به قلم داریوش حیاتی
کتاب «تئاتر و رسانههای دیجیتال» منتشر شد
کتاب « تئاتر و رسانههای دیجیتال » به مقایسه تطبیقی تأثیرات رسانه از پیدایش فناوری اسلاید وفیلم اروین پیسکاتور تا قرن حاضر و بکارگیری تجهیزات هلوگرافی و ویدئو پروژکتور و امکانات جدید رسانه ای در نمایش با رویکرد کنش ارتباطی هابرماس میپردازد
به گزارش خبرنگار ایران تئاتر از آذربایجانغربی داریوش حیاتی کارشناس هنری اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان پلدشت و کارشناس ارشد تئاتر و دانشجوی دکتری تئاتر کتابی را «تحت عنوان تئاتر و رسانههای دیجیتال» را در انتشارات دانش و سنجش به چاپ رسانده، در این کتاب آمده است که:
رابرت لینچ کارگردان، نمایشنامه نویس و بازیگرکه پیام روز جهانی تئاتر را نوشت میگوید: بقا و تداوم تئاتر با ظرفیت او در پذیرندگیاش از فن آوری، ابزار و زبان جدید، نسبت مستقیم دارد، زیرا تئاتر چگونه میتواند شاهد پیامدهای عظیم عصر خود باشد بدون آنکه خود پذیرنده آنها نباشد.
از اول تاریخ بشر تا کنون حوزهای «فرهنگ وهنر» و «تکنولوژی و صنعت» برهم اثر متقابل داشتهاند و همواره تئاتر از فناوری نوین عصر خود بهره برده است. در چند دهه اخیر بواسطه رشد سریعی که در فن آوری رایانه ای هم در بخش سخت افزار و هم نرم افزار بوجود آمده، این امکان برای هنرمندان فراهم شده تا از رایانه به عنوان وسیله و ابزاری جهت خلق آثار هنری بهره گیرند.
تأثیر رسانههای تصویری در تئاتر و چگونگی پیشرفت و نمود آنها در هنر تئاتر دراین رساله مورد توجه و بررسی است. هرشکل اجرایی، مبتنی بر درام و رویداد نمایشی که درواقع تأثیرات رسانههای تصویری برآن مشهود است، مد نظر قرار گرفته است. بنابراین تلویزیون، سینما و زیرمجموعههایی همچون انیمیشن و فعالیتهایی مبتنی بر استفاده از دوربین، ویدئوآرت و... با حوزه مورد پژوهش؛ یعنی رسانههای تصویری در ارتباطاند.
رسانههای تصویری دربرگیرنده تمام جلوههایی است که قابل رؤیت و پیش برنده باشند؛ همچون فیلم، اسلاید، پرتوافکنی و... رسانههای غیرتصویری شامل تمام افکتها، صداها و کانالهایی هستند که بدون تأثیر بصری براجرا، قابل لمساند. از طرف دیگر تئاتر دیجیتال گونه ای از تئاتر معاصر است و عمر نه چندان بلندی دارد و دربرگیرنده گونه ای از اجراهای تئاتری است که تکنولوژیهای دیجیتالی در شکل گیری آن سهم بسزایی دارند.