مروری کوتاه بر 15 ماه همزیستی تئاتر با کرونا:
جولان کرونا در سرزمین تئاتر تمامی ندارد
ایرات تئاتر- علی رحیمی: سالن های نمایشی در حالی بار دیگر از ۱۸ اردیبهشت ماه بازگشایی شد که ۱۵ ماه تجربه همزیستی با کرونا، هنرمندان را با کمی وسواس و نگرانی به سمت سالن ها می کشاند.
15 ماه است که هنرمندان تئاتر در انتظار راهکاری برای برون رفت از بن بست کرونا هستند.
از سوم اسفند 1399 که سالن های تئاتر براساس ابلاغیه ستاد مقابله با کرونا تعطیل شد، شاید کمتر کسی فکر می کرد که قصه کرونا سر دراز دارد و قرار نیست به این زودی ها دست از سرمان بردارد اما موج همه گیری از همان آغازین روزها به حدی دهشتناک بود که حتی اجازه تمرین و تولید اثر نمایشی از گروههای تئاتری سلب شد.
تئاتر کشور در سال 99 روزهای سختی را گذراند، سالی که فعالیتها در اکثر اوقات تعطیل بود و وقتی هم که از سر گرفته می شد با هزار دغدغه و استرس روبرو بود و هر لحظه احتمال تعطیلی دوباره می رفت.
همین موضوع باعث شد تا خیلی از هنرمندان خانه نشینی را بر تمرین ترجیح دهند و حتی برای امرار معاش به شغل های دیگر –بخوانید مشاغل کاذب- روی آورند.
از پویش «تئاتر تعطیل نیست» تا برگزاری جشنواره های آنلاین
قصه کرونا از سوم اسفندماه چهره واقعی خودش را بر همگان نشان داد. روزی که ستاد مقابله با کرونا پس از هشدار وضعیت کشور، تمامی مدارس، دانشگاهها، تماشاخانه ها، سینماها و ... را تعطیل اعلام و مردم را ترغیب به استفاده از ماسک و موادضدعفونی کننده کرد.
بازار سیاه ماسک کشور را به التهاب انداخت و هرکس به نوعی در تلاش بود تا اندوخته بهداشتی خانه را پر کند. در همین زمان بود که هنرمندان تئاتر که همواره در قامت مروجان فرهنگی در کشور گام بر داشته و می دارند، فعل ایثار را صرف کردند.
اولین حرکت هنرمندان تئاتر پس از تعطیلی تماشاخانه ها، پویش «تئاتر تعطیل نیست» بود. پویشی که به دنبال کمبود محسوس ماسک در کشور به عنوان الزامی ترین ابزار پیشگیری از کرونا و پس از فعالیت داوطلبانه مصطفی بیات، در میان هنرمندان تئاتر راه افتاد.
در این پویش که تمرکز آن بر تولید و هدیه ماسک به هموطنان بود، هنرمندانی چون شهرام کرمی، حمید نیلی، الهام شعبانی، علی لهرستانی، حسین پورکریمی، ستاره پسیانی، رویا میرعلمی، توماج دانش بهزادی، شبنم مقدمی، نوید محمدزاده، افشین هاشمی، مهران رنجبر، سارا بهرامی، آرش فصیح، بانیپال شومون، پوریا رحیمی سام، آناهیتا همتی، الهام پاوه نژاد، نازنین بیاتی و ... به میدان آمدند و حامی شدند.
امیرحسین شفیعی مدیر تماشاخانه سرو در مصاحبه ای که در 4 فروردین 99 با خبرگزاری مهر داشت، درباره وضعیت پویش «تئاتر تعطیل نیست»، گفت: این پویش تا ۲۹ اسفند سال ۹۸ برگزار شد و طی آن نزدیک به ۲۰ هزار ماسک تولید و در مراکز پزشکی، مناطق کم برخوردار و محروم توزیع شد.
شفیعی یادآور شد: از همان ابتدای کار ۲۳ واحد و کارگاه خانگی شروع به همکاری با ما کردند به این صورت که ما پارچه، کش و ملزومات ماسک را برایشان ارسال میکردیم و آنها تولید ماسک را انجام میدادند.
