لب کلام هنرمندان در گفتوگوهای هفته 29
تئاتر دوباره دارد جان میگیرد
ایران تئاتر- عباس عبدالعلیزاده: پایان جشنواره تئاتر فجر و آغاز آخرین ماه سال نوید به صحنه رفتن نمایشهای جدید را می دهد و این ایام نیز سالن های زیادی برنامه اجراهای خود را اعلام کرده اند.امروز می توان برای هر سلیقه ای نمایشی روی صحنه پیدا کرد، حتی برای کودکان و نوجوانان. در هفته گذشته اغلب گفت و گوهای منتشر شده در رسانه ها با کارگردانان آثار روی صحنه بود و نشان می دهد تئاتر دوباره دارد جان میگیرد. امیدواریم با رعایت پروتکل های بهداشتی موج چهارم کرونا نتواند مانند قبل درکشور جولان دهد و وضع بهتر از این که هست بشود.
ایران تئاتر نیز با انتشار گفت و گوهایی اختصاصی به موضوعات متنوعی در حوزه نمایش پرداخت. هفته گذشته گفت و گوهایی از حسین فدایی حسین کارگردان نمایش «ویری ویری در سرزمین سلامت»، مهدی حاجیان دبیر اجرایی هجدهمین جشنواره نمایش عروسکی تهران ـ مبارک ، پارسا محمدزاده درباره نمایش «قابیل»، سعید اسدی مدیر دفتر پژوهش اداره کل هنرهای نمایشی و مسعود شامی خاتونی بازیگر نقش برونسی در ایران تئاتر منتشر شد.
متن مهمترین گفت و گوهای کوتاه و بلندی که هفته گذشته با موضوع هنرهای نمایشی روی خروجی خبرگزاریها و سایت ها منتشر شده را در بخش «لب کلام» بصورت خلاصه آوردهایم تا مخاطب این متن در دنیای پرسرعت امروز درجریان مهمترین بخشهای آن قرار بگیرد. بدیهی است علاقمندان برای خواندن مشروح گفت و گوها می توانند به منبع مطلب هر گفت و گو مراجعه کنند.
محمدهادی عطایی: اگر اینگونه نمایشها حمایت شود...
محمدهادی عطایی از بازیگران پر کار تئاتر است که حوزه فعالیتش تنها در تئاتر صحنهای نیست؛ او سالهاست که در کارگردانی و اجرای نمایشهای خیابانی هم فعالیت میکند و به نامی آشنا در این گونه از تئاتر هم تبدیل شده است. عطایی از مشکلاتی میگوید که تئاتر خیابانی، محیطی و دیگر گونههای اجرایی در ایران با آن مواجه است و از منظر خود به ریشه به این مشکلات و اشاره میکند.
لب کلام
نگاهی که به تئاتر خیابانی داریم، به نظرم نگاه درستی نیست.
چه در دانشگاه و در قسمت آکادمیک ماجرا و چه در بین تئاتریهایمان و کسانی که به صورت حرفهای تئاتر کار میکنند نگاه جامع و کاملی به آن وجود ندارد.
اتفاقی که در همین دوره یعنی در تاریخ ۱۸ بهمن ۹۹ شاهد بودم که مردم درحالی روبهروی تالار وحدت ایستاده و تئاتری را نگاه میکردند که داشت باران میبارید.
اگر اینگونه نمایشها حمایت شود مطمئن باشید مخاطب میایستد و لذت هم میبرد.
هر وقت از نمایشگران خیابانی دعوت شده در جواب، لبیک گفتهاند؛ در زلزله کرمانشاه، نمایشگران خیابانی به صورت کاملا دلی و خودجوش رفتند بین مردم و شروع کردند حال خوب را در بین مردم شکل دادند.
