عرضه جهانی نمایش ملی با تلویزیون تئاتر ایران
فرصتی برای آموزش های تخصصی فراگیر

در تعریف تلویزیون تئاتر می توان گفت محل عرضه هنری نمایشی و ترکیبی است شامل دنیای دیجیتال ؛ ادبیات ؛ نمایش ؛ موسیقی ؛ فیلم و افکت ؛طراحی ؛ نور و غیره است .
با قطعیت اعلام می کنم که در کشور ما تئاتر هرگز منبع درآمد مطمئنی برای جامعه تئاتری نبوده و هیچ اهل تئاتری به واسطه کار تئاتر، زندگی نکرده است ؛چرا که تئاتر شغل نیست! و تا زمانی که شغل نشود سایه  بحران اقتصادی بر تئاتر حکم فرماست.
ولی با روش هایی همچون «تلویزیون تئاتر ایران» ، دست‌ کم می‌توان اقتصاد نیمه جان تئاتر را حفظ کرد خصوصا در شرایط بحرانی همچون وضعیت پاندمی.
بیگمان با وجود سامانه‌ای به نام تلویزیون تئاتر ایران گونه جدیدی از تولید «هنر نمایش ترکیبی» به وجود خواهد آمد که به باور نگارنده خصوصا در نمایش های تک نفره یا حداکثر سه نفره موفق خواهد بود .
بی گمان تلویزیون تئاتر روش جدیدی در ارتباط با مخاطبان حوزه هنرهای نمایشی است که البته هرگز قرار نیست جایگزین تئاتر زنده شود. 
اینکه فکر کنیم سامانه نوپا تلویزیون تئاتر قرار است به سرعت به محلی برای تولیدات تازه تئاتر تبدیل و هر روز و هر شب چندین پروژه تئاتری در آن بارگذاری شود انتظار بعیدی است لااقل در شرایط موجود.
ولی به نظر می‌توان انتظار داشت در شرایطی که بیشتر فعالان تئاتر با مشکلات شدید اقتصادی دست به گریبان هستند و فضایی برای کسب و کار ندارند این روش مناسبی برای رونق بخشی به تئاتر نیمه جان ما است.
تا هم جریان تئاتر در شرایط «بحرانی» بر قرار باشد و هم کسب و کار تئاتری ها رونق بگیرد.
همچنان که در آغاز راه مطالب خوبی در حوزه آموزش عرضه شد ، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با محوریت اداره کل هنرهای نمایشی می‌تواند با استفاده از امکانات موجود فضایی برای تولید تئاترهای ضبط شده  و کارگاه های تخصصی جدید ایجاد کند. 
با این روش گروه‌های نمایشی می‌توانند آثار هنری خود را در سالن‌های تئاتر بدون تماشاگر ضبط کنند و مرکز هنرهای نمایشی از طریق تلویزیون تئاتر آثار را برای علاقه مندان منتشر کند. 
فضای تلویزیون تئاتر همچنین نشان داد می توان برای برپایی کلاس های درس و آموزش تخصصی تئاتر هم به خوبی بهره برد. بوِیژه در مورد آموزش های تخصصی از جمله تئاتر درمانی .
هر چند به نظر می رسد این پرسش همچنان در ذهن اهالی تئاتر وجود دارد که چرا حمایت های کافی از متولی هنرهای نمایشی در این زمینه نمی شود.
به باور من تلویزیون تئاتر ایران نوع جدیدی از تئاتر خواهد بود که قادر است به عنوان هنری ترکیبی از ظرفیت های بالای دنیای دیجیتال و هنر تئاتر و ادبیات بهترین بهره را ببرد .
تلویزیون تئاتر می تواند با بهره گیری مناسب از ظرفیت های دیگر هنرها همچون دیجیتال ؛ ادبیات؛ موسیقی ؛شعر ؛ هنر تجسمی ؛ عکاسی ؛فیلم  و... گونه جدیدی از هنر تئاتر ترکیبی خلق کند که با مخاطبان بین المللی هم ارتباط برقرار کند.
ظرفیت مخاطب بین المللی خصوصا در جشنواره های مهم ظرفیت مهم و مغفول مانده ای است که می توان با تلویزیون تئاتر ایران ؛ هنر نمایش ملی ما را به جریان تئاتری دنیا وصل کرد.
البته فراموش نکنیم اغلب جامعه تئاتری هنوز از ظرفیت های این گونه جدید مطلع نیستند و باید اطلاع رسانی مستمر و بویژه تبلیغات میدانی وسیعی صورت پذیرد.
 به نظر از نگاه مدیریتی پخش تئاترهای ضبط شده از سامانه تلویزیون تئاتر خیال مدیران را آسوده تر خواهد کرد ؛ زیرا دیگر بیم و حراس اتفاقات فی البداهه و ممیزی را نخواهند داشت اما این شیوه دردسر هایی هم دارد که باید پیه آن را به تن مالید.
به نظر در وضعیت کنونی نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم گروه‌های نمایشی به سرعت به رونق پیشین دست یابند.
در شرایط فعلی که هیچ ثباتی وجود ندارد، چاره‌ای نیست جز روی آوردن به فضاهایی دیگر برای اشتغال خانواده تئاتر که در سخت‌ترین شرایط اقتصادی، روزگار می‌گذارنند.

*دکتر مجید امرایی ؛ نویسنده ، روزنامه نگار ، دراماتراپیست و مدرس دانشگاه، عضو بنیانگذار اتحادیه جهانی دراماتراپی WADTh