تغییر نگاه تئاتر به سمت فضای مجازی
هنرمندان تئاتر که در انتظار بازگشایی تماشاخانه ها پس از پایان تعطیلات آغاز سال 1399، نوروز را با خیال آسوده گذراندند؛ به ناگاه با خبر ناامید کننده تداوم تعطیلات کرونایی روبرو شدند.
همین موضوع باعث شد تا ارتباطات مجازی جایگزین فضای ارتباطات میان فردی تئاتر شود.
مامنی که با کمترین هزینه و آزادانه ترین اسلوب می شد، تئاتر اجرا کرد، بحث و تبادل نظر کرد، آموزش داد و حتی نیم نگاهی نیز به تبلیغات و مارکتینگ داشت. اقدامی که گرچه برای بسیاری با موفقیت همراه نبود و در حد یک سرگرمی و اوقات فراغت باقی ماند اما تلنگری شد برای مسئولانی که به دنبال راهکای جایگزین صحنه در ایام کرونا بودند.
بعد از این فعالیتهای خودجوش هنرمندان در فضای مجازی، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با همکاری سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران اقدام به راه اندازی پروژه تئاتر آنلاین تلویزیون اینترنتی نمایش نت در پردیس تئاتر تهران کردند.
این پروژه به مدت ۱۰ شب و از تاریخ ۱۷ تا ۲۶ فروردین ماه برگزار شد و در آن نمایشهایی که آماده اجرا بودند یا اجرایشان به دلیل شیوع بیماری کرونا در اسفند ماه متوقف شده بود به صحنه رفتند.اقدامی که بنا به گفته مدیر تلویزیون تعاملی نمایشنت با اقبال روبرو بود.
وی در مصاحبه ای که سه روز پس آغاز فعالیت این تلویزیون با ایرنا انجام داد با اشاره به آمار حدود ۴۰۰ هزار نفری مخاطبان تئاتر طی سال 1398، گفت: تنها طی سه شب پخش زنده آثار نمایشی از طریق این تلویزیون تعاملی توانستیم خروجی بیش از ۴۰۰ هزار نفر را به عنوان مخاطبان آثار تئاتری در کشور ثبت کنیم (ایرنا 20 فروردین 1399)
با رونق فعالیت در فضای مجازی، برگزاری جشنواره ها و پویش ها با هدف «دعوت هرچه بیشتر مردم برای در خانه ماندن در مسیر تحقق شکست ویروس کرونا و قطع زنجیره شیوع این ویروس و از سوی دیگر حمایت از هنرمندان و پر کردن اوقات فراغت مخاطبان» آغاز شد و طی یک فرآیند یک ماه بیش از 30 جشنواره و پویش در فضای مجازی برگزار شد.
جشنواره در خانه بمانیم، کروناپر، کرونا را شکست می دهیم، استندآپ کمدی، تئاتر+خانه، ما باهاتیم و ... از جمله پویش هایی بود که در این ایام برگزار شد.
274 اثر آسیب دیده در بیش از ۱۰۶ تالار نمایشی در سه ماه نخست سال 1399
براساس آماری که با مدیریت اتابک نادری در ادارهکل هنرهای نمایشی نوشته شد و در رابطه با رصد و پیگیری شرایط و مشکلات گروههای نمایشی و تماشاخانههای خصوصی در وضعیت همهگیری بیماری کرونا در 22 اردیبهشت ماه منتشر شد، پس از بررسی و جمعآوری اطلاعات نمایشها -در فاز اول مربوط به شهر تهران- با استناد به پروانههای صادر شده از سوی شورای ارزشیابی و نظارت این ادارهکل، ۱۸۶ اثر در بیش از ۱۰۶ تالار نمایشی، 58 اثر متقاضی فروردین و اردیبهشت و همچنین ۳۰ برنامه سرگرمیهای نمایشی در طول این مدت از فعالیت باز ماندند.
