کارگردان معرفی شده از گلستان در گفتوگو با ایران تئاتر(22)
جشنواره بدون ویژگی های ارتباطی و آموزشی کمکی به تئاتر کشور نمی‌کند
حمید مصدق
نمایش «رعنا و توت فرنگی‌های وحشی»
نمایش «رعنا و توت فرنگی‌های وحشی»
نمایش «رعنا و توت فرنگی‌های وحشی»
حمید مصدق می گوید : جشنواره تئاتر بدون ویژگی های ارتباطی و آموزشی کمکی به تئاتر کشور نمی‌کند. می شود یک آزمایشگاه درون‌گروهی برای به دست آوردن تجربه‌های مالی و مدیریتی برای سال بعد.
حمید مصدق، کارشناس ارشد عمران سازه، متولد ۲۲ بهمن ۱۳۶۸ است و فعالیتش را در عرصه هنر از سال ۱۳۷۴ زمانی که شش سالش بود به‌عنوان بازیگر با نمایش «رقص پاهای من» به نویسندگی و کارگردانی دکتر فرشید مصدق آغاز کرده است. او همراه با این اثر در آغاز زندگی هنری‌اش اجرا در جشنواره بین‌المللی فجر و ۳۰ شب اجرای عمومی در سالن چهارسوی مجموعه تئاتر شهر تهران را تجربه کرد. مصدق بعد از آن فعالیت هنری‌اش کمتر شد و فقط به چندین کار مدرسه‌ای، آموزشگاهی بسنده نمود؛ اما در سال ۱۳۹۵ با حضور در نمایش «آنتیگون» به‌عنوان بازیگر بار دیگر حضور در این عرصه را به‌طور حرفه‌ای از سر گرفت و تاکنون مشغول به فعالیت است. او در این سال‌ها به‌عنوان بازیگر در نمایش‌های «روز واقعه» و «مرغ دریایی» محصول کار گروهی هنرجویان موسسه هفت رخ ایفای نقش کرده است. مصدق همچنین در این مدت در چند نمایش خیابانی نیز به‌عنوان بازیگر حضور داشته است.
او اولین کارگردانی نمایش بلندش را به همراه پویان سهرابی با نمایش «خاطرات هنرپیشه نقش دوم» به قلم بهرام بیضایی تجربه کرده و به اجرای عموم درآورده است.
حمید مصدق امسال بعد از وقفه دوساله نمایش «رعنا و توت‌فرنگی‌های وحشی» را کارگردانی کرده و روی صحنه برده است. این اثر پس از اجرای عمومی در سی و دومین جشنواره تئاتر استان گلستان حاضر شد و موردتوجه هیئت‌داوران قرار گرفت و با دریافت هفت جایزه، به‌عنوان یکی از دو اثر برگزیده هیئت‌داوران به جشنواره فجر معرفی شد. به همین بهانه خبرنگار ایران تئاتر در گلستان گفت‌وگویی با او انجام داده که در ادامه می‌خوانید.
انتخاب به‌عنوان برگزیده تئاتر استان گلستان و معرفی به دبیرخانه جشنواره در افزایش اعنبار حرفه ای شما چه تاثیری دارد؟
هنر تئاتر ناب است و حضور در این وادی چیزی جز عشق و لذت و اعتمادبه‌نفس نیست. من تئاتر را به‌گونه‌ای که شما نگاه می‌کنید نمی‌بینم، برای من بیشتر شبیه لذت بردن از هنر است و تجربه کردن اتفاق‌های جدید به همراه بیان دغدغه‌های شخصی. اصولاً اعتقاد دارم زیاد نباید درگیر اعتبار و مسئولیت شد. باید به دور از حاشیه و بهترین شکل کار کرد و در این شرایط مطمئناً تماشاگر که مهم‌ترین رکن یک نمایش است هم با اثر ارتباط می‌گیرد.
به‌طورکلی اهمیت راه‌یابی به جشنواره بین‌المللی فجر برای هنرمندان شهرستانی را چطور ارزیابی می‌کنید؟
راه‌یابی به جشنواره فجر یا هر فستیوال دیگر به خاطر فضای رقابتی که دارد هیجانی در هنرمند ایجاد می‌کند که لذت‌بخش است. نگاه من به جشنواره تئاتر فجر به‌عنوان بزرگ‌ترین رویداد تئاتری کشور برای رسیدن به سه هدف و کشف خود در سال تئاتری پیش روی است؛ دیدن تمام آثار جشنواره، دیدن اثرم از سوی همه اهالی تئاتر تهران و استان‌های حاضر و حضور در ورک‌شاپ‌ها و کلاس‌های آموزشی.
اگر به جشنواره تئاتر فجر راه پیدا می‌کردید، هنگام حضور چه مطالباتی مرود نظرتان بود؟
1. دیدن تمام آثار جشنواره (که میسر نمی‌شود؛ چراکه دو روز در جشنواره هستم و هر دو روز درگیر اجرای خودم و بعد هم بازگشت به شهرم.) 2. دیدن اثرم از سوی همه اهالی تئاتر تهران و استان‌های حاضر (که میسر نمی‌شود؛ برای اینکه در یک شب و بر اساس ظرفیت سالن فقط صد نفر کار را می‌بینند.)3. حضور در ورک‌شاپ‌ها و کلاس‌های آموزشی (که میسر نمی‌شود. به دلیل سفر بسیار کوتاه شهرستانی‌ها و دردسر‌های اجرای خودشان.)
و اما اگر اتفاق صرفا دیدن تئاتر‌ها از سوی هیئت‌داوران و برنده و بازنده شدن عده‌ای که شادمان‌اند و عده‌ای که غمگین‌اند باشد و تمام ، که این هم بدون دستاورد است و اهمیت چندانی ندارد.
بعضی‌ها دیگر تئاتر کار نمی‌کنند، بعضی‌ها دوباره تئاتر کار می‌کنند، بعضی‌ها بدهکار می‌شوند و عده‌ای هیچ‌چیزی آموزش نمی‌بینند...
نتیجه هنری: جشنواره تئاتر چیز خوبی است. جشنواره تئاتر بدون این ویژگی های ارتباطی و آموزشی کمکی به تئاتر کشور نمی‌کند، می شود یک آزمایشگاه درون‌گروهی برای به دست آوردن تجربه‌های مالی و مدیریتی برای سال بعد.
در نهایت امیدوارم همچون گذشته‌های دور، شاهد جشنواره‌ای صادق، پرشور و عشق، همدل و مهربان و رقابتی عارفانه باشیم.