ایلنا
علی باقری: خجالت میکشم غر بزنم
راستش مردم آنقدر در تنگنا هستند که خجالت میکشم غر بزنم چون فکر میکنم اقشار دیگری هستند که بیشتر از ما بچههای تئاتر به حمایت نیاز دارند. این جملات بخشی از سخنان علی باقری است، بازیگر بیحاشیه و گزیدهکار تئاتر است که در دوران دشوار کرونا با نمایش «سرایدار» روی صحنه رفته است.
لب کلام
از یک سال پیش که کرونا آمد، تئاتر جزو مشاغلی بود که بیشترین آسیب را متحمل شد.
مدتها تعطیل بود و فعالان آن هم دستشان به جایی بند نبود.
کم کم به این فکر کردم که حتی خودم در خانه نمایشی کار کنم که جریان زندگی این هنر قطع نشود تا اینکه پیشنهاد بازی در نمایش «سرایدار» مطرح شد و پذیرفتم.
ما تمرین نمایش را آغاز کردیم و به محض بازگشایی تئاتر، روی صحنه رفتیم.
واقعیت این است که نگران بودم تئاتر وارد یک دوره رکود طولانی مدت بشود تا جایی که بگوییم یادش بخیر روزی چیزی به نام تئاتر داشتیم!
کار کردن در شرایط سخت را هم دوست دارم.
در شرایط فعلی تصمیمگیری بسیار سخت است زیرا پای سلامتی و جان افراد در بین است. بنابراین نمیتوان به آسانی نظر داد و انتظار داشت که دیگر هنرمندان تئاتر هم خطر کنند و روی صحنه بروند.
البته ما هم کار پرخطری میکنیم ولی به تمام پروتکلهای بهداشتی پایبند هستیم و همه کوششمان را به کار میگیریم تا این پروتکلها را به شکل کامل رعایت کنیم.
خوشبختانه تا به حال مشکلی رخ نداده و امیدوارم بعد از این هم همه چیز به خوبی طی شود.
همین که چند نمایش روی صحنه هستند، جای خوشحالی دارد.
تماشاگران نمایش ما پیش از اینکه درباره کار ما صحبت کنند، از دلتنگی خود برای تئاتر میگویند.
این صحبتهایی که درباره کلیت تئاتر مطرح میشود، دلگرمکننده است.
مشکلات تئاتر ما بسیار ریشهای و نیازمند حمایت سیستماتیک است که تنها به این دوران محدود نمیشود.
با این حال خیلی خوب است که خودمان در حد امکان، حمایتمان را از یکدیگر دریغ نکنیم و همه تلاش کنیم تا چراغ این خانه روشن بماند.
ایسنا
محمدرضا مالکی: روایت زندگی یک عاشق سینما
محمدرضا مالکی کارگردان نمایش «زندگی در لانگ شات یا مرگ در کلوز آپ» عنوان کرد این اثر نمایشی در ستایش زندگی، سینما و خاطره بازی است و زندگی یک هنرور سینما را به تصویر میکشد.
لب کلام
می توان گفت ما جزو خط شکن ها هستیم که در این بحران نمایشی را به صحنه برده ایم.
در شرایطی که احساس کردم تئاتر نیاز به حمایت دارد و به هرحال افرادی باید چراغش را روشن نگه دارند، تصمیم گرفتم این نمایش را به صحنه بیاورم.
خیلی ها من را از اجرای نمایش در این شرایط بازداشتند چون از نظرشان این کار ریسک زیادی داشت
با وجودی که نمایش ما روابط عمومی و مدیر تبلیغات ندارد اما دوستان و هنرمندان لطف کردند و در طول چند شبی که از اجرا گذشته است تبلیغ نمایش را در صفحات مجازی شان گذاشته
هنرمندان و سینماگران زیادی را هم برای دیدن نمایش دعوت کرده ام که متاسفانه برخی از آنها پاسخ ندادند و تعدادی دیگر هم مساله کرونا را بهانه کردند.