در بخشی از این گزارش آمده بود، از مجموع ۴۶۶ اثر نمایشی در ۲۹ استان کشور، طبق بررسیهای اولیه ۱۷۳ اثر نمایشی در حال اجرا و ۲۵۵ اثر در حال تولید یا در نوبت اجرا بودهاند که در این ایام از فعالیت بازماندند.
همچنین ۲۲۹ نفر از هنرمندان کانون سرگرمیهای نمایشی و 890 هنرمند و نمایشگر خیابانی طبق اعلام دفتر مربوطه (بهغیر از استان قم)، از فعالیت خود بازماندند.
بازگشایی سالن ها و تماشاخانه های تئاتر
پس از این گزارش، پیگیری ها برای روشن وضعیت تئاتر از سوی مسئولان آغاز شد.
قادر آشنا مدیرکل هنرهای نمایشی در 23 اردیبهشت ماه 99 در مصاحبهای با تاکید بر اینکه ما تمام نگرانیهای خود را به اطلاع دوستان رساندیم و اعلام کردیم اولین دغدغه ما حفظ جان و سلامت هنرمندان است و در مرحله دوم وضعیت اقتصادی و معیشت آنها برایمان اهمیت دارد و این پرسش را مطرح کردیم که چگونه میتوانیم ضمن حفظ سلامت هنرمندان، شرایطی ایجاد کنیم تا چرخ معیشتی آنان بچرخد. در وهله بعدی هم مساله جشنوارههای هنری را به عنوان دیگر دلمشغولی خود تشریح کردیم.
آشنا درباره نتایج این گفتگوها توضیح داد: مقرر شد بنده اختصاصا دستورالعملی را درباره شرایط خاص تئاتر ارسال کنم که در جلسات آتی ستاد ملی مبارزه با کرونا بررسی شود. نهایتا پیشنهاد شد اجرای تئاتر در استانهایی که جزو مناطق سفید هستند، با ملاحظات بهداشتی و رعایت همه پروتکلها انجام شود که البته این موضوع در حد پیشنهاد است و باید همه جوانب امر سنجیده شود و شرایط آن استانها را به طور کامل ارزیابی کنیم.
همچنین اعلام شد تئاتر خیابانی بتدریج میتواند اجرای خود را آغاز کند که البته این موضوع هم نیازمند بررسیهای بیشتر است و بر همین اساس تا پایان هفته نظراتمان را درباره فعالیتهای کم خطری که در حوزه تئاتر امکان اجرا دارد، ابلاغ میکنیم.
بعد از اعلام این گفتههای مدیرکل هنرهای نمایشی جامعه تئاتری امیدوارانهتر منتظر به پایان رسیدن اردیبشتماه بودند تا تکلیف شان روشن شود تا اینکه بالاخره روز 10 خردادماه 99 وزارت ارشاد اطلاعیهای را در رابطه با آغاز فعالیتهای هنر از اول تیرماه خبر داد.
در این اطلاعیه چنین آمده بود: «در پی درخواست سیدعباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، ستاد ملی مقابله با کرونا در جلسه صبح امروز خود با بازگشایی سالنهای سینما، تئاتر و موسیقی مشروط به رعایت دستورالعملهای بهداشتی، استفاده از حداکثر ۵۰ درصد ظرفیت در اختیار از اول تیرماه موافقت کرد. همچنین آموزشگاههای قرآنی، هنری، ادبی و سینمایی نیز با رعایت دستورالعملهای بهداشتی از ۲۴ خرداد مجاز به فعالیت شدند».
با اعلام این خبر، اداره کل هنرهای نمایشی در اولین گام و از 21 خردادماه، تئاتر خیابانی «من، تو، ما/ تئاتر، زندگی، کرونا»، را در کشور به راه انداخت.
در این برنامه، ۱۲ گروه نمایشی پهنه فرهنگ و هنر رودکی (محوطه مجموعه تئاترشهر) تهران و ۳ گروه در شهرهای کرمان، سیرجان و رفسنجانِ استان کرمان، ۶ گروه در شهرهای قزوین، شهر الوند و تاکستانِ استان قزوین، ۷ گروه در شهرهای رشت، لاهیجان و آستانه اشرفیه استان گیلان و ۴ گروه در سطح شهر کرمانشاه استان کرمانشاه به اجرای تئاتر خیابانی پرداختند.
