هم‌زمان با هفته هنر انقلاب
علیرضا حنیفی: نمایشنامه‌های انقلاب نباید در گوشه خانه خاک بخورد
علیرضا حنیفی، نمایشنامه‌نویس، بازیگر و کارگردان آثار دفاع مقدس و انقلاب که بیش از چهل سال در این حوزه به فعالیت پرداخته است؛ درباره دغدغه خود از نوشتن و اجرای آثار دفاع مقدس و انقلابی گفت: به دلیل حضورم در وقایع کردستان که دو سال قبل از جنگ ایران و عراق اتفاق افتاد، از نزدیک با رزمنده‌ها و دفاع مقدس در سن جوانی آشنا شدم. از همان زمان به نوشتن درباره واقعیت‌های جنگ و رزمنده‌ها فکر می‌کردم و دغدغه‌ام بود.
به گزارش ایران تئاتر به نقل از مهر، برگزیده دو دوره جشنواره تئاتر دفاع مقدس با اشاره به اینکه حق‌طلبی و هنر انقلابی را حتی پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، پیگیر بوده است، اظهار داشت: من از سال 1353 به مطالعه درباره جنگ‌های دنیا، دلایل وقوع آن و قهرمانان آن علاقه‌مند شدم؛ جنگ جهانی دوم، جنگ‌های صلیبی، جنگ ویتنام و ... همین امر باعث شد که بعد از انقلاب هم دفاع مقدس خودمان را پیگیری کنم و در آن حضور داشته باشم. گرچه از بُعد ارزشی، جنگ ایران و عراق با همه جنگ‌ها تفاوت‌هایی داشت.
نویسنده نمایشنامه «پیراهن هزار یوسف» درباره پایداری و دوام آثار و هنر انقلابی بیان داشت: شایسته است از هنرمند این حوزه حمایت بیشتر و پایدارتری انجام گیرد؛ چرا که آنچه امثال من جنگ و انقلاب 57 را دیده و لمس کرده‌ایم اما نسل بعدی فقط درباره‌اش شنیده‌اند. اگر تمهیداتی اندیشیده شود که متون و آثار پیشکسوتان این حوزه مورد استفاده قرار گیرد، گنجینه قوی و بی‌بدیلی در دسترس علاقه‌مندان قرار می‌گیرد.
علیرضا حنیفی که بیش از 1100 نمایش رادیویی و 50 نمایشنامه صحنه‌ای نوشته است؛ خواستار همگرایی سازمان‌ها و نهادهای مرتبط با هنر انقلابی برای حمایت مستمر از آن شد و اظهار داشت: هنرمندِ پیشکسوت این حوزه باید در طول سال حمایت شود تا ذهنش از مسائل معیشتی رها باشد و فقط روی نوشتن متمرکز شود. اگر همه سازمان‌های سهیم در هنر انقلابی با هم همسو شوند و در طول سال، نه‌فقط با یک جشنواره، به حمایت هنرمند بپردازند، نتیجه بهتری حاصل می‌شود. با این شیوه هم هنرمند با خیال راحت به دغدغه اصلی خود در نوشتن می‌پردازد و هم بودجه سازمان‌ها به افراد خارج از حوزه دفاع مقدس نمی‌رسد و صرف هنر انقلابی می‌شود.
بازیگر نمایش «آواز قو» با اشاره به چیره‌دستی هنرمندان ساکن شهرستان در حوزه هنر انقلابی و دفاع مقدس، معتقد است: باید مجمعی از هنرمندان ساکن استان‌ها، مخصوصاً پیشکسوتان و آن دسته که مستقیماً در جنگ حضور داشته‌اند تشکیل شود و سفارش کتاب جدید یا نمایشنامه و فیلمنامه به آن‌ها سپرده شود. نباید در این بین، هنرمندان شهرستانی فراموش شوند؛ اتفاقاً بسیاری از نویسنده‌های شهرستان چون در جنگ هم شرکت داشته‌اند؛ نوشته‌های واقعی‌تر و درست‌تری دارند. با اینکه بسیاری از نمایشنامه‌ها در جشنواره‌های متعدد اجرا می‌شوند اما برای اجرا یا پولی پرداخت نمی‌شود یا بسیار کم است. بنابراین نباید کتاب‌های هنرمند در گوشه خانه‌ها خاک بخورد و باید از پستوها و گوشه کتابخانه خارج شود.