در حال بارگذاری ...
بهنام میرزایی کارگردان نمایش «شور و شعور»

تئاتر صاحبدلان چراغ تئاتر را در محرم و صفر روشن نگه می‌دارد

بهنام میرزایی با نمایش «شور و شعور» در دهمین دوره تئاتر صاحبدلان حضور داشته است. این نمایش در روزهای ۲۶ ، ۲۷و ۲۸ دی و ۱۱ بهمن ماه اجرا رفته است. میرزایی درگفت و گو با خبرنگار ایران تئاتر گفت: تئاتر صاحبدلان در محرم و صفر که به دلایل بسیار سالن های نمایش اجرایی ندارند چراغ تئاتر را روشن نگه می‌دارد.

بهنام میرزایی درگفت و گو با ایران تئاتر درباره نمایش «شور و شعور» گفت:  نمایش خیابانی «شور و شعور» قصه یک چوبدار یا نگهدار و حمل کننده علامت عاشورایی است که کوچک شدن هیئت شان را در این می دادند که علامت هیئت شان کوچک است و تصوردارد مردم پشت علامتی جمع می شوند که بزرگتر وسنگین تر و پر تیغه و شاخ و برگ تر باشد. دانشجویی که نذر حمل علامت دارد و بخاطر اوضاع روز و کرونا نتوانسته است به شهرخودش برود، بعد از گشتن در هیئت ها و دسته های مختلف آمده است که بتواند با حمل علامت این هیئت نذر مادرش را ادا کند اما چوبدار نمی گذارد و با ورود نوجوانی که می خواهد علامت را بردارد و کمرش آسیب می بیند و حضور دکتری که او هم نذر کرده است به آسیب دیدگان عاشورایی کمک کند نمایش شکل می گیرد و به چرایی ها و وجود علامت های سنگین و بحث قمه زنی و طبل های بزرگ که به روح و روان و جسم آدمها آسیب می رساند پرداخته می شود و هر کدام نکته نظرات خود را می گویند.
او می‌افزاید: در قالب کشمکش های نمایشی و ارتباط هایی با تماشاچی و گفتگو و ارایه نظرها و در نهایت به مخاطب این فرصت داده می شود که بین شور و شعور عاشورای کدام را انتخاب نماید و شور تنها یا شعور تنها و یا چیزی بین این دو کدام باشد یا نباشد؟
میرزایی درباره دلیل حضور در تئاتر صاحبدلان گفت:  هرچند نمایش موضوعیتی با بحث دفاع مقدس در ظاهر ندارد اما چون از فلسفه عاشورا  بحث می نماید رویکرد دفاع مقدسی در خودش دارد.
این کارگردان درباره گروه اجرای نمایش گفت: گروه نمایش تابش از سال1373 تشکیل و در زمینه های اجراهای تئاتر و تعزیه تا کنون فعالیت می نماید. نمایش شور و شعور به شیوه میدانی و وام گرفتن از نقالی و دم گرفتن و ارتباط با مخاطب نقالان و میدان داری آنها وام گرفته و در ارتباط تنگاتنگ با تماشاچی است .
این فعال تئاتری درباره تجربه حضور خود در ادوار مختلف تئاتر صاحبدلان گفت: دو دوره هست که تلاش برای حضور در جشنواره تئاتر دینی صاحبدلان داشته ام که خوشبختانه در دوره های نهم و دهم حضور داشته ام. دوره گذشته با نمایش صحنه ای «نای و نی» حضور داشته ام و این دوره با نمایش خیابانی شورو شعور شرکت کردیم.
او افزود: در سال گذشته به دلیل اینکه به مدت ده روز و بصورت رایگان اجرا می رفتیم توانستیم مخاطبینی را به سالن بیاوریم که شاید در طول سال یک نمایش هم نبینند و همچنین در تابلویی از نمایش خود از حضور معلولان به فراخور نمایش به عنوان بازیگر در صحنه بهره بردیم که جزو فراموش نشدنی ترین و خاطره انگیزترین اجراهای تئاتری گروه تابش شد اجرای نمایش نای و نی بود.
میرزایی درخصوص ویژگی‌های تئاتر صاحبدلان گفت: تئاتر صاحبدلان نسبت به جشنواره های دیگر متفاوت است و تلاش در زنده نگه داشتن و آشتی دادن مخاطب و تئاتر بخصوص تئاتر دینی و مذهبی دارد و تئاتر صاحبدلان در محرم و صفر و به مدت دو ماه که به دلایل بسیار سالن های نمایش اجرایی ندارند چراغ تئاتر را روشن نگه می‌دارد و به نوعی در حال تغییر دیدگاه مخاطبین به تئاتر دینی و مذهبی است و با تنوع اجراهایش به این تغییر دیدگاه کمک های موثری کرده است.
این کارگردان توجه به تئاتر استان ها را از مهمترین ویژگی تئاتر صاحبدلان خواند و افزود: با توجه به اینکه تئاتر شهرستان ها و استان ها از نظر حمایت مالی همیشه ضعیف هستند این جشنواره با نوع حمایتی خود راهکاری اجرایی برای حمایت از تئاتر و هنرمندان استان ها بصورت عملی ارایه نموده است و ثابت کرده است که اگر مدیران حمایت کنند اجراهای موفقی توسط هنرمندان امکان اجراهای عمومی خواهند داشت.
میرزایی درباره اهمیت تداوم این رویداد تئاتری گفت: تئاتر صاحبدلان بعنوان الگوی حمایتی تداومش حافظ تئاتر بخصوص در استانها و شهرستان ها خواهد بود و همچنین می تواند الگویی برای تعطیل نکردن سالن ها درایام محرم و صفر باشد و به تولید کارهای دینی و مذهبی که متاسفانه به دلایل بسیار در حال کمرنگ شدن هستند کمک کند.
این هنرمند درباره تجربه دوره دهم تئاتر صاحبدلان گفت: امسال برای همه شغل ها و بخصوص هنرمندان تئاترسال بسیار سختی بود. ما طبق برنامه در ایام محرم و صفر قصد اجرا داشتیم اما اوضاع قرمز کرونایی این امکان را نداد و هر چند وقت یکبار به دلیل وقفه ای که در ارایه مجوز اجرا پیش می آمد مجبور بودیم دوباره تمرینات را از سر بگیریم و استانداری ها هم اجازه هیچ نوع تجمعی نمی دادند و اینکه نگران اوضاع جامعه و مردم بودیم که آیا به سلامت موفق به اجرا خواهیم شد و آیا در کنار هم خواهیم بود و بسیاری دلهره های دیگر.
او افزود: نکته ودرس اصلی کرونا شاید برای تئاتر این بوده باشد که تئاتر بدون مخاطب و تماشاچی یعنی هیچ و باید از اوضاع کرونایی درس گرفت و بیشتر به اهمیت حضور مخاطب در سالن ها و تئاتر پرداخت. همه این مسایل و دلنگرانی ها باعث شد جزو خاطرات اجرایی گروه ما در سال1399 باشد. سالی که گروه ما توانستیم تنها دو نمایش برای اجرا داشته باشیم و انتظار عادی شدن اوضاع کشور و به سلامت گذر کردن همه مردم و بخصوص هنرمندان گرامی را داریم و سوگوار هنرمندانی هستیم که بخاطر کرونا از دستمان رفتن وآرزوی صحت و سلامتی برای همه مردمان و هنرمندان را از خداوندمنان خواستاریم.




مطالب مرتبط

نظرات کاربران