنیک‌ها، تماشاگر در باور اثر نمایشی دچار تعلیق می‌شود و تکلیف خود را نمی‌داند که آیا با یک خوانش رو به روست یا یک نمایش صحنه‌ای؟
جلسات نمایشنامه‌خوانی با اجرای صحنه‌ای آثار نمایشی تفاوت‌های زیادی دارد که در آن کارگردانان مختلف با حضور نویسنده علاوه بر عیب‌یابی اثر، متن را مورد نقد و بررسی قرار می‌دهند.
به گزارش دریافتی سایت ایران تئاتر از روابط عمومی مجموعه تئاترشهر، "بهزاد صدیقی" منتقد و نویسنده تئاتر در جلسه نقد و تحلیل نمایشنامه "سرود سرد خاکستر" نوشته حمیدرضا نعیمی که روز گذشته در سالن کنفرانس مجموعه تئاترشهر به کارگردانی سیامک موحدی روخوانی شد، با بیان این مطلب افزود: به اعتقاد من نباید در اجرای جلسات نمایشنامه‌خوانی به تکنیک‌های اجرای نمایش‌های صحنه‌ای متوسل شد، زیرا در صورت به کار بردن این تکنیک‌ها، تماشاگر در باور اثر نمایشی دچار تعلیق می‌شود و تکلیف خود را نمی‌داند که آیا با یک خوانش رو به روست یا یک نمایش صحنه‌ای؟
وی افزود: به طور حتم اگر در جلسات نمایشنامه‌خوانی به بازیگر حرکت و یا میزانسن‌های آن چنانی بدهیم، اصل نمایشنامه‌خوانی از تعریف خود خارج می‌شود و تماشاگر دچار سردرگمی می‌شود و با یک اثر ناقص روبه‌رو خواهد شد که پر از غلط اجرایی است.
عضو کانون ملی منتقدان تئاتر ایران در بخش دیگری از صحبت‌های خود با اشاره به نمایشنامه "سرود سرد خاکستر" گفت: علی‌رغم کاستی‌هایی که در نوع شخصیت‌پردازی این نمایشنامه با آن شاهد بودیم و لازم است کارگردان و مجری اثر توجه بیشتری به شخصیت‌پردازی‌ها کند، این نمایشنامه جذابیت‌ها و ابتکاراتی دارد که آن را تبدیل به یک اثر نمایشی قابل توجه و ارزشمند کرده است.
وی افزود: نگاه متفاوت به منطقه جنگی مانند "فکه" که داستان نمایشنامه در آنجا اتفاق می‌افتد مخاطب را با فضایی آشنا می‌کند که تا به حال کمتر نویسنده‌ای در زمینه تئاتر دفاع مقدس به آن توجه کرده و این ویژگی مثبتی است که ما در این نمایشنامه می‌توانیم به آن پی ببریم.
صدیقی در ادامه گفت: روایت روان داستان یک نمایشنامه معاصر یکی از نکات بسیار مهم و در عین حال دشوار است که در نمایشنامه‌نویسی معاصر جزو عناصر کلیدی خلق هر اثر نمایشی به حساب می‌آید و از این منظر حمیدرضا نعیمی توانسته به خوبی این نکته را در روایت داستان رعایت کند و نمایشنامه را تبدیل به اثری قابل هضم برای تماشاگر کند. البته این روند آن چنان که باید قوام لازم را پیدا نکرده است.
سیامک موحدی کارگردان این جلسه نمایشنامه‌خوانی هم در این جلسه گفت: این اثر نمایشی روایت کاملاً مستندی از شهدایی است که در منطقه فکه با آن شرایط خاص مقابل دشمنان ایستادگی کردند. البته نمایشنامه نیازمند بازنویسی به لحاظ شخصیت‌پردازی است که در اجرا باید به آن توجه کرد.