احمد افتخاری ؛ شهروند یک آرمانشهر هنری

احمد افتخاری،خوشنویسی ممتاز،بازیگری توانا،کارگردانی خلاق،شاعری دل نازک،نویسنده‌ای خوش ذوق،شیشه‌گر و سفالگری ماهر،معلمی بامحبت و کارمندی متعهد بود. حتی صدای خوشی داشت. مدتی هم خواننده‌ی یک گروه کوچک موسیقی سنتی شده بود تا گروهی که به هزار خون دل،شکل گرفته بود،به واسطه‌ی نداشتن خواننده از هم نپاشد!
فعالیت‌های احمد افتخاری،مثل همه‌ی نوجوان‌های دهه‌ی شصت،از مدرسه شروع شده بود. در آن روزگار امورتربیتی برو و بیایی داشت و هنوز در افق نگاه‌های ۲۰۳۰ زده این روزگار،ساکن نبود! سالن شهید عودی کلاله،شهادت خواهد داد که احمد و دوستانی چون احمد،دست خالی چه می‌کردند در آن شهر کوچک!
کانون شهید باقری،کانون معراج،کانون نسل انقلاب،گروه میعاد،پایگاه مقاومت شهید دستغیب،بسیج،آموزش و پرورش،کانون ولایت کمیته امداد و بعدها ارشاد...
اداره‌ی فرهنگ و ارشاد اسلامی که به کلاله آمد،فعالیت‌ها جدی‌تر و دامنه‌اش بیشتر شد.
گنبد،گالیکش،رامیان،مینودشت،گرگان و... احمد افتخاری دایره‌ی هنرهایش را گسترده‌تر کرد.
حتی با صدا و سیما فعالیتش را آغاز کرده بود و پژوهشی ارزشمند در مورد رنگ در بین قوم ترکمن را از خود به یادگار گذاشت.
به گرگان که منتقل شد،علاوه بر اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی و انجمن نمایش،با حوزه‌ی هنری استان همکاری کرد و با دوستان هنرمندش به جشنواره‌های مختلف رفتند و دست پر برگشتند.
احمد افتخاری،فرزند انقلاب بود.
عده‌ای تلاش کردند که این هنرمند را مصادره کنند اما احمد خودساخته بود و نگذاشت که عقبه‌ی درخشانش،سیاست زده شود. این بود که بخش مهمی از هنرش را وقف انقلاب و ارزش‌های دفاع مقدس و هنر دینی کرد. نمایش کار کرد و مستند دفاع مقدس ساخت و عکاسی مذهبی کرد و...
در کارنامه‌ی احمد روزنامه نگاری هم هست.
او برای نشریات مختلف قلم می‌زد.
چه آن زمان که در بابلسر دانشجوی هنر بود و با نشریات دانشجویی همکاری می‌کرد و چه آن زمان که در کلاله،برای منشأت قلم می‌زد و از دغدغه‌های مقدس اش می‌گفت!
وجود احمد افتخاری با فرهنگ و هنر عجین شده بود.
رویایی جز «آرمانشهر هنر » نداشت.
او می‌خواست که شهروند «هنرشهر » باشد.
شهر زیبایی‌های خدا...
آرمانشهر فرهنگ و هنر...
شهری که مردمش با زبان هنر با هم تکلم می‌کنند!!
در کارنامه‌ی احمد،ده‌ها نمایش،چند فیلم و مستند،صدها قطعه عکس،ده‌ها تابلو خوشنویسی و نقاشی خط،ده‌ها اثر شیشه و سفال و صفحاتی چند نوشته مانده است.
من با احمد رفاقتی برادرگونه داشتم به قدمت کودکی و نوجوانی مان! با او اختلاف نظر هم داشتم. اما تمام تاریخ رفاقتمان را شاهد می‌گیرم که از احمد ذره‌ای بداخلاقی و بی تعهدی ندیدم و ای کاش همه بتوانیم احمد افتخاری بشویم در علاقه‌مندی به « هنر اخلاق گرا »!
در دوران شیوع ویروس کرونا،داغ‌های بسیاری دیدم اما احمد افتخاری را،داغ بر دل نشسته‌ی خود می‌دانم. «اللهم انا لا نعلم منه الا خیرا»...
این شهروند تراز آرمانشهر هنر و فرهنگ،در ۱۵ شهریورماه ۱۳۹۹ تمام هنرهایش را به حضرت جمیل تسلیم و با رفتنش هنرمندان استان گلستان را سوگوار کرد.
تحلیل و شرح آثار احمد افتخاری عزیز،بماند برای زمانی دیگر. در این مجال،قصد داشتم از او یاد کنم و به خود و دوستانم یادآوری کنم که ؛
« عاشق شو ار نه روزی کار جهان سر آید
ناخوانده نقش مقصود از کارگاه هستی... »
 

*غروب روز شنبه ۱۵ شهریور ۱۳۹۹ احمد افتخاری فر کارشناس تئاتر اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان گلستان و از هنرمندان پیشکسوت تئاتر کلاله و استان پس از حدود ۱۰ روز مقاومت در برابر کرونا در بیمارستان شهرستان کلاله دار فانی را وداع گفت.

*سردبیر واحد نمایش رادیو گلستان