گفت‌وگو، بهانه‌ای برای «نرفتن»
حامد جلالی‌فراهانی-مجتبی واشیان*: گاهی اوقات به این فکر می‌کنیم که چرا باید تئاتر کارکنیم؟
این سؤال از دوره کارشناسی همیشه همراه ما بود. زمان زیادی می‌برد تا مسئله ما به ایده تبدیل بشود و زمان زیادتری می‌برد تا آن ایده کامل بشود.
نمایش «نرفتن» همین‌جوری بود، حالا وسواس‌های دونفری‌مان به کنار، این وسط کرونا هم قوز بالا قوز شد تا پروسه طولانی‌تر بشود. وضعیت اقتصادی هم این وسط دخیل بود؛ تئاتر خصوصی اسمش جذاب است ولی خودش نه.
وقتی متن نمایش اصلاحیه خورد، گفتیم حل می‌شود، ولی دیر حل شد؛ آن‌قدر دیر که فقط سه روز فرصت تبلیغات داشتیم. شرایط به اجرا رسیدن «نرفتن»، شبیه قصه‌اش شد و «نرفتن» دقیقاً همین وضعیت را تعریف می‌کند.
با تمام سختی‌هایش ما برای عبور از این وضعیت، یک‌راه پیدا کردیم، گفت‌وگو. درست یا غلط اگر گفت‌وگو شکل بگیرد، شاید کسی نرود؛ موضوعی که بین کاراکترهای «نرفتن» شکل نمی‌گیرد.
خلاصه اگه گذرتان به سه‌راه ملک، تماشاخانه ملک افتاد، بیایید نمایش «نرفتن» را ببینید و باهم گفت‌وگو کنیم.
*کارگردانان نمایش «نرفتن»
