یاداشتی بر حواشی تعییم حریم تئاترشهر
باور کنیم تئاتر شهر سرمایه ملی است نه فقط سرمایه اهالی تئاتر
ایران تئاتر- وحید لک: موضوع حریم تئاتر شهر و مباحث این روزهای پیرامون آن بیش از هر چیز مظلومیت این مکان فرهنگی و اساسا اماکن فرهنگی را بیان نمود.باور کنیم تئاتر شهر سرمایه ملی است نه فقط سرمایه اهالی تئاتر، یک ویترین بزرگ فرهنگی است.
حریم یعنی دایره امن، یعنی امنیت فرهنگی، امنیت اخلاقی، امنیت اقتصادی. با نگاهی گذرا به جامعه انسانی محیط تئاتر به راحتی متوجه پاتوقی می شویم که ایستگاه یا قرارگاه افرادی است که اساسا یا منتظرند یا معطلند و یا صیادانی که این دو قشر معطل و منتظر را نشانه رفته اند .
قدری دور است که باور کنیم هر یک از این سه قشر دغدغه فرهنگی داشته باشند، به همین دلیل اهالی فرهنگ و هنر، مخاطبان و تماشاگران مجموعه تئاتر شهر پرهیز می کنند از توقف، تنفس و استراحتی کوتاه در پارک مجاور محیط تئاتر شهر. پس این محیط و این آدمها آسیب می زنند به آن امنیت فرهنگی که مقدمه ای برای انتخاب و حضور علاقمندان تئاتر است.
حالا سوال اینجاست که چه کرده ایم و چه باید بکنیم. اینجانب به جرائت می توانم بگویم که تا این لحظه اقدام کارساز و دائمی صورت نگرفته است، آنچه بوده موقتی، مانوری و آنی بوده است. اما چه باید کرد، به گمانم یک هم افزایی نیاز دارد، مشارکت همگانی با حضور همه دستگاه های مسئول و تصمیماتی قانون مند، بازگشت امنیت فرهنگی به بزرگترین مرکز تئاتری ایران که از قضا بنایی فرهنگی و ارزشمند است به تنهایی کار مجموعه فرهنگ و ارشاد نیست. که اگر بود امروز نگران آسیب های فیزیکی، اجتماعی، روحی و روانی در محیط تئاتر شهر نبودیم.
نکته پایانی اینکه باور کنیم تئاتر شهر سرمایه ملی است نه فقط سرمایه اهالی تئاتر، یک ویترین بزرگ فرهنگی است، نمایشگاه زیبایی از معماری که هر توریست و مسافری را جذب خود می‌کند، روا نیست دور تا دور این بنا همه جور رفتار ناروای اجتماعی رخ دهد و موجب نگرانی مردم شود و دلهره حضور موجب دوری مردم از تئاتر شود.
تئاتر شهر نیاز مند نفسی امن، نگاهی مهربان است و با دیدن هر رفتار پرخطری در اطراف اش ، پیر و فرسوده و مچاله تر می شود.
نجات اش دهیم.
*وحید لک؛ مدیر فرهنگی و فعال امور هنری
