گزارشی از جشن نمایشنامه‌نویسان خانه تئاتر
هدیه خانه تئاتر به افرادی که مورد تقدیر قرار می‌گرفتند یک نقاشی از تصویر نوشین بنیان‌گذار تئاتر نو در ایران و یک سری از کتاب‌های تئاتری نشر قطره و یک شاخه گل سرخ بود.
سمانه سامانی:
جشن نمایشنامه‌نویسان خانه تئاتر با همکاری خانه هنرمندان ایران و مرکز هنرهای نمایشی روز یکشنبه 11 اردیبهشت در ساعت 30/18 ـ با نیم ساعت تاخیرـ در تالار بتهون خانه هنرمندان برگزار شد.
خانه تئاتر به مناسبت روز جهانی تئاتر هفته‌ای را به صنوف تئاتر اختصاص داده است، روز گذشته این جشن برای نمایشنامه‌نویسان برگزار شد.
در آغاز جشن نمایشنامه‌نویسان بعد از پخش سرود ملی و قرائت قرآن و پخش نماهنگی از نمایشنامه‌نویسان ایرانی از گذشته تا امروز، بهزاد فراهانی ضمن خیر مقدم به مهمانان اظهار کرد:«برای این صنف شانس بزرگی است که این روز دور هم جمع شده‌اند و از اینکه می‌توانیم یک نهاد مستقل مانند خانه تئاتر داشته باشیم که صنف‌ها را دور هم جمع کنیم و یک هفته جشن داشته باشیم، خوشحالیم.
بهزاد فراهانی ضمن معرفی گروه سلی (گروه تئاتری که خانوادگی است و با کمترین امکانات شروع به کار کرد و در حال حاضر یکی از بزرگترین گروه‌ها را در سراسر جهان دارد) گفت:«خانواده تئاتر هیچ وقت تنها نیست و در گوشه گوشه دنیا گروه‌های تئاتری به فعالیت می‌پردازند.»
سپس با پخش موسیقی از این گروه پرویز پرستویی پیام روز جهانی تئاتر(آرین منوشکین) با ترجمه علیرضا بهنام را خواند.
یک شاخه گل سرخ
بعد از خواندن پیام توسط پرستویی، بهزاد فراهانی با دوره کردن پرونده کاری وی و قدردانی از او گفت:«پرستویی سفیر و پیک پاک خوبی برای مردم جنوب شهر بوده است.»
هدیه خانه تئاتر به افرادی که مورد تقدیر قرار می‌گرفتند یک نقاشی از تصویر نوشین بنیان‌گذار تئاتر نو در ایران و یک سری از کتاب‌های تئاتری نشر قطره و یک شاخه گل سرخ بود.
بعد از خواندن پیام روز جهانی تئاتر مهدی میامی با خواندن زندگینامه و آثار پرویز بشردوست گفت: «پرویز بشردوست متولد 1329 در تبریز است و فعالیت هنری خود را از سال 1334 با نوشتن”باغ آروزها” و ”عمو زنجیر باف” شروع کرد.»
آثار دیگر بشر دوست شامل کارگاه مجسمه سازی(1354) ، پرانتزها را ببندید(1354)، در اندرون من خسته دل(1355)، خبرهای روز(1356)، غول و مجوز مرگ(1361) و... است.
بشردوست در حال حاضر 2 نمایشنامه و یک مجموعه داستان در دست چاپ دارد.
بهزاد فراهانی هنگام اهدای جایزة بشردوست که به وسیله دوستش فخرالدین صدیق‌شریف به او اهدا شد گفت:« از نوع دوستی بشر دوست همین بس که یک نمایش را بالای درخت اجرا کرد.»
بشردوست نیز در ادامه پیامی را که دو سال پیش خطاب به یونسکو راجع به دهکده‌ی جهانی تئاتر برای صلح نوشته بود خواند. وی در این پیام جنگ‌هایی که در سال‌های اخیر توسط قدرت‌های جهانی برای استثمار دیگر ملت‌ها به راه می‌اندازند، محکوم کرد و از همگان خواست نسبت به این جنگ‌ها بی‌تفاوت نباشند.
غایبان بزرگ
بعد از تقدیر از بشردوست فیلمی از خاطرات و کارهای محمود استادمحمد(نویسنده نمایشنامه‌های ”آسید کاظم”، ”شب بیست‌ونهم”، ”دیوان تئاترال” و”بازی آخر”) به نمایش در آمد و پس از وی نوبت به تقدیر از ابراهیم رهبر یکی از نمایشنامه‌نویسان مطرح گیلانی رسید که این دو نمایشنامه‌نویس فعال کشورمان در دهه‌های 40 و 50 در تالار حضور نداشتند. فراهانی علت نیامدن رهبر را خجالت‌زدگی حضور وی در میان جمع دانست.
