دکتر بلخاری: نقادان هنری ما فقط توصیف می کنند

سینا: نشست بررسی روش های نقد هنری با حضور دکتر نادیه ایمانی، دکتر حسن بلخاری و مهرداد احمدیان در سرای اهل قلم نمایشگاه کتاب برپا شد.
در این نشست نادیه ایمانی به رابطه نقد و علم در حوزه معماری پرداخت و گفت: تعابیر مختلفی از ماهیت معماری وجود دارد. بعضی آن را ترکیبی از هنر و فن می دانند و بعضی آن را یک طیف که از فن شروع و به هنر ختم می شود، اما من معتقدم که فن و هنر را نمی توان در معماری از هم جدا کرد.
وی افزود:دانش ساختن و هنر نمایاندن هر دو در کنار هم اتفاق می افتند و قابل جداسازی نیستند؛چیزی که در معماری مدرن هم وجود دارد.
دکتر ایمانی گفت: نقد در معماری یعنی شناخت و باز فهمی یک اثر هنری دو وجه دارد که یکی توصیف خصوصیات ظاهری و دیگری جستجو برای شناخت بنیان های شکل گیری آن است.
وی در پایان اشاره کرد: نگاه نقادان معماری در ایران از توصیف فراتر نرفته است و فقدان نقد معماری در ایران چشمگیر است.
دکتر حسن بلخاری نیز در این نشست ابتدا به نسبت میان فلسفه و هنر و رابطه میان فلسفه و نقد پرداخت و گفت:فلسفه یکی از علوم مناقشه برانگیز است و به تعداد فلاسفه، مناقشه فلسفی وجود دارد.یکی از این مناقشه ها در فلسفه هنر این است که آیا فلسفه هنر توسط کسانی می تواند تبیین شود که فیلسوف اند و هنر را به عنوان یک موضوع در نظر می گیرند یا این که نه، فلسفه هنر باید توسط هنرمندی که نحله فلسفی پیدا کرده است، مورد بررسی قرار گیرد.
وی ادامه داد:یکی از جواب هایی که فیلسوفان به این سوال داده اند این است که فیلسوف به ساحت هنر نگاه می کند و مثلا نیازی نیست که رنگ را بشناسد یا اینکه بتواند سازی را بنوازد، آنها به ماهیت هنر توجه می کنند و به عوارض آن کاری ندارند.
دکتر بلخاری در پایان گفت:نقد اثر هنری در غرب با هومر شروع شد و در کشورهای شرقی نیز به جای فلسفه هنر، حکمت هنر شکل گرفت که هویت شهودی و ساختار صور مثالی را مورد بررسی قرار می دهد.
مهرداد احمدیان نیز در این نشست گفت:نقد به عنوان علم با کتاب"نقادی خرد محض" اثر امانوئل کانت شروع شد و "نقد به مثابه علم"قبل اغز آن وجود نداشت، بلکه چیزی که وجود داشت توصیف یا تفسیر هنری بود که از جهانبینی های فلسفی تبعیت می کرد.بنابراین زیبایی شناسی مدرن با کانت آغازیدن گرفت.