بهتر است تئاترهای خیابان لاله‌زار به موزه تبدیل شوند
در گذشته مکانی تحت عنوان"خانه جوانان" وجود داشت که جوانان علاقه‌مند به هنر تئاتر می‌توانستند با حضور در این مکان به فعالیت تئاتری بپردازند و اکنون فرهنگسراها جایگزین آن هستند. به اعتقاد من با توجه به وسعت شهر تهران و وجود فرهنگسراها در محلات مختلف این شهر، می‌توان بین شهرداری و ارگان‌های هنری توافقی به وجود آورد تا هنرمندان حرفه‌ای با حضور در این فرهنگسراها به آموزش و ایجاد گروه‌های جوان تئاتری بپردازند،
جعفر والی فرهنگسراهای تهران را یکی از مناسب‌ترین مکان‌ها برای فعالیت تئاتری در سطح شهر می‌داند.
والی بازیگر و کارگردان پیشکسوت تئاتر که فعالیت حرفه‌ای خود را از اواخر دهه 30 آغاز کرده، با اعلام این مطلب به سایت ایران تئاتر گفت:«در گذشته مکانی تحت عنوان"خانه جوانان" وجود داشت که جوانان علاقه‌مند به هنر تئاتر می‌توانستند با حضور در این مکان به فعالیت تئاتری بپردازند و اکنون فرهنگسراها جایگزین آن هستند. به اعتقاد من با توجه به وسعت شهر تهران و وجود فرهنگسراها در محلات مختلف این شهر، می‌توان بین شهرداری و ارگان‌های هنری توافقی به وجود آورد تا هنرمندان حرفه‌ای با حضور در این فرهنگسراها به آموزش و ایجاد گروه‌های جوان تئاتری بپردازند، چرا که در این صورت پس از مدت زمانی می‌توان شاهد خروجی مطلوبی از این حرکت بود.»
والی با اشاره به وجود خیابان لاله‌زار به عنوان مرکز تئاتری تهران در دهه‌های گذشته، اظهار کرد:«در چند دهه گذشته خیابان لاله‌زار به عنوان یک مرکز تئاتری محسوب می‌شد و ما شاهد فعالیت تئاترهایی چون تئاتر گیتی، جامعه باربد، نصر، پارس، نوبهار، سعدی و... بودیم که در این محدوده جغرافیایی فعالیت داشتند. متاسفانه طی سال‌های اخیر خیابان لاله‌زار شکل بازاری به خود گرفته و در اواخر دهه پنجاه نیز اعتبار تئاتری خود را از دست داده بود، چرا که اجرای تئاتر جای خود را به"آتراکسیون" داده بود.»
وی در ادامه افزود:«با از دست رفتن اعتبار تئاتری خیابان لاله‌زار شاهد به وجود آمدن مجموعه تئاترشهر و تماشاخانه سنگلج تهران بودیم که فعالیت تئاتری هنرمندان معطوف به آن شد.»
این پیشکسوت تئاتر خاطر نشان کرد:«به اعتقاد من بهتر است تئاترهای موجود در خیابان لاله‌زار به موزه تئاتر تبدیل شوند، چرا که نمی‌توان انتظار داشت این سالن‌های تئاتر همچون گذشته مورد استفاده عموم مردم قرار گیرد. در گذشته خیابان لاله‌زار گردشگاه مردم محسوب می‌شد چرا که کافه قنادی‌ها، سینماها، تئاترها و... در این خیابان متمرکز بودند و خانواده‌ها برای تفریح در این خیابان و تماشای تئاتر یک آداب خاص را رعایت می‌کردند، در حالی که اکنون این خیابان به یک مرکز تجاری تبدیل شده، ولی باید این سالن‌ها را به عنوان یادگاری از گذشته حفظ کرد، همان طور که در دنیا می‌بینیم سالن‌های تئاتری وجود دارند که 250 سال قدمت دارند، ولی شرایط آن‌ها تغییر نکرده است.»