ماهی سیاه کوچولو
همچنین رفیعی کارنامه کاری منصور خلج نویسنده، کارگردان، منتقد و مسئول سابق کتابخانه تئاترشهر را دوره کرد، پس از آن یک فیلم از درد و دل‌های منصور خلج درباره تئاتر به نمایش در آمد.
منصور خلج گفت:«بی‌عدالتی بزرگترین چیزی است که هنرمند را خشک می‌کند.»
ماهی سیاه کوچولو یکی از کارهای منصور خلج است که بر اساس داستانی به همین نام از صمد بهرنگی اجرا شد که پیش از انقلاب ممنوع‌الاجرا شد و پس از انقلاب در تئاترشهر فرصت اجرا پیدا کرد.
بهزاد فراهانی در ادامه گفت:«هر دانشجویی که پایان‌نامه‌ای راجع به تئاتر داشته باشد حتماً با منصور خلج آشناست.»
ایرج راد از منصور خلج تقدیر کرد و گفت:«ما خوشحالیم که می‌توانیم در کنار هم مشکلات تئاتر را با هم حل کنیم.»
در ادامه روزبه حسینی یکی از دوستان و همکاران علیرضا نادری آثار و کارهای او را معرفی کرد همچنین فیلمی از پشت صحنه و کارهای نادری به نمایش در آمد.
”پچ پچه‌های پشت خط نبرد”، ”این قصه را ایرانیان نبشته‌اند”،”دو حکایت از حکایت‌های رحمان”، ”بازگشت کاملاً قانونی قیصر”، ”پرزیدنت، مشاطه و مجاهد” ،”سعادت لرزان مردمان تیره روز”، ”31/6/1377” و... از جمله کارهای نادری است.
نادری در این مراسم ضمن اشاره به سختی‌هایی که به لحاظ کاری و حضور در جنگ داشته از اینکه نتوانسته به قول کارگر افغانی عمله خوبی بشود، اظهار تاسف کرد و در ادامه گفت:«اثری که ایمان و صداقت داشته باشد، آزادیخواه باشد، آزادی را آه نکشد و برای انسان باشد، کار خوبی است و این هدیه در این جلسه به من نشان داد که من در راهم و می‌توانم خوب باشم و امیدوارم تا وقتی زنده هستم خوب باشم.»
هدیه علیرضا نادری را محمود طیاری نمایشنامه‌نویس گیلانی دهه 40 به او اهدا کرد.
بعد از تقدیر و تجلیل از نمایشنامه‌نویسان، یک برنامه موسیقی به دست اهالی موسیقی تئاتر اجرا شد.
در پایان جلسه بهزاد فراهانی از مرحوم شاهرخ مسکوب، خالق سوگ سیاوش و مترجم پرومته در زنجیر که در غربت (پاریس) چندی پیش فوت کرده، تجلیل کرد.
بهزاد فراهانی گفت:«جامعه درام نویسی از دارالفنون تا امروز به گنج‌های شاهنامه هجوم برده تا شاید سهمش را ببرد ، مسکوب هم یکی از این افراد بود. یک محقق سخت‌کوش که از استدلال و واقع‌بینی برخوردار بود و متاسفانه کمتر در زنده بودنش مورد قدردانی قرار گرفت.»
بعد از این جلسه هم در خانه هنرمندان برنامه دیدار با نمایشنامه‌نویسان برگزار شد. گپ و گفت‌وگوی نمایشنامه‌نویسان با دانشجویان، هنرمندان و علاقمندان به تئاتر که از ساعت 20 آغاز شد.
در حاشیه
در حواشی این برنامه نیز نمایشگاهی از عکس‌های درام‌نویسان از گذشته تا به امروز در خانه هنرمندان بر پا شده بود،با عکس‌هایی از میرزاده عشقی، ذبیح بهروز، علی نصیریان، عباس نعلبندیان، دکتر قطب‌الدین صادقی، محمد یعقوبی، چیستا یثربی، علیرضا نادری و...
همچنین در محوطه خانه هنرمندان نیز گروهی از میناب تئاتر بومی آنجا را به نمایش گذاشتند. اهالی تئاتر در محوطه غرفه‌هایی را به خود اختصاص داده بودند. نشریه سیمیا(دانشکده سوره)، نشریه نمایش، موسسه نوروز هنر، سایت ایران تئاتر و... برخی از این غرفه‌ها بودند که فعالیت‌های خود را در آنجا به نمایش گذاشته بودند.