اندر حکایت عشق و طرب یک لوطی غمگین

به گزارش ایران تئاتر، «شه‌میر» که در گونه آیینی-سنتی اجرا می‌شود، با تاثیر گرفتن از نمایش «سیاه» اثر استاد علی نصیریان، فضایی کمدی دارد و با زبان نمادین از شرایط انسان در موقعیت‌های مختلف اجتماعی می‌گوید.

«شه‌میر» به نویسندگی و کارگردانی کوروش سلمانی دهبارز پیش از این، سال 1397 با مدت زمان یک ساعت و پانزده دقیقه در سالن فرهنگسرای طوبی بندرعباس برای مخاطبان روی صحنه رفته بود. همچنین این نمایش در بخش اصلی نوزدهمین جشنواره بین‌المللی آیینی-سنتی هم حضور داشته است.

در خلاصه داستان این نمایش می‌خوانیم: «شه‌میرِ بذله‌گو همراه گروه لوطی شمسی بریم برای مراسم عروسی پسرِ خان دعوت شده است تا مجلس را گرم کند اما او خواب پری دریایی را می‌بیند و به این دلیل که حالش دگرگون می‌شود نمی‌تواند عروسی را خوب گرم کند. شه‌میر فکرش از شباهت پری دریایی و مروکی، دختر گروه خالی نمی‌شود که ...»

نمایش «شه‌میر» برشی از زندگی یک گروه مطرب را که در هرمزگان اصطلاحا به لوطی مشهورند به تصویر می‌کشد. گروهی متشکل از زنانی که به ناچار و برای امرار معاش، ظاهر خود را به شکل مرد‌ها درآورده‌اند، مَروکی، دختر شیرازی که شه‌میر دل در گرو او دارد، صادق، مرد دهلی و شه‌میر بذله‌گو که با جوک‌ها و متل‌هایش مجالس را گرم و شاد می‌کند اما در واقع هر کدام از این شخصیت‌ها مصائب خود را دارند.

نسیبه جمشیدی در مورد این نمایش نوشته: «نمایش «شه‌میر» برگرفته از شخصیتی معاصر به همین نام است که مردی بذله‌گو و شوخ طبع بوده و روزگاری نه چندان دور در شهر بیکاه شهرستان رودان زندگی می‌کرده و به واسطه هنر خندیدن و خنداندنش در این منطقه محبوب و شناخته شده است و گفته می‌شود کمتر کسی را در این منطقه می‌توان یافت که نام شه‌میر به گوشش نخورده باشد.

حال شباهت این مرد جنوبی به سیاه نمایش‌های ایرانی دلیلی شده تا کوروش سلمانی دهبارز کارگردان و نویسنده تئاتر که خود نیز‌ زاده‌ رودان است به زیرکی آن را سوژه نمایشش کند تا با یک تیر دو نشان‌زده باشد؛ هم ادای دینی به شه‌میر و زادگاه خود کرده باشد و هم کارگردانی نمایشی ایرانی را به کارنامه هنری خود بیفزاید. به گفته مولف اثر، شه‌میر با نگاهی به نمایش سیاه استاد علی نصیریان به نگارش در آمده است. از آن جایی که در استان هرمزگان ظرفیت‌های بومی و سنتی بسیاری وجود دارد این نمایش در قالب اجرایی فولکلور با مشخصه‌های بومی این استان مانند لباس، موسیقی، صنایع دستی، اشعار فولکلور، خرده‌باورر‌ها، افسانه، لهجه و … به نمایش در آمده است.

کاراکتر سیاه در نمایش استاد نصیریان بسیار غمگین و افسرده است حال آن‌که سیاه نمایش‌های ایرانی چنین نیست و شاید بتوان گفت مهم‌ترین اشتراک شه‌میر با سیاه نمایش استاد نصیریان غمگین بودن او در بخش عمده‌ای از نمایش است.»

عوامل این نمایش عبارت‌اند از نویسنده و کارگردان: کوروش سلمانی دهبارز، بازیگران: رضا آزاد دریایی، فریده سلمانی، سمیه زارعی، سلمه رضایی، امید رفه، صدیقه راور و مجتبی حمیدی، موسیقی: بهروز حبیب‌زاده، دستیار: حلیمه افراشته، تدارکات: سید مهدی موسوی، هماهنگی: محمد حمزوی، نوازنده سرنا: پیمان حسن پور، نوازنده عود: صالح الهامی، نوازنده دهل: آرمین خودستان، نوازنده ضرب: امیره پوردادخدایی، بروشور: میلاد صفایی.