جواد روشن در گفت‌وگو با ایران‌تئاتر مطرح کرد
دادگاه ویژه را در سالن چارسو به صحنه می‌برم
ایران‌تئاتر: جواد روشن موسس گروه تئاتری یگانه سال‌ها است که در حوزه نویسندگی، کارگردانی و مدیریت در حوزه های مختلف تئاتر موثر و مستمر فعالیت دارد و سال قبل در اردیبهشت ماه نمایش یک ساعت آرامش نوشته فلوریان زلر را در سالن دکتر ناظرزاده کرمانی تماشاخانه ایرانشهر با بازی امیرمهدی ژوله، معصومه کریمی، مهدی ذاکر حسینی، ارسطو خوش‌رزم و وحید نفر با موفقیت به صحنه برد. لاموزیکا، رقص روی لیوان ها و خرس از جمله آثار مهم کارنامه کاری او محسوب می شوند.
جواد روشن در گفت‌وگو با ایران‌تئاتر درباره فعالیت‌های جدید کاری خود گفت: از نیمه دوم سال 1398 مشغول مذاکره با مدیریت تئاتر شهر برای دریافت نوبت اجرای نمایش بودم؛ زیرا از سال 1394 فرصت اجرا در مجموعه تئاتر شهر را نداشتم. در آخرین مذاکراتم با عباس اقسامی مدیریت تولید مجموعه تئاتر شهر کارهای اولیه اداری برای دریافت نوبت اجرا در امسال را انجام دادیم. من برای اجرا در تئاتر شهر نمایش نامه دادگاه ویژه را پیشنهاد دادم؛ نویسنده این اثر ولادیمیرنیکا لایویچ روس تبار است. این نمایش نامه را آبتین گلکار در انتشارات هرمس در سال 1396 به فارسی ترجمه کرده است و اولویت اولم هم برای اجرای این کار سالن چارسو به خاطر طراحی و بالکنش است که مناسب فضای نمایش من است.
این نویسنده درباره مضمون و داستان دادگاه ویژه گفت: این اثر به ماجرای زندگی زن و شوهری می پردازد که برای دیدن تئاتر به تماشاخانه ای می روند که قرار است در آنجا دادگاهی برگزار شود و در اصل یکی از این زن و مرد در این دادگاه محاکمه می شوند. نمایش اثری پرپرسوناژ است و با دراماتورژی که انجام دادم در نسخه فعلی ده شخصیت دارد.
وی تاکید کرد: ولادیمیرنیکا لایویچ از برجسته ترین طنزنویسان معاصر روسیه است که مضمون بیش‌تر آثارش انتقاد از نابسامانی‌های موجود در شوری سابق است. او در نمایشنامه دادگاه ویژه نیش قلم خود را متوجه دستگاه قضایی و دادگستری شوروی می‌کند که بنا به رویه‌های موجود در آن، هر شهروند می توانست یک مجرم بالقوه قلمداد شود. نویسنده با استفاده از سنت‌های نیرومند طنز انتقادی در ادبیات روسیه نشان می‌دهد دستگاه قضایی ناسالمی که اکثر شهروندان خود را به چشم مجرم و مخالف می‌بیند ممکن است مسبب چه اوضاع ناگواری شود. نویسنده انتقاد خود را به دستگاه قضایی شوروی محدود نمی‌کند و با نمایش پدیده‌های منفی اجتماعی ماننده جاه طلبی، بی‌تفاوتی، دورویی و ترس عمومی، مردم جامعه را نیز در نابسامانی اوضاع مسئول و مقصر می‌داند.
این کارگردان در ادامه سخنانش ضمن اشاره به استقبال خوب مخاطبان از اجرای نمایش یک ساعت آرامش در سال قبل گفت: دوست دارم اگر شرایط فراهم شود این نمایش را امسال اجرای مجددی داشته باشم.
روشن درباره شرایط استفاده از متن‌های ایرانی و متن‌های خارجی آثاری که روی صحنه اجرا می کند متذکر شد: در سال‌هایی که نمایش روی صحنه اجرا می‌کنم؛ هم از نمایشنامه‌های ایرانی و هم از نمایش نامه‌های خارجی استفاده کرده‌ام. در اجراهایم به استفاده از سبک خاصی قائل نیستم. موقعیت و فضای نمایشنامه برایم مهم است و در چنین فضاهایی است که می‌توانم ایده‌هایی به متن اضافه کنم.
گفتنی است در کارنامه بازیگری و کارگردانی روشن آثاری نظیر مرا همیشه گمشده ای بود(نیما بیگلریان)، داستان خرسهای پاندا(ماتئی ویسنی یک)، تکرار(جمشید خانیان)، آوای آواره(ندا ثابتی)، قتل آقای کاف(جمشید خانیان)، در اعماق(محمد علی نوروش)، بنگاه تئاترال(مسعود رحیم پور)، رستگار نافرمان(1حمیدرضا قنبری)، کالاهای فروشی(مریم معترف) و اگر سپیده سر زد دیده می شود.
