در حال بارگذاری ...
نگاهی به دنیای علی الزیدی هنرمند عراقی

نمایشنامه‌نویسی که با شخصیت‌هایش نفس می‌کشد

ایران تئاتر - ارغوان اشتری : علی الزیدی مشهورترین نمایشنامه‌نویس تئاتر معاصر عراق است. نمایشنامه‌های او به انگلیسی ، فرانسوی ، اسپانیایی ، ترکی ، فارسی و کردی ترجمه شده و در سراسر جهان عرب به صحنه رفته است.

نمایشنامه های الزیدی ، کمدی های اکثراً تاریک ، درباره تبعات جنگ ها ، گرسنگی و ستمگری را دراماتیزه می کنند ، که در آن شرایط بغرنج شخصیت‌های او به سخره گرفته می‌شوند و پوچ بودن وجود آنها در کشور جنگ زده (عراق) برجسته می شود.

الزیدی از زیر سایه جنگ ، گرسنگی و دیکتاتوری ظهور کرد. او در سال 1965 در ناصریه متولد شد ، و  یک عمر رنج و از دست دادن از بدو تولد ، پناهگاه جسم و روح او بوده است: پدرش وقتی کودک بود درگذشت و برادر بزرگترش در جنگ عراق علیه ایران کشته شد.

در سال 1984 ، او به دنبال سبکی که وی را از دیگر نمایشنامه نویسان عراقی و عرب متمایز کند ، شروع به نوشتن برای تئاتر کرد. الزیدی به عنوان بازیگر و نویسنده در نمایشنامه «نقطه شروع» شروع به کار کرد. او تحت تأثیر تئاتر آبزورد قرار گرفته بود. او می گوید: «شخصیت‌هایم به من اجازه می دهند وارد دنیای غیر منطقی آنها شوم ، جایی که دیگر افکار ، رویاها ، آرزوها دنبال نمی‌شوند.»

تئاتر ابزورد از سال 1980 سبک نمایشی غالب در عراق بوده است. این در حالی است که نمایشنامه‌نویسان تلاش می کنند نا پایداری و بی معنی بودن وضعیت کشورشان را با این سبک به تصویر بکشند.پرسش اصلی الزیدی این است: "چرا ما اینجا هستیم؟" این سوال به یک عذاب وجودی ثابت تبدیل می شود: انسان‌ها بدون آنکه بخواهند به دنیا می آیند و بی آنکه بخواهند می میرند ، ناآگاهانه در جسم و ذهن محبوس می شوند.

الزیدی می گوید:« نمی دانم چرا احساس می کنم به زودی خواهم مرد. این وسواسی که مرا آزار می دهد و مرا وادار می کند که اینقدر به این زندگی اهمیت ندهم.»

 اگرچه گفته او بدبینانه به نظر می‌رسد ، اما الزیدی بواسطه شخصیت‌های خود به زندگی اعتقاد دارد. برای او مرگ مجبورش می کند آن شخصیت ها را خلق کند تا پس از رفتن او بتوانند  به زندگی ادامه بدهند. با این حال ، نمایشنامه های الزیدی کاملاً به قراردادهای آبزورد مانند گفتگوهای غیرقابل درک ، کمبود خط داستانی یا شخصیت های مبهم پایبند نیستند. با این وجود ، نمایشنامه های الزیدی به جستجوی یک هویت و معنی گمشده برای شخصیت های گیر افتاده در زمان و مکان فرضی می پردازد که مشخصه آن انتظار ، ترس ، افسردگی ، اضطراب ، تنش و ناامیدی است.

الزیدی در مورد نمایشنامه های خود- توسط بسیاری از منتقدان تئاتر به عنوان گروتسک شناخته می شود- فرض می کند که رابطه او با زندگی "گاهی کنایه آمیز و گاهی خشمگین است"  و او همه چیز را به سخره می گیرد تا دوباره با کنایه شکل بدهد آن را.

نارضایتی الزیدی از زندگی ، قدرت و دیکتاتوری‌ها به شکل اعتراض در تئاتر او تبلور پیدا می کند ، به ویژه نمایشنامه هایی از او  که میراث جنگ ها و رژیم های سرکوبگر را می کاود. الزیدی معتقد است تا زمانی که ظلم و تبعیض در حال شکوفایی است ، تئاتر آبزورد عراقی رایج است و متداول باقی می ماند.




مطالب مرتبط

برگزیدگان جشنواره نمایشنامه‌نویسی چهارراه معرفی شدند

برگزیدگان جشنواره نمایشنامه‌نویسی چهارراه معرفی شدند

در آیین اختتامیه سومین جشنواره سراسری نمایشنامه‌نویسی اقتباسی چهارراه فاطمه داودی مازندرانی و مرجان فخار نویسندگان نمایشنامه «گنج پنجم» از دو استان تهران و مرکزی در رتبه سوم، مهدی یزدانی نویسنده نمایشنامه «خسرو شیرین شاپور» از استان تهران در رتبه دوم قرار گرفتند و دیپلم ...

|

همزمان با معرفی هیئت‌داوران مسابقه نمایشنامه‌نویسی

نمایشنامه‌های منتخب جشنواره تئاتر کودک و نوجوان معرفی شدند
همزمان با معرفی هیئت‌داوران مسابقه نمایشنامه‌نویسی

نمایشنامه‌های منتخب جشنواره تئاتر کودک و نوجوان معرفی شدند

دبیرخانه بیست‌وهشتمین جشنواره بین‌المللی تئاتر کودک و نوجوان اردکان، هیئت‌داوران آثار بخش نمایشنامه‌نویسی و آثار منتخب مرحله اول مسابقه نمایشنامه‌نویسی این رویداد هنری را معرفی کردند.

|

در ششمین نشست صدای نمایشنامه‌نویس مطرح شد

برخی از نمایشنامه‌های خوب معاصر به تئاتر ما معرفی نمی‌شوند
در ششمین نشست صدای نمایشنامه‌نویس مطرح شد

برخی از نمایشنامه‌های خوب معاصر به تئاتر ما معرفی نمی‌شوند

ششمین نشست «صدای نمایشنامه‌نویس» با نمایشنامه‌‌خوانی «تلفن همراه مَردِ مُرده» نوشته‌ سارا رول، توسط مازیار معاونی، مترجم آن و با حضور علاقه‌مندان برگزار شد.

|

نظرات کاربران