در حال بارگذاری ...
بازخوانی ظرفیت های تله تئاتر در روزهای کرونا با هادی مرزبان (5)

این روزها تلویزیون علم ضد تئاتری برداشته است!
مبادا نمایش هایی ضعیف در فضای مجازی باعث دفع مخاطب شود

ایران تئاتر: هادی مرزبان مرزبان با انتقاد از نوع مدیریت این روزهای تلویزیون در مواجه با تئاتر معتقد است فضای مجازی نمی تواند فضای مناسبی برای اجرای تئاتر باشد.

مرزبان از سال 85 اجرای نمایش «دکتر نون زنش را از دکتر مصدق بیشتر دوست دارد»  را برنامه خود قرار داده است .در آن سال قرار بود نمایش با بازی پیشکسوت فقید جمشید مشایخی در تئاتر شهر به روی صحنه رود .در سال 89 نیز این تلاش ، اینبار با بازی جمشید مشایخی و ایرج راد کلید خورد. اما قرعه به نام اسفند 98 و تالار وحدت خورد.اجرایی کهبا وجود سه ماه تمرین، به دلیل شیوع متوقف شد .

هادی مرزبان این روزها سخت در انتظار اعلام پایان کرونا و باز شدن تماشاخانه هاست تا او را به یکی از آرزوهای دیرینه اش یعنی به روی صحنه رفتن دکتر نون نزدیک کند.

در این ایام کرونایی فرصتی دست داد تا پای صحبت های او در خصوص چرخش هنرمندان تئاتر از صحنه به فضای مجازی بنشینیم. با او که در سال های دور حضوری موفق در تله تئاتر ها پرمخاطب و برنامه "ما می توانیم " به عنوان یک برنامه آموزشی در عرصه هنرهای نمایشی داشت. 

شیوع کرونا، تعطیلی تماشاخانه ها، قرنطینه و در نهایت مهاجرت اهالی تئاتر به سمت فضای مجازی، زمزمه ها دگردیسی در تئاتر را رقم زد، نظر شما چیست. آیا حضور تئاتر در فضای مجازی نوید بخش تحول است؟

من چنین تصوری ندارم. مفهوم تئاتر در سه رکن مجری، مخاطب و مکان اجرا خلاصه می شود. هرکدام از این سه نباشند تئاتری ایجاد نمی شود. ممکن است چیزی شبیه تئاتر داشته باشیم اما مطمئنا تئاتر نیست.

تئاتر یک مراسم است که همه تلاش می کنند در آن شرکت کنند. تماشاگر یک مسیری را طی می کند تا در یک مراسم شرکت کند و در یک بازی قرار گیرد. وقتی آن را به صورت مجازی در می آوریم ارتباط از بین می رود. برخی دوستان عبارت «کاچی به از هیچی» را برای تایید حضورشان در فضای مجازی به کار می برند ما هم معترض نیستیم اما اعتقاد دارم این تئاتر نیست بدل تئاتر است.

ولی فضای مجازی موقعیتی شبیه به تله تئاتر ایجاد می کند و تله تئاتر از دیرباز به عنوان مدیوم خاص مطرح بوده است؟

من خودم در دهه های 70 و 80 تله تئاتر زیادی کار کردم و با شرایط آن آشنایی دارم. اول آنکه تله هم تئاتر نیست یک چیزی بین تلویزیون و تئاتر یا سینما و تئاتر است. ولی با این وجود تله تئاتر یک خصلت ویژه دارد که چون از تلویزیون پخش می شود تئاتر را در بین مردم معرفی می کند و یکسری را به سمت تئاتر می کشاند. در اوایل دهه 40 هنرمندانی مثل آقای علی نصیریان، آقای انتظامی، آقای والی و ... به صورت زنده هفته ای یکبار در تلویزیون اجرا تئاتر داشتند. تلاش خیلی خوبی برای آشنایی مردم با تئاتر بود. خدمت به تئاتر محسوب می شد.

در حال حاضر تلویزیون بهترین و بزرگترین خدمت را می تواند به تئاتر بکند اما متاسفانه این روزها تلویزیون علم ضد تئاتری برداشته است و این دغدغه وجود دارد که به زودی تئاتر به فراموشی سپرده شود.

تلویزیون سال هاست با تئاتر ایران  قهر است یا  به نظر شما علت این جدایی چیست؟

اشکال اصلی کار ما این است که مسئولیت ها قائم به فردهستند. یک نفر علاقه مند و آشنا به تئاتر مسئول می شود و می داند تئاتر چه تاثیری بر فرهنگ جامعه می گذارد و آن را فعال می کند و نفر دیگر به این موضوع باور ندارد و کلا تئاتر را از برنامه های تلویزیون حذف می کند. در تلویزیون تله تئاتر فراموش شده است و علت آن هم کم کاری مسئولان تلویزیون می باشد. آنها رسالت خود را فراموش کرده اند. در جهان تئاتر جزو واجبات زندگی مردم است، جزو سبد خانوار محسوب می شود اما در ایران متاسفانه این چنین نیست.

