هنر متعهد باید در این شرایط هم با مردم در ارتباط باشد
درمجموعه تئاتر شهر پروتکل‌های بهداشتی و فاصله‌گذاری‌های اجتماعی رعایت می‌شود

بهرامی عضو گروه تئاتری نزدیک است و در حوزه تئاتر کودک هم فعالیت داشته است. همین حوالی و قصه ظهر عاشورا از جمله کارهای مهم کارنامه کاری بهرامی هستند. او سال قبل نمایش مونولوگ کریمولوژی را با موفقیت در جشنواره تئاتر آئینی و سنتی و در ادامه سالن قششقایی روی صحنه برد و نمایش با اجراهای متعددی مخاطبان زیادی را به خودش جلب کرد .

نمایش بیست متری جوادیه  پیش از این اجرای موفقی در سه سال قبل داشت و همان سال هم  در بخش +فجر جشنواره بین المللی تئاتر فجر روی صحنه رفت . این نمایش این روزها در سالن قشقایی راس ساعت نوزده و چهل و پنج دقیقه درمجموعه تئاتر شهر روی صحنه رفته است.به بهانه اجرای مجدد نمایش و در باره تغییرات اعمالش شده و رویکرد اجتماعی اثر با رضا بهرامی گفت وگویی انجام داده ایم.

 

بر اساس چه ویژگی تصمیم به اجرای مجدد  نمایش بیست متری جوادیه گرفتید؟

به نظرم یک هنرمند واقعی و متعهد باید در این شرایط سخت شیوع کورنا با مردم ارتباط داشته باشد و کار کند . متاسفانه خیلی از همکاران در این دوران اصلا تمایل و رغبتی به کار کردن ندارند و به نظرم دلایلشان هم منطقی نیست و منفعلانه در خانه نشسته اند.تئاتر حرفه و شغل ما است واز طریق آن ارتزاق می کنیم .به نظرم باید با امید و جدیت و اتخاد راهکاری جدید کارمان را انجام بدهیم. همه ما توقع حمایت داریم. اما خانه تئاتر که خودش سالنی جدید و مجهز دارد اصلا فعالیتی ندارد و فقط بیانه می‌دهد. این در حالی است که هنرمند با کار کردن امید و انرژی پیدا می کنند.به نظرم باید در دوران کورنایی با  انجام یک سری راهکارهای جدید و رعایت پروتکل های بهداشتی نمایش را روی صحنه ببریم و مردم را تشویق به دیدن تئاتر کنیم.

 

به نظر شما مخاطب در این شرایط فعلی چقدر می تواند با نمایش ارتباط برقرار کند؟

احساس کردم این نمایش می تواند جوابگوی نیاز امروز مخاطبان باشد و نمایش های اجتماعی موفق همیشه مورد توجه مردم هستند. نمایش ما هم چون به صورت مونولوگ است هر بازیگر به تنهایی در صحنه بازی دارد و بنابراین کلیه پروتکل های بهداشتی و فاصله‌گذاری‌های اجتماعی رعایت می شود و مجموعه تئاتر شهر و پرسنلش حمایت های خوبی انجام داده اند تا نمایش با شرایط مناسب روی صحنه برود.

 

آیا داستان نمایش بیست متری جوادیه برشی از زندگی آدم های طبقه فرو دست جامعه در گذشته ای نه چندان دور است؟

داستان نمایش در ارتباط با 4 نفر از اقشار مختلف جامعه نظیر قشرفرهنگی، هنری، اجتماعی و سنتی است . در این کار چهار شخصیت وجود دارد و در واقع 4 مونولوگ از گذشته اینها توسط 4 کاراکتر روایت می‌شود. هر کدام از این شخصیت‌ها نمادی از یک قشر جامعه هستند.مردم عادی قشر مهم جامعه را تشکیل می دهند و شهرام تاکسی نماد این آدم ها است. مردمی که خیلی درد و دل دارند . اما متاسفانه نمی توانند حرفشان را خیلی گسترده مطرح کنند.اغلب حرف هایشان در سینه شان باقی می ماند .اگر هم بخواهند از فضای خودشان تخطی کنند مورد عتاب و سرزنش قرار می گیرند . گروه دوم را در نمایش مرجان نمایندگی می کند و او نماینده قشر فرهیخته است . مرجان علی رغم اینکه بچه پایین شهر است خیلی تلاش می کند تا شاعرانه و متفاوت صحبت کند . او هم تلاش هایش ابتر و عقیم باقی مانده است . در واقعیت هم فرهنگ ما به خصوص در دهه شصت تا به امروز اصلاً قابل قیاس نیست . در آن دوران ارزش ها به مسائل دیگری معطوف بود. در بخش سوم هم هنرمندان وآرتیست ها مورد رویکردم بودند. نماد این گروه سیامک 35 میلیمتری است و مدام در تاکسی اتفاقات هنری این سه دهه به خصوص در باره سینما حرف می زند وآنها را با هم قیاس می کند و حرفش را زبان هنری بیان می کند و یک عشق فیلم محض است.   این آدمها به واقع زبان هنر کشورمان هستند .گروه چهارم متعلق به قشر سنتی است که در نمایش سیف الله آنها را نمایندگی می کند . آدم هایی که فضای ذهنی مذهبی و دینی دارند و در این سه دهه دستخوش تحولات زیادی شده اند.

 

چقدر به بحث مقایسه بین نسل دهه شصتی ها و دهه های بعدی رویکرد داشتید؟

این  نمایش به نوعی تلنگری است به نسل امروزی. متولدین دهه های  70، 80 و 90 تفاوت ها وتضادهای بسیاری با متولدین دهه 60 دارند. نسل دهه 60 با چیزهای کوچک ، ساده و متفاوتی زندگی می‌کردند . اما نسل امروز با بهترین امکانات واستفاده از تکنولوژی روز باز هم از زندگی احساس رضایت ندارند. در بخش هنری در دهه 60 آثاری تحسین‌برانگیز تولید می‌شد که جای صحبت داشت و گره‌گشا بود اما امروز تولیدات نیز به سمت و سوی کارهای سطح پایین تری رفته است. خوشبختانه کهبد تاراج نویسنده متن شناخت خوبی از طبقه پایین جامعه دارد و در آثار نوشتاریش رویکرد متفاوت و موشکافانه به بیان احوالات و نحوه گفتمان و گویش بچه های جنوب شهر دارد.  در کلیت برای نوشتن و یا اجرای نمایش از آدمها باید شناخت خوبی از آنها داشت و من هم بچه خاک سفید هستم و در محیطی بزرگ شده ام که از این جنس آدم ها دور و برم زیاد بوده است و متعقدم هنری اثرگذار است که از دل همین مردم به وجود آمده باشد.

 

چه تغییراتی در  اجرای مجدد نمایش بیست متری جوادیه انجام داده اید؟

چون نمایش به صورت مونولوگ است تغییرات اندکی به وجود آمده است. البته هر اثر هنری در بازآفرینی مجدد به طور حتم تغییراتی خواهد داشت و بیشتر به سمت کامل تر شدن می رود. عمده تغییرات نمایش در باره بازیگران بود و در اجرای مجدد نمایش، آرش فلاحت‌پیشه جایگزین بهروز پناهنده و آیه کیان‌پور به جای سارا الهیاری ایفای نقش می کنند و طبیعی است که در جنس بازی ها شاهد تغییراتی هم باشیم . البته در اجرای قبلی هم سارا الهیاری و بهروز پناهنده حضور موفقی داشتند.

گفت وگو از احمد محمد اسماعیلی

.