پس از این برنامه، تئاتر رسما فعالیت خود را با اجرای 5 اثر نمایشی در 4 تماشاخانه تهران از اول تیرماه با اعلام ضوابط خاص دوران کرونایی آغاز کردند. ضوابطی که روز 26 خردادماه 99 و تنها چند روز مانده به موعد بازگشایی سالنهای تئاتر، اداره کل هنرهای نمایشی ادارهکل هنرهای نمایشی در قالب اطلاعیهای با عنوان «اطلاعیه ازسرگیری فعالیتهای نمایشی» منتشر کرد.
این اطلاعیه شامل؛ الزامات مربوط به تماشاگران (در سه بند)، الزامات مربوط به مکان اجرا (در 17 بند)، الزامات مربوط به گروه اجرایی (در 6 بند)، الزامات مربوط به سایتهای فروش بلیت (در سه بند) و پیشنهادات بهداشتی در مواجه با ویروس کرونا (در 6 بند) بود.
«است»، «یازده جریحه روح»، «آگوست در اوسیج کانتی»، «ابر شلوار پوش» و «پسر» عنوان پنج پیشتاز تئاتری سال 99 بودند که در تئاتر مستقل تهران، خانه نمایش مهرگان، تئاتر مولوی و تماشاخانه سیمرغ به صحنه رفتند.
از آن تاریخ سالن های تئاتر یکبار دیگر به روی علاقه مندان گشوده شد و هنرمندان با فراغ بال به تمرین و اجرا پرداختند.
حمایت اداره کل هنرهای نمایش برای جبران ظرفیت خالیمانده تماشاخانهها
1 تیرماه 99 طبق آخرین تصمیم ستاد ملی مقابله با کرونا تعطیلی ۴ ماهه مراکز فرهنگی و هنری در کشور به پایان رسید. اما آغاز اجرای نمایشها پس از 4 ماه تعطیلی و نگرانی طبیعی مخاطبان تئاتر از حضور در فضاهای بسته با تراکم بالای جمعیتی بزرگترین چالش گروههای تئاتری بود که میخواستند اجراهایشان را در تابستان 99 روی صحنه ببرند.
جلب اعتماد مخاطب برای آنکه با خیال راحت به تماشای تئاتر بنشیند و مطمئن باشد حضورش در سالن تئاتر تهدیدی علیه سلامتیاش نیست، کار آسانی نبود. به همین روی گروههای نمایشی دست در دست مدیران و کارکنان سالنهای تئاتر علاوه بر رعایت دقیق پروتکلهای ابلاغ شده از سوی ستاد ملی کرونا، اقدامات تکمیلیتری نیز برای جلب این اعتماد انجام دادند و بعد از حدود یک هفته به مرور تماشاگران تئاتر که 4 ماه پشت درهای بسته سالنها منتظر بودند، دوباره پایشان به سالنهای تئاتر باز شد. اتفاقی که شاید بتوان آن را نقطه عطفی برای جامعه تئاتری کشور دانست که در چنین شرایطی توانستند چنین موفقیتی را در کارنامه خود ثبت کنند.
یکی از مهمترین اقدامات اداره کل هنرهای نمایشی در دوره پساکرونایی، حمایت ویژه از نمایش های در حال اجرا بود که طبق تاکیدات ستاد ملی مبارزه با کرونا می بایست از 50درصد ظرفیت تماشاخانه ها استفاده می کردند.
اداره کل هنرهای نمایشی در اطلاعیه ای که در روز اول شهریور ماه سال جاری منتشر شد، اعلام کرد: ادارهکل هنرهای نمایشی برای نمایش های اجرا شده در تهران بر مبنای قیمت بلیت ۳۰۰۰۰ تومان و براساس تعداد بلیت فروختهشده برای هر نمایش بین ۵۰ تا ۷۰ درصدِ عددِ به دست آمده، از گروه نمایشی حمایت کنند.
