سخنی بود به ژرفای سکوت و چنان شعر بلند

به گزارش ایران تئاتر، فرزند زنده یاد محمدرضا الوند در نخستین سالگرد درگذشت پدرش یادداشت کوتاهی را برای انتشار در اختیار ایران تئاتر قرار داده است.در متن دلنوشته چنین آمده است:

یارای چه سخن؟

که او خود سخنی بود به ژرفای سکوت و چنان شعر بلند

که سالیان هزاره را آدمی به غفلت بر رهیدن و ارمیدن شیون کشیده است

وگر نیست که عاشق را وعده ی دیدار عشق سراپای شادمانی و فزونی باشد؟

و این اشک ها و نغمه های عاشقانه نه از سر زاری بلکه در تماشای شکوه بازگشتی زیباست

"که غم او آموخت بر من معنای" ما رایت الا جمیلا

زینب را

که سجود ملائک و درود قریبان عرش ملکوت بر او که لا اله الا الله را نگفت مگر بر سلک عشق و نوشت می‌ستایمش چرا که تنها اوست لایق پرستیدن

و کجاست آنکس که نه برای نعمت و نه از برای تکلیف بندگی بلکه برای خویشتن معشوق در پی پرستش باشد؟

که همان معشوق در لوح محفوظ فرمود هرانکس را که بخواهم هدایت اش خواهم کرد

و خوشا که او از هدایت شوندگانش بود و چنان پیشوای اش حسین

با لبانی تشنه و بدنی آغشته بر زخم های پیاپی جنگ

به دیدار شتافت

و خداوند عز وجل می‌داند که به هنگامه‌ی نوشتن این کلمات چقدر مسرورم

که زادروز خجسته‌ی رستگاری آن مرد رداپوش بی ادعا را

مبارک شمرده و مایه‌ی تفاخر دوستدارانش می‌دانم.