برگزیدگان اولین جشنواره نمایشنامه نویسی دریچه

به گزارش خبرنگار ایران تئاتر از مازندران، با اعلام هیات داوران اولین جشنواره نمایشنامه نویسی دریچه با انتخاب سه اثر برگزیده بدون رتبه بندی به کار خود پایان داد .

هیات داوران متشکل از : فاطمه مکاری ، حسن (کامبیز) میرزایی ، مهدی روشن ضمیر طبری بعد از خوانش آثار ارسالی به دبیرخانه این جشنواره بیانه خود را به شرح ذیل اعلام نموده اند .

به نام یگانه آفریننده جهان

یکم ؛ تکه ای از یک بیانیه "بیانیه روز جهانی تئاتر 2020-به قلم شهید نیدم"

ما گاهی به شوخی می‌گوییم:«دوران بد، دوران خوبی برای تئاتر است.» چالش برای روبرو شدن، تضاد برای فاش شدن و وضعیت ساکن برای واژگون کردن کم نیست... بیش از ۳۶ سال است که داریم بر روی این ریسمان معلق قدم می‌زنیم. به راستی که ریسمانی معلق بوده است: حفظ تعادل میان سرگرمی و آموزش، میان جستجو و آموختن از گذشته و آمادگی برای آینده، میان بیان آزاد خلاقانه و زور‌آزمایی‌های ماجراجویانه با قدرت، میان تئاتر منتقد اجتماعی و تئاتر دوام‌پذیر اقتصادی، میان ارتباط با توده‌ها و آوانگارد بودن. می‌توان گفت که تئاتری باید تردست و شعبده‌باز باشد.

دویم ؛ مراتب سپاسگزاری

سپاسگزارم از نویسندگان که فراخوان  جشنواره نمایشنامه نویسی دریچه را پذیرفتند و ارسال آثار کردند و جای بسی امیدواری برای ایجاد جشنواره های بومی در عرصه های مختلف به جهت بالندگی،رشد،تربیت هنرمندان جوان و خلاق،معرفی به فضای تجربی و حرفه ای تئاتر ریشه دوانده ی استان مازندران می باشد.
سپاسگزاری دیگرم از برگزار کنندگان جشنواره نمایشنامه نویسی دریچه با هدف گذاری دقیق شناخت و ارزشیابی نویسندگان نوگرا ، مبتکر و گهگاه گمنام استان مازندران است.

سیّم ؛ ارزیابی و پیشنهاد کم حاشیه

ما در این استان خود را دانش آموخته و دانش آموز نویسندگان پرمایه و رنج کشیده ای در حوزه ی نمایشنامه نویسی می دانیم که مجبور به نامبردن خلاصه –به اندازه ی یاری رساندن ذهن- اما گویا هستیم.
نویسندگان ارجمندی چون قاسم لاربن، مرحوم هادی نامور، حسن دولت آبادی، علی دنیوی ساروی، مرحوم حسین کلامی، صفرعلی اوجانی ... و با تربیت نسل های تازه و دغدغه مندی که خودشان در حال سپید کردن و یا سپید شدن موی هستند چلچراغ نیمه روشنِ " نوشتن " را روشن نگه می دارند . آنچه امروز در این عرصه اتفاق می افتد نتیجه ی پیمودن این راه سخت با عرق ریزان روحی طاقت فرسای آنان است ولی تلاش امروز همه ی ادای دین به آنان نیست بلکه "حرکتی سلانه سلانه و یا ایست و در جازدنی" تکان دهنده می باشد.
مطالعه ی بسیار بسیار کم و ناچیز و گاهی بی ارتباط با تاریخ و شرایط اجتماعی-فرهنگی و سیاسی جهان و محیط پیرامون خود و کشور ، عدم تشخیص انتخاب موضوع بنا به ضرورت و الزامات و نیازهای سیاسی و اجتماعی-فرهنگی، نداشتن جهان بینی مشخص و لازم و روشن، نبود استقلال در ارایه اندیشه، نگاه های سطحی و یا سرسری،نادیده گرفتن و یا کمک نگرفتن از آثار بزرگان ادبیات نمایشی و داستانی مازندران و ایران، بی اعتنایی به داستان های فولکلوریک همچون افسانه ها،ضرب المثل ها ...سبب تولید آثار سطح پایین و گاه در اندازه ی طنزهای بی ارزش با ظاهری از درام ایرانی-سنتی می شود.
با تاکید زیاد؛ نیاز به آموزش کارگاهی نمایشنامه نویسی در سطح استان با کارایی بالا و همچنین کاربرد چشمگیر در قالب دوره های کوتاه مدت و بلند مدت کمک بسزایی می توان به علاقه مندان این گرایش هنر تئاتر کرد و امید است اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی و حوزه ی هنری دست به این حرکت ماندگار زده وتئاتر استان را در عرصه ی نوشتن خدمتی تاریخی و اثرگزار بنمایند تا این دریچه به درگاهی بزرگ برای معرفی نویسندگان درجه یک در آوردگاه تجربی و حرفه ایی تئاتر استان و کشور بدل بشود.

و اما در آخر؛

هیات داوران با توجه به نکات مطرح شده ضمن سپاسگزاری مجدد از نویسندگان حاضر در جشنواره نمایشنامه نویسی "دریچه " ، انتخاب سه اثر را با نگاه مشوّقانه و بدون در نظر داشتن رتبه بندی اعلام می دارد:
نمایشنامه : درخت آرزو-نوشته ی سید مرسلین ترابی در حوزه ی کودک و نوجوان از بهشهر
نمایشنامه : کابوس در میدان جنگ-نوشته ی سید ابراهیم اطهری در حوزه ی آزاد از ساری
نمایشنامه : خون مردگی-نوشته ی سروش و پویا بهاری  در حوزه ی آزاد از قائمشهر