مردی که صدای بال ملائک را می‌شنید

به گزارش ایران تئاتر در متن این پیام تسلیت آمده است:

انا لله و انا الیه راجعون

آرام و بی‌صدا رفت، استاد شفیع خلیل‌زاده، ادیبی توانا که سوگنامه اشعارش زمزمه سال‌های ماست، گویا نمی‌خواست کسی از رفتنش باخبر شود. همچنان که بودنش را در هیاهو بازار دنیا هرگز به رخ نمی‌کشید مثل خاک، بی‌ادعا و فروتن، و همچون نسیم بهاری، مهربان و نوازشگر بود.

استاد خلیل‌زاده ملقب به چاووش، مدیحه‌سرای اردبیلی مرد روشنی که انگشت اشاره‌اش همواره به سمت آسمان سبز بود.

مردی که صدای بال ملائک را می‌شنید و با یاکریم‌ها «یاهو» می‌گفت.

مردی که خدا را می‌دید و می‌شنید.

 اهل هنری که در صحنه نمایش و تصویر خاطره‌ها ساخت برای مردم.

عارف دل‌شده‌ای که که مکتبش آزادگی و مشق دلش ذکر نام اربابش حسین بود.

شعر مرحوم چاووش قصیده‌سرایی بود و البته مرثیه‌هایی با هنرنمایی خاص به شکلی دلپذیر و تاثیرگذار ارائه می‌کرد که به‌حق باید گفت نقش بسزایی در رونق عزاداری‌های محرم در مناطق آذری‌نشین داشت.

چاووش، معلمی که «صدای سخن عشق» را در گوش زمین زمزمه کرد و تا دیروز چقدر به ما نزدیک بود و امروز چقدر دور...!

آنقدر دور که دیگر دست ما به ساحت فروتنی‌اش نمی‌رسد.

خوشا به حال او که، چون بوی گل پرید، و سبکبار و سبکبال، به دیدار مولایش شتافت.

اینجانب فقدان این مرد بزرگ را به جامعه فرهنگی و هنری مناطق آذری‌نشین خاصه استان اردبیل و همچنین بیت محترم آن مرحوم تسلیت عرض می‌نمایم.

خوشبخت، نوکری که دم جان سپردنش

چشمش به غیر روی شما هیچ وا نشد

روحش شاد، یادش بر دل‌ها ماندگار