هنرمندان؛ راویان تاریخ شفاهی و چهلمین سالگرد دفاع مقدس

متن گفت وگو‌های منتشر شده را در بخش «لب کلام» بصورت خلاصه آورده‌ایم تا مخاطب این متن در دنیای پرسرعت امروز درجریان مهمترین بخش‌های این گفت و گوها قرار بگیرند. بدیهی است علاقمندان برای خواندن مشروح گفت و گوها می توانند به منبع مطلب که در ذیل هر گفت و گو ذکر شده مراجعه کنند. درضمن این مباحث، در طول هفته گذشته ایران تئاتر هم گفتگوهای کوتاه و بلندی با هنرمندانی منتشر کرده که مشروح این گفتگوها در سایت برای مخاطبین قابل مشاهده است.
مالک حدپورسراج: هر گل که در آبادان می‌روید مزد مقاومت ما است
مالک حدپور سراج، بازیگری چهره و سلبریتی نیست،‌ هنرمندی است که فراتر از دایره محدود تجربه‌های سینمایی، تلویزیونی و تئاتری خود،‌ «جنگ» را با تمام وجود لمس کرده و حالا راوی ناگفته‌هایش شده است.
لب کلام
فریبرز دارایی درباره مالک حدپور سراج می‌نویسد: سال‌هاست او را می‌شناسم، در تئاتر «مالک» صدایش می‌کنند؛ مالک حدپور سراج را. همیشه لبخند به لب دارد و بسیار خونگرم است. بازیگری است توانا و در نمایشنامه‌نویسی و کارگردانی تئاتر، دغدغه پرداختن به دفاع مقدس را دارد. خودش جنگ را با تمام وجود تجربه و ۸ سال عمرش را در دفاع و مقاومت صرف کرده است. وقتی صحبت از دفاع مقدس و مقاومت می‌شود، یکی از اولین چهره‌هایی است که به ذهنم خطور می‌کند؛ هنرمندی که خیلی‌ها نمی‌دانند شیمیایی است و ترکشی هم در بدن از سال‌های دفاع به یادگار دارد. از او دعوت کردیم تا خاطرات ناگفته خود از دوران ۸ سال دفاع مقدس را بازگو کند. در پاسخ با فروتنی گفت؛ «از من معروف‌تر خیلی‌ها هستند، کسانی که بخواهند در این باره صحبت کنند» اما می‌دانستیم صحبت‌های او از جنسی دیگر است و بسیار تأثیرگذارتر؛ حوصله کنید و بخوانید، شما هم تأیید می‌کنید.
از گفتگوی مفصل با سراج تیترهای زیر را انتخاب کردیم به علاقمندان به تاریخ شفاهی جنگ توصیه می‌شود خواندن این گفت و گو را از دست ندهند.
من «بچه آبادان» هستم
صدام با عجب نسلی هم درگیر شد!
هر گل که امروز در آبادان می‌روید مزد مقاومت ما است
کسی به فکر جمع کردن مال نبود
لحظه‌ای که جنگ به آبادان رسید
از خودم بابت ترسیدنم خجالت کشیدم!
روزی که از تلخ‌ترین روزهای زندگی‌ام بود
خبرگزاری مهر

امیرحسین حریری : میزان حمایت از تئاترهای دانشجویی تأسف‌برانگیز است
امیرحسین حریری مدیر مرکز تئاتر مولوی در واکنش به آمار ارائه شده در لیست شفاف‌سازی حمایت‌های صورت گرفته اداره کل هنرهای نمایشی از تئاترها در سال گذشته میزان حمایت از آثار دانشجویی را تأسف‌برانگیز دانست.
لب کلام
اجراهای در طول تابستان و اجراهای اخیر مرکز تئاتر مولوی با استقبال خوب مخاطبان و تکمیل ظرفیت مجاز در نظر گرفته شده با توجه به پروتکل‌های بهداشتی همراه بوده و هست.
با توجه به استقبال صورت گرفته احتمال تمدید اجراهای فعلی مرکز تئاتر مولوی وجود دارد.
با توجه به آمار و ارقامی که به عنوان شفاف سازی درباره حمایت از نمایش‌های تولید شده در سال گذشته ارائه شده، نسبت به میزان حمایت از آثار دانشجویی و ارقام ناچیز آن بسیار متأثر شدم.
اعتقادم بر این بود نمایش‌هایی که در مرکز تئاتر مولوی اجرا می‌شوند و نام علم و دانش را یدک می‌کشند نیازمند حمایت‌های خیلی بیشتری باشند.
اساساً با این نگاه که کاری دانشجویی است و باید کمتر حمایت شود، بسیار مخالفم معتقدم از کارهای دانشگاهی نسبت به کارهای
آقای آشنا مرکز تئاتر مولوی را به عنوان مرکزی خاص می‌شناسند و موافق حمایت ویژه‌تر از آثار دانشجویی تولید شده در این مرکز و این شرایط هستند. کمااینکه از ۲ نمایش قبلی معرفی شده از سوی مرکز تئاتر مولوی نیز حمایت بیشتری انجام شد.
مرکز تئاتر مولوی طی این سال‌ها نشان داده که هم اجراهای جریان ساز و هم مباحث علمی و آموزشی مؤثر و قابل استناد داشته است.
از وزارت علوم و اداره کل هنرهای نمایشی انتظار داریم حمایت‌های ویژه‌تری از تولیدات و فعالیت‌های این مرکز تئاتر دانشگاهی داشته باشند.
البته به محدودیت‌های مالی و شرایط سختی که همه به ویژه اداره کل هنرهای نمایشی درگیرشان هستند واقف هستم.
خبرگزاری ایسنا