ادارهکل هنرهای نمایشی در این اطلاعیه با تاکید بر اینکه این طرح مستقل از دیگر حمایتهای این ادارهکل است، در خصوص نمایش های اجرا شده در استان ها نیز اعلام کرد: این رقم در اختیار انجمن هنرهای نمایشی استانها قرار خواهد گرفت تا با نظارت اداراتکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استانها با توجه به فعالیتهای انجامشده و با در نظر گرفتن میانگین قیمت ۲۰۰۰۰ تومان (در شهرهای کوچکتر این میانگین با توجه به سابقه قیمت بلیت در یک سال اخیر میتواند کمتر-حداقل ۸۰۰۰ تومان- باشد) از گروههای نمایشی حمایت شود.
آغاز تعطیلی تئاتر از 13 مهرماه
با آغاز خیز دوم کرونا از اوایل مهرماه، به تدبیر مسئولان ستاد ملی مبارزه با کرونا، بسیار از استان ها در وضعیت نارنجی قرار گرفتند و همین مسئله باعث شد تا تماشاخانه های تئاتر که در گروه 3 مشاغل طبقه بندی شده بودند بار دیگر طعم تعطیلی را بکشند.
تئاتر ابتدا از 13 تا 18 مهرماه تعطیل شد اما با رشد کرونا، به صورت هفتگی تمدید شد. این وضعیت برای اهالی تئاتر که منبع اصلی درآمدشان از اجراها به دست می آید آنها را مشکلات متعددی روبرو کرد.
از مهمترین مشکل اهالی تئاتر به رسمیت نشناختن حرفه آنها در قانون کار و در نتیجه آن عدم حمایت از آنها در ایام بیکاری همانند سایر اقشار و مشاغل بود.
از حمایتهایی که در این ایام به عمل آمد میتوان به ثبت نام «هنر کارت» و ارائه کمک هزینه یک و نیم میلیونی برای هنرمندان، اختصاص کارت هدیهای به مبلغ یک میلیون تومان به همت خانه تئاتر و همچنین پرداخت حق بیمه سهماهه نخست سال اعضای صندوق اعتباری هنر اشاره کرد که بر این اساس ۳۵ هزار هنرمند از پرداخت حق بیمه و سرانه درمان خود در سه ماهه اول سال معاف شدند.
مشکلات اقتصادی، عدم حمایت، آینده مبهم، بیکاری و ... تا آنجا پیش رفت که اعتراضات به مرور سر از خبرگزاری ها و مطبوعات درآورد و به مجلس هم کشیده شد.
در روز یکشنبه 14 دی ماه 1399، نمایندگان صنوف خانه تئاتر به دلیل فشارهای مختلف اقتصادی ناشی از تعطیلی سالن ها و فعالیت های تئاتری در مقابل مجلس شورای اسلامی تجمع کردند.
در این تجمع که هنرمندان شناخته شده ای همچون ایرج راد، حمیدرضا نعیمی، شهرام گیل آبادی، الهام پاوه نژاد، اصغر نعیمی، هوتن شکیبا، کوروش سلیمانی و ... حضور داشتند، بیانیه ای توسط اصغر نعیمی قرائت شد.
هنرمندان تئاتر در این بیانیه از نمایندگان مجلس شورای اسلامی درخواست کردند:
1- در راستای توجه به معیشت خانواده کلان تئاتر در سراسر ایران حقوق بیکاری و تسهیلات بیمه و درمان و دارو در نظر گرفته شود.
2- جهت تولید آثار نمایشی و رفع خسارات ناشی از شیوع ویروس کرونا برای تمام گروه ها اعم از حرفه ای و دانشجوئی، صحنه ای و خیابانی، کودک و نوجوان، آئینی و سنتی بودجه مکفی و در شان اختصاص یابد.
3- کمک های مالی و بلاعوض و وام های با سود کم برای خانواده شریف تئاتر که بیش از ده ماه بیکاری مطلق را با نجابت و شکیبائی تحمل کرده اند تخصیص داده شود.
