مشغول نوشتن«عروسی با شکوه 25 کارگر ایران ناسیونال»هستم

لیلی عاج کارگردان ، نویسنده و مدرس تئاتر در گفت‌وگو با ایران تئاتر درباره فعالیت‌های جدید تئاتریش  گفت: مشغول نوشتن نمایشنامه‌ای با عنوان «عروسی با شکوه 25 کارگر ایران ناسیونال هستم»و فضای کمدی تر نسبت به کارهای قبلیم دارد و درباره زندگی کارگران ایران ناسیونال است و در داستان به پشت صحنه زندگی جمعی از کارگران این کارخانه پرداخته می‌شود و به جای نشان دادن غم و اندوه طبقه کارگر وارد شادی هایشان شده‌ام ونمایشنامه یک سویه سیاسی و انتقادی دارد. این اثر هم یک کار رئالیسم اجتماعی است که دوست دارم در تماشاخانه سنگلج اجرایش کنم.

وی درباره سرنوشت نمایشنامه معده طبقه متوسط عنوان کرد:نوشتن متن نمایشنامه معده طبقه متوسط به پایان رسیده است و با بازیگرانی برای حضور در این نمایش صحبت‌هایی انجام دادم.کار ویژگی‌های رئالیسم اجتماعی دارد و قرار بود قبل از شروع پیک چهارم نمایش را برای اجرا آماده کنیم که با شیوع پیک چهارم و تعطیلی سالن‌ها این کار به تعویق افتاد.ایده اصلی این اثر ماجرای ناپدید شدن یکی از  کارگران کارخانه هفت تپه است و بابت نوشتنش تحقیقات زیادی انجام شده است و ساختار نمایش ترکیبی از فضای مستند و داستان است.همیشه من یک ایده دراماتیک را از یک رخداد مستند انتخاب می‌کنم و با اتکا به تخیلم متن را می نویسم .نمایش پایانی تلخ و تراژیکی دارد..

این نویسنده در باره سایر عوامل نمایش معده طبقه متوسط گفت : الهام شعبانی و سینا ییلاق بیگی به عنوان طراحان بخش لباس و صحنه در این کار حضور دارند. در این نمایش هم طبق روال کارهای قبلیم زنان کنشگر و پیش برنده درام داستان هستند . زنان این خانواده هم  تلاش می کنند تا سقف خانه شان فرو نریزد و با یلدا عباسی و مسیح کاظمی و شهروز آقایی پورهم صحبت هایی انجام داده ام که هنوز حضورشان قطعی نشده است.

وی در باره سالن اجرای نمایش عنوان کرد: با توجه به فضا و مضمون آثارم ، اجرای آنها بیشتر مناسب سالن‌های دولتی است.

وی درباره رویکردهایش به انعکاس و بیان دردهای طبقه پایین جامعه گفت:اصولا هر کس در مورد چیزی می نویسد که می شناسد و من هم با روحیات مردم این قشر آشنا هستم. ادبیات، حال و هوا،‌ اتمسفر خانه،‌ شادی ها و غم ها و ... آنها را می شناسم و وقتی ایده شکل می گیرد راحت تر می توانم برایش قصه بنویسم. از طرفی احساس می کنم آنقدر مشکلات اجتماعی وجود دارد که هر چقدر در این خصوص کار کنیم باز هم کف گیرمان به ته دیگ نمی‌خورد لذا علاقه دارم وقتی با این همه مشقت و سختی کاری را برای اجرا آماده می‌کنم به جای آنکه روی یک نمایشنامه مطرح  اقتباسی کار کنم روی مسائل روز و دغدغه قشر پایین جامعه تمرکز داشته باشم. نمی‌گویم دیگر موضوعات را کنار بگذاریم یا الزامی برای پداختن به آن‌ها نیست اما برای خودم این مسائل را مهم تر می‌دانم.

لیلی عاج  در آثارش عمدتا به مشکلات زیستی، صنفی و معیشتی، اجتماعی و سیاسی کارگران ، کول‌بَرها پرداخته است. نمایش‌های شب، باله روی سطرهای بی‌معنی، فکاهی‌نامه ی یک زن، خواب زمستانی، قند خون و روزمرگی از کارهای مهم کارنامه عاج محسوب که هر کدام جوایزی را در جشنواره‌هایی تئاتر دانشگاهی و تئاترشهر کسب کرده‌اند. عاج چند سالِ قبل در سی‌ وهفتمین جشنواره تئاتر فجر، جایزه بهترین متن را برای نمایشنامه سالی که دو بار پاییز شد دریافت کرد. او در عرصه فیلم کوتاه و تلویزیون، تاکنون فیلم‌های پاییز، همین، هه‏ ره وس، زن خط تیره مرد و هرچه تو را به یاد من بیندازد زیباست را کارگردانی کرده است