خاطره بازی با یک آرزوی برآورده شده

مجید،کارگر کافه بود. پسری 16-17 ساله که نان آور خانه‌شان بود.توی شهرک‌های اقماری اطراف اراک در یک کیوسک سرایداری همراه مادر علیلش زندگی می‌کرد. کافه محل تلاقی ما بود. عشق تئاتر داشت. در تمام جلسات پایان‌نامه‌های بچه‌های تئاتر دانشگاه آزاد اراک حاضر می‌شد. تقریبا بچه‌های تئاتری فعال چه در دانشگاه یا در سطح شهر اراک او را می‌شناختند. دانشجویان برای ظفت و رفت بلک باکس شهید آوینی دانشگاه اراک از او مدد می‌گرفتند. او گاهی هم نقش کوچکی در کار بچه‌ها می‌گرفت. یکبار که همکلام شدیم از آرزوهایش گفت. آرزوهایی که اصلا بزرگ نبود(باورکنید نبود). این‌که ایکاش تهران را دیده بود یا حتی اصفهان را (فاصله اراک تا اصفهان آن سال ها نزدیک به 3 ساعت بود).

دلش می‌خواست حتی شده یک بار،یک تئاتر را در سالن اصلی تئاترشهر ببیند. یک‌بار پرسید آخرین کاری که در تئاتر شهر دیدی چه بوده؟ به او گفتم «دندون طلای» داورد میرباقری. چشمانش برق زد و از شعف پرشد. هنوز هم آن چشم‌ها را فراموش نکرده‌ام. شاید 10 بار تئاتر را برایش تعریف کردم، درباره بازیگران و نقش‌ها، اتفاقات صحنه و همینطور حواشی اجرا را. درباره آرزوهایش (که البته از دیدگاه من دست یافتنی بود) با این نوجوان گپ زدم. از هزینه‌ها گفت. بلیت رفت و برگشت. چگونگی رسیدن به تئاتر شهر. خرید بلیت نمایش.هزینه یک شب هتل و غیره‌.می‌گفت با درآمد من هم‌خوانی ندارد و منطقی می‌گفت. حالا 21 سال از آن زمان می‌گذرد. نمیدانم مجید کجاست و چه می‌کند. آیا هنوز هم دلباخته تئاتر هست؟یا مشغله‌های پرددسر زندگی همه شور و شوقش را گرفته است. او باید الان 36 یا 37 ساله باشد. شاید هم ازدواج کرده و زندگی ردیفی دارد.

هرچیزی که هست آرزوهای دست نیافتنی‌اش امروز به لطف تلویزیون تئاتر ایران در دسترس همگان قرار گرفته است. حالا باید به مجیدها بگوییم شما می‌توانید آثار صحنه‌ای تئاتر فجر امسال را  به سادگی از طریق این تلویزیون تماشا کنید.«گرگاس» حمیدرضا نعیمی  عزیز را در سالن اصلی تئاتر شهر یا مستند نمایش«سرباز»حسین پارسایی را در تالار وحدت یا نمایش «ببین یه عالمه ماهی» امیر دلفانی را در تالار سایه و.... .این امکان نه تنها در سراسر کشور وجود دارد بلکه در تمام جهان دست یافتنی است.شاید یکی از مجیدها حالا غربت گزیده اما به ما نزدیک است هنوز. حالا به لطف این امکانات تمام هنرمندان ایرانی می‌توانند فعالیت‌های نمایشی خود را با همکاران و علاقمندان به اشتراک گذارند و از تجربیات هم استفاده بهینه کنند. می‌خواهم به مجیدها بگویم که با دسترسی به این تلویزیون شما می‌توانید رایگان از همه همایش‌ها،سمینارها و میزگردها ،نشست و پنل های تخصصی بهره ببرید و البته حالش را ببرید.می‌خواهم به مجیدها این نوید را بدهم که به زودی به آرشیوی باورنکردی از فیلم تئاترها دست پیدا می‌کنند که برای خود ما هم یک آرزوست که حالا از همیشه دست یافتنی‌تر به نظر می‌رسد. تازه برای آن‌ها خبر دیگری هم دارم،اینکه برنامه‌های موضوعی، افتتاحیه و اختتامیه جشنواره‌ها و مناسبت‌هایی متاخر در دسترس آن‌هاست و با فشار دکمه‌ای قابل رویت است. حالا در دهکده جهانی،تلویزیون تئاتر ایران ما را به شاهراه‌های اطلاعاتی نزدیک‌تر کرده است.

با این امکان گردن افراشته به تمام مردم مملکتم و تمام مجیدهای عاشق تئاتر به صدایی رسا می‌گویم که تمام آرزوهای شما با یک کلیک در دسترس است. امروز دلم می‌خواهد یک بارهم که شده دوباره با مجید گپ بزنم بعد از 21 سال.

 

تلویزیون تئاتر ایران در نشانی tv.tharater.ir در دسترس علاقه‌مندان قرار دارد.