4- برای جلوگیری از تعطیلی دم به دم و روز افزون تئاترهای خصوصی که نقش مهمی در تولید نمایش و بدنه تئاتر ایران دارند ردیف بودجه حمایتی در نظر گرفته شود.
5- برای سرپرستِ خانوارهای کمبضاعت و پرداخت اجارههای معوقه مسکنِ آنان تعیین مستمری شود.
6- بودجه تولید حمایتی تئاتر ایران افزایش یابد.
پس از این رویداد، قادر آشنا مدیر کل اداره هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در گفت و گو با خبرگزاری ایرنا با اشاره به اینکه هنرمندان تئاتر و اعضای خانه تئاتر به عنوان نهاد صنفی آنها براساس همین قانون مقابل مجلس حضور یافتند، از تصویب بیمه بیکاری هنرمندان نمایشی در هیات دولت خبر داد.
قادر آشنا در این مصاحبه در گزارشی اقدامات انجام گرفته در مسیر حمایت از هنرمندان، از جمله حمایت از هنرمندانی که نمایش روی صحنه می برند، حمایت از گروههایی که آمادگی اجرا و ارائه اثرشان در فضای مجازی را داشته باشند تا سقف ۳۰ میلیون تومان، افتتاح تارنمای ایرانتئاتر به پلتفرم حرفهای ارائه آثار نمایشی، پرداخت ۵۰ تا ۷۰ درصدی به علاوه فروش به گروههایی که در بازگشایی سالنها به صحنه رفتند، اختصاص ۴۶ درصد از بودجه حمایتی به استانها، کمک بیش از ۴۲۲ میلیون تومان از تماشاخانههای خصوصی، دریافت حمایت تا سقف ۱۰۰ میلیون تومن با بهره ۴ درصد به تماشاخانه ها، پیش بینی پرداخت ۱۲۰ میلیارد تومان به عنوان کمک بلاعوض به اصحاب فرهنگ و هنر از جمله هنرمندان تئاتر از طریق صندوق اعتباری هنر، اختصاص مبلغ ۲۰۰ میلیارد تومان از سامانه تحفه برای حمایت از کل خانواده هنرمندان، بخشودگی اجاره بهای سالنهای زیر نظر انجمن هنرهای نمایشی را شرح داد.
آغاز به کار تلویزیون تئاتر ایران
گام بلند ایجاد عدالت فرهنگی
یکی از مشکلات اصلی هنرمندان تئاتر در فضای مجازی، نبود یک فضای تخصصی با اهداف غیر انتفاعی برای تئاتر و عنوان محلی شناخته شده برای تماشای فیلم تئاتر از سوی مخاطبان بود. پلتفرمی ویژه که در آن بتوان همه رویدادهای تئاتری اعم از اجرا و سایر برنامههای نمایشی و آموزشی پوشش و انعکاس داده شود.
با عرضه نمایش های سی و نهمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر در سامانه تلویزیون تئاتر ایران گام بلندی در جهت ایجاد عدالت فرهنگی در هنرهای نمایشی ایران برداشته شد.
از 14 بهمن ماه به لطف پروردگار و تلاش گروهی از متخصصین نمایش های صحنه ای سی و نهمین جشنواره تئاتر فجر در خروجی تلویزیون تئاتر ایران عرضه شد. این برای نخستین بار است که آثار حاضر در جشنواره تئاتر فجر در دسترس علاقمندان تئاتر در دور ترین نقاط کشور همزمان با برگزاری جشنواره در پایتخت قرار گرفته است .
این گام دوم از مسیری است که انجمن هنرهای نمایشی ایران در راستای اهداف راهبردی اداره کل هنرهای نمایشی در شرایط بحران، باهدف ایجاد یک امکان فراگیر برای عرضه ویدئو تئاتر و پخش زنده برنامه های حوزه هنرهای نمایشی با توسعه پرتال تئاتر ایران و ایجاد سامانه تلویزیون تئاتر ایران آغاز کرد.