درست است که کرونا شوخی بردار نیست اما فعالیت های تئاتری با رعایت کامل دستورالعمل های بهداشتی و فاصله گذاری اجتماعی در حال انجام است.
مهر
مرتضی گلچین: تئاتر قبل از کرونا هم دست به عصا حرکت میکرد
مرتضی گلچین نویسنده و کارگردان تئاتر درباره نمایش گفت: نمایش «من دیوانه نیستم» نمایشی رئال کلاسیک است؛ نمایش فضای بیمارستان روانی در یکی از شهرهای آمریکا را در اواخر دهههای میلادی به تصویر میکشد.
لب کلام
پیام «من دیوانه نیستم» اهمیت گوش دادن، شنیدن، صبر و درک کردن را در میان انسانها به نمایش میگذارد.
تئاتر قبل از کرونا هم دست به عصا حرکت میکرد.
بهانه شیوع ویروس کرونا، تعطیلی یک ساله سالنها را به دنبال داشت.
کما اینکه تعطیلات باعث منصرف شدن و کناره گرفتن برخی از هنرمندان از ادامه راه هنر نیز شد.
تئاتر ما نیاز به رسیدگی و توجه دارد.
باشگاه خبرنگاران جوان
احمد ارجمندی: روایتی از یک شهر بیقانون
احمد ارجمندی گفت: نمایش «ذات یا ضات؟» در فضای سوررئال و غیرواقعی اتفاق میافتد و روایتی است از یک شهر بدون قانون.
لب کلام
من به شدت به محتوا و مفهوم نمایشنامه علاقمند شدم.
یکسال و نیم به دلیل شرایط کرونا زمان تمرین این نمایش طول کشید و جابهجایی چند بازیگر داشتم و بنیاد رودکی لطفشان شامل حال گروه شد و در تالار حافظ نمایش را به صحنه آوردیم.
سبک اجرایی این نمایش کلاسیک ودر قالب پرفورمنس است.
تئاتر زنده است و نباید از هیچ محدودیتی ترسید اما با شرایط و رعایت پروتکلهای بهداشتی مانعی برای اجرا نداشتیم.
از تماشاگران و حامیان هنر ششم (تئاتر) تقاضا داریم که صحنه تئاتر را تنها نگذارند.
هنر نمایش با نفسهای آنها زنده میماند.
هنرآنلاین
مهدی کوشکی : بدون تئاتر بدن درد میگیریم!
مهدی کوشکی که این روزها دو اثر نمایشی روی صحنه دارد، میگوید: اگر تئاتر کار نکنیم، بدن درد میگیریم!.این بازیگر و کارگردان تئاتر این روزها هم مشغول بازی در نمایش «سرایدار» است و هم نمایش«حظیان» را با گروهی از هنرجویان جوان خود روی صحنه برده است.
لب کلام
تئاتر از بین نمیرود بلکه در هر دورهای ممکن است تغییر شکل بدهد.
کرونا یک سال برنامه ما را به تعویق انداخت و اگر این انتظار ادامه پیدا میکرد، ممکن بود گروه از هم بپاشد.
به همین دلیل بعد از بازگشایی سالنها تصمیم گرفتیم بیش از این منتظر نمانیم.
امیدواریم بعد از عادی شدن شرایط، نمایش را بار دیگر روی صحنه بیاوریم. هرچند همین اجرا هم کامل است.
وضعیت پیچیده است و طبیعتا جان از تئاتر عزیزتر است. به همین دلیل بخش زیادی از مخاطبان تئاتر ریزش کردهاند ولی چارهای نیست چون ما نمیتوانیم تئاتر را تعطیل کنیم.
کار بازیگر و کارگردان هم مانند کار یک طراح است که مدام باید در حال طرح زدن و تمرین باشد و دست خود را گرم نگه دارد.
ما به جز تئاتر کار دیگری بلد نیستیم. شاید درک این موضوع برای بعضی سخت باشد ولی ما در خانهنشینی هم افسردگی میگیریم.
