در حال بارگذاری ...
رضا بهرامی در گفت‌وگو با ایران‌تئاتر خبر داد

امسال «مش رحیم و ببر» و «بیست متری جوادیه» را به صحنه می‌برم

بهرامی گفت: قرار بود در ابتدای سال جدید در تماشاخانه ملک نمایش مش رحیم و ببر ویژه کودکان را به صحنه ببرم.

رضا بهرامی در گفت‌وگو با ایران‌تئاتر درباره فعالیت جدید کاری خود گفت: قرار بود در ابتدای سال جدید در تماشاخانه ملک نمایش مش رحیم و ببر ویژه کودکان را به صحنه ببرم که به دلیل شیوع کرونا این اجرا به تعویق افتاد و به محض بازگشایی سالن های نمایشی این نمایش را اجرا می‌کنم.

این کارگردان درباره مضمون و داستان نمایش مش رحیم و ببر افزود: داستان این اثر بر اساس یکی از داستان های کلیله و دمنه نوشته شده است و درباره مرد ساده لوحی است که در مسیر رفتنش به ده مجاور برای انجام کاری در میانه راه و در جنگل با ببری مواجه می شود که در قفسی اسیر است و ببر از ساده لوحی مرد استفاده می کند می گوید ببر نیست و فقط یک گربه است. ببر موقعی که از قفس بیرون می آید تلاش می کند از ساده لوحی مرد سواستفاده کند و آدم های دیگری را هم قربانی کند. این نمایش را قبلا سال 1393 هم روی صحنه برده بودم؛ عرفان پور محمدی، امیر عدل پرور ،هیراد محمدی، زهرا ناظری و شیدا مقدمی در این نمایش بازی دارند و شیوه اجرایی مبتنی بر تکنیک های نمایش ایرانی است.

بهرامی در ادامه تصریح کرد: طبق برنامه‌ریزی‌هایی که در سال قبل انجام شده بود؛ قرار است مرداد در خانه تئاتر و در سالن استاد جوانمرد نمایش بیست متری جوادیه را دوباره اجرا کنم. نمایش فضایی اجتماعی با نگاه نقادانه دارد و اثری اپیزودیک است که در چهار مونولوگ با رویکردی اجتماعی، فرهنگی، هنری و سنتی توسط چهار بازیگر نمایش(بهروز پناهنده، امیر عدل پرور و هومن بنایی) اجرا می‌شود به این ترتیب که چهار روایت از چهار نفر از اعضای محله جوادیه که در دهه شصت گم شده‌اند؛ روایت می‌شود. مدت‌ زمانی در اختیار این چهار نفر قرار گرفته است تا در محله خود بچرخند و خودشان را تعریف کنند. امیدوارم تا مرداد سالن های نمایشی بازگشایی بشود و نمایش را بتوانیم روی صحنه اجرا کنیم.

وی درباره علت توجه اش به ارائه نمایش‌های اجتماعی و در قالب گروه تئاتری متذکر شد: تئاتر در قالب گروه و کار تیمی معنا و هویت پیدا می کند. شما وقتی گروه منسجمی داشته باشید به طور حتم شناخت عوامل گروه از یکدیگر باعث می شود بتوانید بهتر کار کنید. موقعی که گذشته را نگاه می کنید و به گروه‌های بزرگ تئاتری که در دهه هفتاد و هشتاد فعالیت داشتند متوجه می شوید چه تولیدات منسجم، استاندارد و خوبی در آن سال‌ها روی صحنه اجرا شده بود. در این کارها تفکرات بهتری دیده می شود و گروه به رسالت‌های هنری خود پایبند است. اغلب بزرگان و مبدعان سبک های مختلف تئاتری از قبیل برشت و در ایران گروه تئاتر ملی و گروه کارگاه نمایش خیلی درست و هدفمند کارشان را در پناه داشتن یگ گروه حرفه ای انجام دادند. هنری متعالی و پویا است که به مشکلات دور و اطرافش و در سطح جامعه بپردازد. دغدغه ما در گروه و کهبد تاراج به عنوان نویسنده به خوبی در این آثار مشهود است و علاقه دارد دغدغه‌های اجتماعی خودش را به چالش بکشاند. این نوع تفکر تاراج با من همسو است و در نمایش های قبلی من مثل عکس خانوادگی که چند سال پیش در سنگلج بر اساس متنی از زنده یاد استاد محمد اجرا شد نیز وجود دارد. همین دغدغه اجتماعی نویسنده برایم جذابیت داشت و متن را برای اجرا انتخاب کردم.

رضا بهرامی به همراه کهبد تاراج موسس گروه تئاتری نزدیک هستند و در کارهایشان رویکرد اجتماعی به طرز درست و رئالیستی بیان می شود. همین حوالی، بیست‌ متری جوادیه، عبدل میمون، سوگواری قبل از مصیبت، لات پاکوتاه ، زندگی برای زندگی، ماجرای احمد و سارا، عکس خانوادگی و کریملوژی از جمله کارهای مهم کارنامه کاری بهرامی محسوب می شوند.

 

 

 

 

 




نظرات کاربران