در حال بارگذاری ...
یادداشتی بر دوران کرونا و تئاتر

تحمل این روزها راحت تر خواهد بود اگر...

ایران تئاتر- خالد حیدری*: امروز جای تئاتر چقدر خالیست. ای کاش ساز و کاری آماده می شد نیروهای جوان و خلاق فرهنگی هنری بیش از پیش به میدان می آمد، بهر حال هنر عرصه آفرینش و تولید است و نباید در چنین ایامی رسالت هنر را نادیده گرفت.

آرزو می کردم ای کاش، آنچه امروز بر مردم جهان می گذرد، مانوری بزرگ برای آمادگی و بالا بردن سطح فرهنگ و دانش و بهداشت  مردم بود، تا در برابر بحران و چالش های دنیای مدرن،  آسیب نبینیم. این ویروس ناپیدا که با سرعت مرزها را درنوردیده و چنین هراسی به جان میلیاردها انسان انداحته، باور نکردنی و به نوعی مضحک به نظر میاد.. وقتی دراین زمان کوتاه، این کوتولۀ بی سر و پا، قدرت برهم زدن آرامش و امنیت جهان مدرن را دارد و در مهار آن ناتوانند.. باید باور کرد جهان، دهکده ای بیش نیست،چون نه تورم میشناسد و نه قیمت نان و نرخ روز می داند.                                                  
بگذریم نه به عنوان گذشت ، بلکه عبور از گذشته و دریافت حالِ مُشرف به آینده، روز جهانی تئاتر یا روز ملی هنرهای نمایشی، روزی خجسته برای تئاتری های عالَم، که همه به احترام تاریخ درخشان و معرفت و قداست آن، تمام قد می ایستند و از نام نیک صحنه گردان های جهان یاد می کنند و گیس سفیدان را ارج می نهند، اما امسال این مناسبت مبارک، در هاله ای از رنج ساکنان زمین، بی سر و صدا آمد و با حالی دگرگون رفت. وما در ایران هفته ای به این جشن اختصاص داده ایم، که در تهران و بعضی مراکز استانها و با توجه به اوضاع مالی،  اقداماتی نمادین انجام می شود... اما آنچه مد نظر این یادداشت است نه طعنه و شِکوه و ناله ست، نه دل نوشته و دل آزاری...بلکه پیشنهادیست، از یک تئاتری، برای برنامه ریزان و سیاست گذاران این عرصه ارجمند.
دغدغه جامعه تئاتری، معطوف نمودن نگاه جامعه به موضوعات مهم بشریست، به این شیوه که بعد از تحلیل و بررسی آنها از زوایای گوناگون، قالبی در شان موضوعات برای انتقال هنرمندانۀ مهیا  و سپس به اشتراک گذاشته می‌شود  این پروسۀ مکرر زندگی یک سوژه از نطفه تا تولد است و امروز سوژه ای مانند کرونا سبب نگرانی جهان شده و همه را موظف به رعایت  "در خانه ماندن" کرده و این یعنی نیاز انبوه مخاطبان برای دریافتِ پیامهای اجتماعی و خصوصن پزشکی، از طرف تصمیم گیران فرهنگی برای تحمل ایام قرنطینه،  حال اگر پیام ها با چاشنی سرگرمی سالم، مفرح و امید بخش همراه شود و به شکلی اوقات ماندن در خانه را، از فاز هراس و خستگی و کسالت به فاز تفریح و تفنن و تامل تغییر دهند. بی شک تحمل این روزها راحت تر خواهند بود.  

 پس امروز جای تئاتر چقدر خالیست. و باز ای کاش این مدت که ما درگیر چنین شرایط ناگواری هستیم، ساز و کاری آماده می شد که وزارت فرهنگ دوش به دوش وزارت بهداشت که دارند از جان مایه می گذارند، با سازمان دهی نیروهای جوان و خلاق  فرهنگی هنری به میدان می آمد،  بهر حال هنر عرصه آفرینش و تولید است و نباید در چنین ایامی رسالت هنر را نادیده گرفت و اکتفا کرد به پخش روزانه چند فیلم سینمایی که بعضی تاریخ گذشته اند و بعضی حتی مخاطب گریز...

در مقوله هنردرمانی، چقدر مباحث علمی ثابت شده  مانند تئاتر درمانی ، موسیقی درمانی، نقاشی، شعر و فیلم درمانی داریم..  تک تک این مقولات در این شرایط که جامعه در معرض انواع آسیب های روحی روانی قرار دارند میتوانند تاثیر گذار و کار گشا باشند. پس پیشنهاد میکنم طی فراخوانی، نه اداری و برای رفع تکلیف، بلکه دعوتی که دل درد مندان تئاتری را مالامال از عشق کند.. خوشبختانه ما در حوزه هنر، انجمن ها ، کانون ها ، خانه ها ، موسسه ها و گروه ها و تشکل های صنفی ثبت شده با زیر ساختی آماده و تعریف شده داریم که توانایی تولید آثار متنوع و متناسب با نیاز روز را دارند.
در ضمن واقف هم هستیم که بخشی از دلتنگی ها، دست و بالِ خالیِ متولیانِ بیشمارِ!!  امر فرهنگ است، اما قرار نیست چرخ تولید فرهنگ و هنر بیش از این لنگ بزند، ما مسیر های ناهموار زیاد پیموده ایم و سختی کم نکشیده ایم، وقتی که سلامت و نشاط جامعه در گرو همراهی و همگرایی جامعه هنریست، جایی برای حرف و حدیث نمی ماند، اهل هنر، اهل مدارا و قناعت و مناعت هستند.
  قصه کوتاه کنیم که عمر دراز باد.  نیاز واقعی امروز، مدیریتی هدفمند، و هوشمند، برای سازماندهی نیروهای خلاق و مشتاق کار است ، پس با توجه به تغییرات در شکل و قالب ارائه خدمات و بحث دور کاری و نقش رسانه ها، با قاطعیت میتوان گفت، با حضور متخصصان علوم پزشکی و بهداشت عمومی و اندیشمندان صاحب نطر در عرصه فرهنگ و هنر و رسیدن به توافقنامه ای بلند مدت برای همکاری این دو وزارتخانۀ  مهم که ارتباطی مستقیم با سلامت جسم و جان و روح و روان جامعه دارند، سندی ماندگار در حوزه سلامت و گامی بلند برای اعتلای هنر تئاتر در مسیر رشد و توسعه خواهد بود.                                              
*خالد حیدری؛ عضو خانه تئاتر  و سرپرست گروه تئاتر کوچک بوکان 




مطالب مرتبط

نظرات کاربران