شاید تئاتر به دلیل اقتضائات هر دوره، تغییر شکل بدهد مانند خود ما و زندگیهایمان که در بحرانها تغییر میکند ولی ماهیت آن از بین نمیرود.
تئاتر همچون آینهای است که آدمیان دوست دارند حتی تصویر استحاله شده خود را در آن ببینند.
تصویری که گاه در تئاتر تجلی پیدا میکند و گاه در سینما یا دیگر هنرها.
ایسنا
شایان شهرابی: امثال ما در اولویت نیستیم!
کارگردان نمایش «نیمه شب» درباره ویژگیهای این اثر نمایشی که درباره جدال بین فرهنگ و ابتذال در عرصه هنر است، توضیحاتی ارایه داد.
لب کلام
این نمایشنامه برگرفته از نمایشنامه «شبی در رستوران تاک هاوس» به نویسندگی والاس شان و مضمونی در ارتباط با تئاتر و سینما و مناسبات این حرفه دارد
این نمایش ارتباط نزدیکی به اتفاقات هنری دارد که در ایران رخ میدهد و مسیر بسیاری از هنرمندان را که در ابتدا دغدغه فرهنگ و هنر داشتند اما در نهایت جذب بازار سرمایه و حضور در آثار مبتذل شدهاند، به تصویر میکشد.
در حقیقت این اثر نمایشی جدال بین فرهنگ و ابتذال است و فرقی نمیکند که این اتفاقات در کافهای در کالیفرنیا رخ دهد یا ایران.
مهر
آیه کیانپور: انسانهایی سختکوشتر نه افسردهتر و نومیدتر
آیه کیانپور که به تازگی جایزه بازیگر زن برگزیده سی و نهمین جشنواره تئاتر فجر را دریافت کرده، میگوید: آرزوی قلبیام این است که این دوران سخت از ما انسانهایی سختکوشتر بسازد نه آدمهایی افسردهتر و نومیدتر.
لب کلام
بیتوجهی به امر فرهنگ که سابقهای دیرینه دارد.
بعد از کرونا آنچه در تئاتر میماند، جماعتی خسته و دلشکسته و سالنهایی ورشکسته است.
وضعیت فعلی ما طبیعی است زیرا جامعه برای اینکه فرهنگ و هنر را در سبد مصرفی خود قرار دهد، پرورش پیدا نکرده است.
بحران جهانی کرونا نشان داد کدام کشورها به هنر نیاز دارند و کدام یک به هنر به عنوان امری تزیینی مینگرند.
نمیگویم تئاتریها تافته جدابافته اند ولی ..
سالنهای خصوصی در چند سال گذشته بار بخش دولتی را به دوش میکشیدند و تئاتر را از تمرکزگرایی در تئاتر شهر نجات داده بودند.
در تهران شبانه صد تئاتر روی صحنه میرفت.
در همان چند ماه اول میشد فکرهایی کرد، میشد سالنها را برای اجراهای بدون تماشاگر و به صورت آنلاین حفظ کرد.
میشد روی فیلم تئاترها سرمایهگذاری کرد و ... مسئولان میتوانستند بودجه حمایتی بگیرند و از هنرمندان آسیبپذیرتر حمایت کنند.
در چند ماهی که تئاتر مدام باز و بسته میشد، بسیاری از دوستانمان حتی پوستر کارهای ما را برای اطلاعرسانی به تماشاگران، در صفحات خود نمیگذاشتند و میگفتند در این مدت مدام مردم را به خانهنشینی ترغیب کردهایم و حالا هم نمیتوانیم بگوییم به تئاتر بیایند ولی با همه اینها عدهای در تئاتر کار کردند چون واقعا عاشق بودند.
آرزوی قلبی من این است که این دوران سخت، از ما انسانهایی سختکوشتر بسازد، نه آدمهایی افسردهتر و نومیدتر.
ایسنا