نمایش فیلم تعزیه ی کیارستمی در لندن

ایسنا: در ادامه ی برنامه معرفی و بررسی آثار عباس کیارستمی در لندن فیلم "تعزیه" ساخته کیارستمی در موزه ویکتوریا و آلبرت به نمایش درآمد.

این فیلم در سه پرده مختلف نمایش داده شد.پرده کوچکی که در وسط قرار گرفته بود به نمایش تعزیه اختصاص داشت و پرده های بزرگ که در دوطرف پرده کوچک بودند، هر کدام واکنش تماشاگران زن و مرد را جداگانه نمایش می دادند.

پس از پایان نمایش کیارستمی، احمد کریمی حکاک پژوهشگر و استاد دانشگاه مریلند آمریکا و جف اندرو منتقد فیلم انگلیسی و دبیر بخش سینمایی مجله تایم اوت لندن به سوالات حاضرین پاسخ گفتند کیارستمی دراین نشست گفت در این کار برای او بیش از هرچیز واکنش تماشاگران تعزیه مهم بوده.سپس کیارستمی در پاسخ به این سئوال که چرا و چگونه جذب تعزیه شد، گفت: "وقتی فیلم طعم گیلاس در رم به نمایش در آمد درباره صحنه آخر فیلم از من سوال شد که آیا تحت تاثیر برشت و تکنیک فاصله گذاری او بودم و من گفتم خیر تحت تاثیر تعزیه این صحنه را ساختم و مدیر جشنواره رم از من خواست که درباره ی تعزیه بیشتر توضیح بدهم و این انگیزه ای شد برای اینکه من ویدیویی از تعزیه تهیه کنم و برای او بفرستم."

پس از آن کیارستمی به اهمیت دیالوگ و شعرهای تعزیه اشاره کرد و گفت که مفهوم بسیاری از این شعرها با یک بار شنیدن دریافت نمی شود و او خود پس از چندین بار گوش کردن توانسته است دریابد که در برخی از اشعار تعزیه، مثلا شمر در دو مصرع، یک بار نقش دوست امام حسین(ع) را بازی می کند و در مصرع دیگردر نقش دشمن امام حسین(ع) ظاهر می شود و این خصوصیت، زیبایی فوق العاده ای به تعزیه بخشیده است.

در ادامه کیارستمی گفت که خود را کارگردان این کار نمی داند و هنگامی که به صحنه رفته دیده که تعزیه سوژه او نیست بلکه سوژه او تماشاگران تعزیه اند.

وی افزود :تماشاگر تعزیه تماشاگر معمولی تئاترنیست. بلکه او با گریستن، سینه زدن، لعنت فرستادن، دعا کردن، تبرک جستن و شفا خواستن در اجرای نمایش مشارکت می کند.به گزارش ایسنا، وی در پاسخ به سوال جف اندرو که پرسید چرا تصمیم گرفتید این فیلم را به دنیای غرب نشان دهید گفت: "ابتدا چنین قصدی نداشتم ولی الان هیچ بدم نمی آید که نگاه کنند."

او برخورد تماشاگران اروپایی پس از دیدن نمایش تعزیه در ایتالیا را بسیار متفاوت دانست و توضیح داد: "فرانچسکو رزی به من گفت که یک دوره ملت ایتالیا شبیه ملت شما بود ولی ما این معصومیت مان را با اوضاع اقتصادی عوض کردیم. به تدریج وضع مان بهتر شد ولی معصومیت مان را از دست دادیم."

کیارستمی در پاسخ به سوالی که آیا تو روایت تعزیه را خیلی خشونت بار ندیدی و اگر تو کارگردان تعزیه بودی آن را ملایم تر اجرا نمی کردی؟" اظهار داشت: "من نمی توانم هیچ نوع در باره این جماعت قضاوت کنم، ضمن اینکه جلوی این میکروفون ها راحت نیستم و می ترسم حرفهایم سوء تفاهم برانگُیزد.آنقدر چیزهای متضاد در جامعه ماست که اگر من بگویم که در یک کشور مذهبی زندگی می کنیم ممکن است اینطور تعبیر شود که من مبلغ مذهب هستم. اصلا درست نیست ملتی را اینگونه به سادگی از راه دور قضاوت کنیم و با یک نسبت منفی رد کنیم فقط به این دلیل که ما پیشرفته تر از آنها هستیم."

کیارستمی در پاسخ به اظهار نظر یکی از تماشاگران که او و روشنفکران ایرانی را نماینده جمهوری اسلامی خواند و معتقد بود که حکومت می خواهد چهره لطیف تری از خود را در قالب هنر به نمایش بگذارد گفت: من خودم 10 سال است که فیلمم را در ایران نشان نداده اند. اگر کمی در باره ایران اطلاعات داشته باشید در طرح سئوالتان شک می کنید."

او تعزیه خوانی را در میان بازیگران تعزیه موروثی خواند و به این نکته جالب اشاره کرد که بازیگران نقش اشقیاء هیچ گاه نمی توانند نقش اولیاء را بازی کنند و این نیز در میانشان موروثی است.