تو پرواز کرده‌ای و آسمانی شدی؛ از خاک تا افلاک

سلام کریم جان تو رفتی و ما را تنها گذاشتی، تو صداقت، درستکاری، دوستی بی شیله پیله، محبت، خیرخواهی، دل سوزی برای کیان تئاتر و فداکاری در دوستی را که به همراه کلی ازخصوصیاتی که امروزه دربین ما  کم رنگ تر شده و تو، تمام این ها را در عمل خود و زندگی سال ها عمل می کردی، صداقت و فداکاری تو و گذشت تو زبان زد بود.
کریم باورم نمی شود که تو پرواز کرده ای تو آسمانی شده ای دوست چهل ساله من تو همیشه دلسوز تئاتر بودی به یادمی‌آورم وقتی در امور استان ها هیچ کس به دور ترین نقاط ایران نمی رفت تو داوطلب می‌شدی و میگفتی برای تو بگذارند مثل بندر خمیر، شهرهای بسیار دور و... همه عاشق این منش بزرگوارانه تو بودند، و هستند، یادت هست که چقدر برای نمایش از خاک تا افلاک فداکاری کردی، تو در تئاتر ایران در خوب بودن در صداقت، در دوستی و صمیمیت، در بی ریا بودن، در تدین، درراستی، و برادری، در دل سوزی برای جوانان علاقه مند به تئاتر فرامونشدنی هستی، کریم جان فقدان تو را ما نمی توانیم تحمل کنیم، چه برسد به خانواده ات، تو آسمانی بودی، و امروز، ما این را با رفتن تو تجربه کردیم.
کریم این همه خاطره را با تو در چهل سال به کجا ببرم، هفته پیش بنا بود در ساعت چهار با هم به اتفاق دوستان دیگر جلسه داشته باشیم ، تو همیشه اولین در حضور بودی با تو تماس گرفتند تو گفتی سرما خوردی مختصر ، نگران دیگران بودی و نیامدی، ما غافل از این بودیم که تو داری آسمانی می شوی و شدی، و ما خاکیان، در این زمین ماندیم، و تو افلاکی بودی و آسمانی شدی، تو خوب بودی، تو با صفا بودی و حال درکنار معبودت آرمیده ای عزیز دل، خدا نگهدارت کریم جان ،خداوند تو را با این همه خوبی ها دوستت دارد تو لایق جانانی، مشتری تو خود خداوند است، اگر چه این سطور را با اشک چشم می نویسم اما تو را حضرت دوست فرا خواند و در کنارش جایت داد، تو در بهترین روز خدا این جهان را بدرود گفتی، امیدوارم با پیامبر(ص) محشور شوی.
کریم که همیشه در دوستی کریم بودی.
دوست دل سوخته باچشمانی اشک بار  ؛ محمود فرهنگ.