رحمت امینی: «آوازه‌خوان طاس» از ترکیب ۲ زبان شکل گرفت
رحمت امینی نمایشنامه‌نویس و کارگردان تئاتر درباره جدیدترین تجربه خود در ایام کرونایی گفت: بعد از سفر مطالعاتی‌ام به کشور فرانسه، ایده‌ای به ذهنم رسید مبنی بر اینکه چگونه می‌توان نمایشنامه و تئاتری را از ترکیب ۲ زبان نوشت و اجرا کرد به شکلی که تماشاگران بتوانند با نمایش ارتباط برقرار کنند.
لب کلام
در یک روند کارگاهی نمایشنامه «آوازه‌خوان طاس» از ترکیب ۲ زبان فارسی و فرانسوی نوشته شد.
من پیش از این در نمایش «جعفرخان از فرنگ برگشته» تجربه ترکیب ۲ زبان را تا حدی انجام دادم و برای تجربه جدیدم نیز به دنبال نمایشنامه‌ای بودم که ظرفیت مدنظر را داشته باشد.
نمایشنامه «آوازه خوان طاس» اثر اوژن یونسکو در مشورت با چندین زبان شناس فرانسوی انتخاب شد.
بازنویسی نمایشنامه تمام شد و تلاش کردیم دیالوگ‌ها در تناسب با اجرا ترکیبی از دیالوگ به زبان فارسی و فرانسوی باشند و تماشاگر نمایش چه ایرانی چه فرانسوی، از مناسبات اجرا و دیالوگ‌های ترکیبی متوجه نمایش بشود.
اگر روند به گونه‌ای طی شود که بتوان «آوازه خوان طاس» را به شکل نمایشنامه خوانی اجرا کرد، این کار را انجام می‌دهیم و بعد از آن به اجرای صحنه‌ای نمایش فکر خواهیم کرد.
به طور حتم تلاش می‌کنیم تا «آوازه خوان طاس» در ایران و در صورت ایجاد شرایط مناسب، در فرانسه نیز اجرا شود.
چون روند کار کارگاهی زمان‌بر است و مشقت‌های زیادی دارد، از جوانان تئاتری برای حضور در کار دعوت کرده‌ایم زیرا کار کارگاهی با جوانان نتیجه بهتری دارد.
خبرگزاری مهر

