اعتقاد دارم نقش زن‌های این نمایش بی‌نظیر است و خیلی اهمیت دارد که بازیگر کاملاً به این نقش بخورد. همه دوستانم می‌خواهند که در آن بازی کنند و ای کاش درک می‌کردند که چقدر دوست دارم همه آنها در کار باشند اما هنر، شوخی ندارد و متأسفانه مرا مجبر به گزینش می‌کند.

چیستا یثربی از آغاز مرحله طراحی، کارگردانی و انتخاب بازیگر نمایش "25 هزار بار برای این که بدانم دوستم نداری" خبر داد.
این کارگردان و مدرس دانشگاه به سایت ایران تئاتر گفت: تمرین این نمایش را هنوز شروع نکرده‌ایم، اما پیش تولید کار که به طراحی‌های بخش کارگردانی و انتخاب بازیگر مربوط می‌شود در حال انجام است.
وی با اشاره به اجرای این نمایش در آبان ماه و شروع تمرین از شهریورماه گفت: این نمایش اولین کاری است که تاکنون در آن 20 بار بازیگر عوض کرده‌ام. همه بازیگران بسیار خوب هستند و به من هم لطف دارند و نقش‌های خاص این نمایش را هم بسیار دوست دارند اما احساس می‌کنم در نهایت کار با حضور افرادی که ابتدا زمان خالی داشته باشند و بعد مناسب نقش باشند، تولید می‌شود.
وی از صحبت با افسانه ماهیان، شبنم مقدمی، محمد حاتمی، احمد مهرانفر و تعدادی دیگر برای بازی در این نمایش خبر داده و افزود: اعتقاد دارم نقش زن‌های این نمایش بی‌نظیر است و خیلی اهمیت دارد که بازیگر کاملاً به این نقش بخورد. همه دوستانم می‌خواهند که در آن بازی کنند و ای کاش درک می‌کردند که چقدر دوست دارم همه آنها در کار باشند اما هنر، شوخی ندارد و متأسفانه مرا مجبر به گزینش می‌کند.
این درام‌نویس، درباره "25هزار بار برای این‌که بدانم دوستم نداری" گفت: این نمایش یک مثلث عاشقانه روانشناسانه است و در مرز واقعیت و کابوس پیش می‌رود. به نوعی وارد ذهن سه آدم نمایش می‌شویم و هرگز تا لحظه آخر حقیقت را نمی‌فهمیم. نمایشنامه یک کار معمایی و روانشناختی در ژانر وحشت است. یک اتفاق، دو زن و دو مرد داستان را به هم نزدیک می‌کند بدون آن که از هر یک شناختی داشته باشیم اما وقایع، این چهار نفر را شریک می‌کند. هر بار واقعیت را بر اساس ذهن یک تن می‌بینیم.
وی تصریح کرد: این نمایش بر اساس قانون "خودت به جای همه، همه به جای خودت" در نمایش‌درمانی شکل می‌گیرد. حتی در برخی مواقع از تماشاگر می‌خواهیم که در کار مشارکت کنند.
تصمیم دارم به شدت بر اساس سایکودرام کار کنم و پاسخ این سؤال که آیا نقش بازی کردن می‌تواند امکان دهد که در نهایت از ماسک‌ها و نگاه‌های خود بیرون آییم و خودمان را کشف کنیم، یا فقط بازی کردن ما را با نقاب‌ها فریب می‌دهد، یا این که آیا جامعه، بازی نقش را کنار می‌گذارد یا نه به کار جهت می‌دهد. این شیوه "برگشت به تماشاگر"، شیوه پلی بک و اسنادی گفته می‌شود و در آن تماشاگر به طور جدی وارد کار می‌شود. تماشاگر شک می‌کند که به بازی گرفته شده یا واقعاً به او احتیاج است.
وی درباره نام‌گذاری این اثر نمایشی توضیح داد: عنوان نمایشنامه را بر اساس یک جمله از ادیسون انتخاب کردم. او 25 هزار بار تلاش می‌کند تا باتری معمولی را اختراع کند. وقتی از او می‌پرسند که آیا باز هم فکر می‌کنی موفق هستی؟ می‌گوید: "25 هزار بار بیشتر از شما می‌دانم که چطور نمی‌شود باتری ساخت.
یثربی درباره دیگر همکاران این پروژه گفت: موسیقی نمایش را نوید گوهری خواهد ساخت و در خصوص طراحی صحنه به دنبال فردی خلاق می‌گردم؛ چون اعتقاد دارم طراحی صحنه نقش مؤثر و زیادی در اثر دارد.