باور کنید در این شرایط فقط تله تئاتر می تواند به تئاتر کمک کند اگر باور داشته باشیم و ارزش و اهمیت تئاتر را بدانیم.چه اشکالی دارد که حداقل یک کانال نمایش ضبط و پخش کند. از کارهای گذشته استفاده کنند. خیلی از کارگردانان مطرح، فیلم های بسیار خوب از آثارشان دارند، خود من 15 تئاتر ضبط شده با کیفیت خوب دارم؛ حداقل برای کمک به فراموش نشدن تئاتر می توانند از آنها استفاده کنند. حتی در بحث معیشت هنرمندان، قراردهای جدید ببندند و هنرمندان را دعوت کنند تا هم در بحث معیشت هنرمندان و هم فرهنگسازی کمک شود. متاسفانه در تلویزیون مسئولان کارمندی برخورد می کنند.

چرا در تلویزیونی که میلیاردها تومان برای یک سریال خرج می کند یک دهم برای تئاتر خرج نمی شود؟ چرا کمبود تئاتر در این ایام با تله تئاتر جبران نمی شود؟

با توجه به این تفکر حاکم در رسانه ملی، به عقیده شما زمان آن نرسیده که فضای مجازی را کانالی جدید برای ارتباط مدنظر قرار دهیم و این فضا را جایگزین کنیم؟

من با اینکه می دانم خیلی از عزیزان خوششان نمی آید، اما موافق نیستم. در بحث آموزش فضای مجازی می تواند کمک حال شود اما در بحث اجرای نمایش، امکان پذیر نیست.

اجرای یک تله تئاتر به امکانات تخصصی و حرفه ای نیاز دارد و نیازمند بودجه است و اهالی تئاتر امکان آن را ندارند و نمایش هایی ضعیف ارائه می شود و در نتیجه دفع مخاطب ایجاد می کند. 

 

شما در اواخر سال نمایش «دکتر نون» را برای اجرا آماده کردید اما با تعطیلی تماشاخانه ها روبرو شدید، این نمایش اجرا می شود یا به طور کامل کنسل شد؟

من سالها دنبال نمایش «دکتر نون» بودم و سال گذشته این فرصت فراهم شد تا آن را تمرین و برای اجرا آماده کنیم. هنرمندان مطرحی همچون رضا کیانیان، فرزانه کابلی، آزیتا ترکاشوند، همایون ارشادی و حدود 50 دانشجو و علاقه مند تئاتر در آن حضور داشتند. سه ما برای آن تمرین کردیم اما به ناگاه کار تئاتر تعطیل شد.

 بی صبرانه منتظر باز شدن سالن ها هستیم. ما یک اعتقاد و عشق به تئاتر داریم و به محض باز شدن سالن ها تمرینات را شروع خواهیم کرد. تنها کاری که از دست ما بر می آید دعاست.




مطالب مرتبط

گفت‌وگوی نوروزی با هادی مرزبان در اولین روز بهار

تصویب بنیاد تئاتر ملی، بزرگ‌ترین عیدی به هنرمندان بود
گفت‌وگوی نوروزی با هادی مرزبان در اولین روز بهار

تصویب بنیاد تئاتر ملی، بزرگ‌ترین عیدی به هنرمندان بود

هادی مرزبان، کارگردان پیشکسوت تئاتر با بیان اینکه خبر تصویب بنیاد تئاتر ملی، بزرگ‌ترین عیدی به هنرمندان فعال نمایش ایرانی بود، گفت امیدوارم در سال جدید هیچ کدام از بچه‌های تئاتر غم نان نداشته باشند تا بتوانند راحت و بدون دغدغه در صحنه‌های تئاتر حاضر باشند.

|

نگاهی به نمایش «بنگاه تئاترال» نوشته علی نصیریان و کار هادی مرزبان

شورش دوباره مبارک بر اربابان ریاکار
نگاهی به نمایش «بنگاه تئاترال» نوشته علی نصیریان و کار هادی مرزبان

شورش دوباره مبارک بر اربابان ریاکار

بهنام حبیبی: نمایش ایرانی همواره و در همه شرایط اجتماعی ایران، با گونه‌های مردمی‌اش موردپذیرش تماشاگر ایرانی بوده است. از آن زمان که بر حوضی فرش‌شده در حیاط خانه، تماشاگرش را بر ضد حاکم ریاکار آگاه ...

|

نظرات کاربران