مهین صدری؛ بازیگری که با آقای «بکت» مشکل دارد
مهین صدری جزو معدود بازیگران زنی است در دنیا که در نمایش «در انتظار گودو» بازی می‌کند. این نمایش همواره با بازی بازیگران مرد روی صحنه رفته و زنان زیادی که مشتاق بازی در آن بوده‌اند، از این اجرا بازمانده‌اند ولی بازیگر مورد نظر ما نه تنها هرگز چنین آرزویی نداشته است، بلکه اصلا از ساموئل بکت، نویسنده مشهور این نمایشنامه خوشش نمی‌آید.
لب کلام
«در انتظار گودو» نوشته و کار امیررضا کوهستانی که آن را بر اساس برداشتی آزاد از اثر ساموئل بکت، نوشته است، البته نمایش او در مقایسه با متن بکت، تغییرات بسیار دارد از جمله اینکه بازیگران آن زن هستند.
واقعا نمی‌دانم چرا همیشه مردان در این نمایش بازی کرده‌اند و خود بکت اصرار دارد که کارکترهای این نمایشنامه حتما مرد هستند.
می‌توان این نمایشنامه را هم مثل هر متن‌ دیگری، دراماتورژی کرد. هرچند در این متن اشارات بسیار ظریفی درباره مرد بودن این کارکترها وجود دارد.
هیچ علاقه‌ای به بکت ندارم. به نظرم خیلی نمادین حرف می‌زند و خیلی از نقطه یقین مطلق.
مشکلم با او این است که چنان با قاطعیت درباره عدم قطعیت حرف می‌زند که به عنوان یک خواننده نمی‌توانم باورش کنم.
بازی کردن در نمایشنامه‌های او  برایم اصلا جالب نبود ولی به هر حال تجربه‌ای است و خوب و بدش را تماشاگران باید بگویند.
اما فقط بازی در چنین نمایشنامه‌ای نیست که این تجربه را، خاص می کند چراکه مهین صدری جزو اندک بازیگران حرفه‌ای تئاتر است که در دوران کرونایی، روی صحنه می‌رود.
تمرین‌مان بسیار دشوار بود چون ناچار بودیم مدام خود را با شرایط کرونا وفق دهیم.
ضمن اینکه استقبال تماشاگران هم برای‌مان مبهم بود که آیا در این وضعیت اصلا کسی به دیدن تئاتر می‌آید.
قطعا اجرای نمایش در فضای باز برای تماشاگر و بازیگر و گروه اجرایی متفاوت است ولی آدم بسرعت و بشدت به شرایط تازه عادت می‌کند.
نگران بودیم تمرکز تماشاگر به هم بخورد. با وجود آن همه سر و صدایی که در فضای باز هست، انگار تماشاگر به طور
در چنین فضایی یا یکسری نمایشنامه‌های بسیار سنگین روشنفکری اجرا می‌شود که اصلا با کسی ارتباط برقرار نمی‌کند یا نمایش‌های بسیار پر هزینه بیهوده که طبعا برای تامین هزینه‌ها، باید به هر راهی دست بزنند.
تئاتر دیدن در دوران کرونا تجربه‌ای است خاص که به سختی‌هایش می‌ارزد.
خبرگزاری ایسنا

علی براتی: «علمدار» اثری توحیدی و نمادین است
علی براتی طراح حرکت موسیقی-نمایش «علمدار» که این شب‌ها در تالار وحدت روی صحنه می‌رود، درباره همکاری با این پروژه گفت: همکاری با موسیقی-نمایش «علمدار» در تداوم ۲ دهه همکاری من با حسین پارسایی و تولید آثاری تجربی که در زمینه طراحی حرکات و معاصرسازی مفاهیم قابل اعتنا هستند، بوده است.
لب کلام
موسیقی-نمایش «علمدار» از منظر فرم و حرکت همچون سایر نمایش‌ها به ویژه آثار مذهبی حسین پارسایی دارای مجموعه حرکاتی هدفمند و متناسب با ظرفیت موسیقی و محتوای متن نمایشی است
نکته قابل تامل در طراحی حرکات موسیقی-نمایش «علمدار» نگاه توحیدی، مفهومی و نمادین آن است.
در واقع مجموعه حرکات طراحی شده با تاکید بر عنصر «دست» نشانه و مظهر یک عروج آسمانی است. رمز و راز دست‌هایی که به جای بردن جرعه‌ای آب، دریایی از حقیقت را نمایان می‌کند.
به طور طبیعی موسیقی اثر و سپس گفتار نمایشی منشا اصلی طراحی حرکات است تا بتوان به فرمی از ارتباط بدون کلام و یا همان بیان بدن دست یافت.
به طور طبیعی ضرباهنگ موسیقی در پویایی و هیجان و یا وقار و آرامش اثر بسیار موثر است. به هر ترتیب چنین هماهنگی متاثر از احساس، عملکرد و هماهنگی گروه فرم و حرکت خواهد بود. همچنین بخشی از جلوه‌های طراحی به لباس و نور هم مربوط می‌شود.
از نظر من ژست بر صدا و کلمه ترجیح دارد تا به یک بیان فیگوراتیو در ارائه مفهوم برسیم. بنابراین گاهی طراحی، تابع موسیقی است و گاهی برای یک تابلوی نمایشی موسیقی ساخته می‌شود.
در «علمدار» موسیقی و کلام هر دو عنصر موثر بودند.
خبرگزاری مهر