تماشای آثار صحنه ای حاضر در سی و نهمین جشنواره تئاتر فجر از طریق تلویزیون تئاتر ایران با کیفیت بسیار مطلوب صدا و تصویر تجربه ای است که پیش از این حتی در عرضه فیلم تئاتر ها توسط دیگر پلاتفورم ها در این گستره اتفاق نیافتاده است. رخدادی که با بستر سازی مناسب و تخصصی در همه زمینه ها آغازی آبرومند و موفق را ثبت کرد.
با راه اندازی سامانه تلویزیون تئاتر ایران، برای هنرمندان تئاتر سراسر کشور در هر گونه و سطح، فرصت برابر فراهم میشود تا نسخه ویدئویی آثار خود را در دسترس علاقمندان قرار دهند. این امکان بویژه برای هنرمندانی که شاید عرضه محصولات آنها به دلایل تجاری برای دیگر سامانههای عرضه فیلم تئاتر جذابیت نداشته باشد و هنرمندان شهرهای دور و نزدیک که امکان ارتباط گیری موثر با فرصتهای عرضه را ندارند، فرصت تازه ای برای جذب مخاطب خواهد بود.
این حرکت با استقبال بسیاری از تئاتر دوستان به ویژه علاقه مندان شهرستان ها که امکان حضور در تهران را نداشتند قرار گرفت. استقبال به اندازه ای بود که جشنواره عروسکی تهران- مبارک نیز به صورت مجازی و از همین طریق اجرا شد و قرار است این پلتفرم مامنی برای هنرمندان تئاتر گردد.
بازگشایی مجدد تماشاخانه ها و تلاش در مسیر تغییر جایگاه تئاتر به گروه شغلی 2 در ستاد ملی مبارزه با کرونا
تئاتر که از مهرماه تعطیل شد گرچه به صورتی موقتی و بی تاثیر در برهه ای کوتاه از 20 آبان ماه بازگشایی شد اما تا20 دی نیمه تعطیل بود. هرچند بازگشایی مجدد آنگونه که باید باعث خوشحالی هنرمندان نشد چرا که حضور تئاتر در گروه 3 مشاغل، عاملی بود که با کوچکترین تغییر در روند شیوع کرونا، بازهم تعطیلی سالن ها و به هدر رفتن ماهها تمرین و هزینه را با خود همراه داشته باشد. معضلی که بسیاری از هنرمندان را با خانه نشسیتی همراه کرد.
مدیرکل هنرهای نمایشی از مدتها قبل پیگیر تغییر آن بود نامه های متعددی را به ستادکل مبارزه با کرونا ارسال کرد و حتی در این خصوص وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز مکاتباتی را با وزیر بهداشت و نیز ستاد ملی مقابله با کرونا انجام داد تا در نهایت پس از بررسی های متعدد ستاد ملی مقابله با کرونا و برگزاری چند جلسه در وزارت کشور، از 12 فروردین ماه 1400، سینما و تئاتر از گروه مشاغل ۳ به گروه ۲ منتقل شدند تا با این تغییر فعالیت این دو حوزه در شهرهای دارای شرایط نارنجی نیز بلامانع شود.
تعطیلی دوباره تئاتر با شروع سال 1400
با وجود تغییر جایگاه شغلی ، متاسفانه سال 1400 نیز برای هنرمندان تئاتر خوش یمن نبود و وضعیت کرونا در اکثر شهرها قرمز اعلام شد. همین موضوع باعث شد تا بار دیگر تماشاخانه های کشور از 17 فروردین ماه تعطیل شوند.
بازشدن سالن نمایش از 18 اردیبهشت، گرچه برای اکثر مشاغل خبر خوشی بود اما برای اهالی تئاتر همچنان با دلهره و نگرانی همراه است. هنرمندانی که مجبورند برای یک اجرای یک ماهه، بیش از سه تا چهار ماه تمرین کنند و با صرف هزینه بسیار نمایشی را به روی صحنه ببرند و هرلحظه این احتمال برای آنها وجود دارد که با تعطیلی تماشاخانه تمامی زحماتشان به هدر رود.