در گفتوگو با ایران تئاتر مطرح شد
سیامک صفری: تئاتر بد ببینید!

سیامک صفری عکس:بهروز پادیاب

سیامک صفری
سیامک صفری بازیگر، طراح و کارگردان تئاتر با بیان اینکه معیار کار خوب پول درآوردن شده است، گفت مخاطبان گاهی تئاتر بد ببینند قطعا تئاتر بد نیز حرفی برای گفتن دارد.
سیامک صفری بازیگر، طراح و کارگردان تئاتر در گفتوگو با ایران تئاتر درباره فعالیتهای اخیر خود عنوان کرد: «در حال حاضر فعالیتی در زمینه بازی و کارگردانی تئاتر ندارم اما در سریال «پدر گواردیولا» به کارگردانی سعید نعمتالله بازی کردهام که برای پخش از شبکه نمایش خانگی آماده میشود.»
او ادامه داد: «نمایشهای «پرسه در تاریکی»، «توپ شناور» و «سودولوس» از جمله آثاری هستند که از آغاز سال 1401 تاکنون روی صحنه بردهام.»
سیامک صفری افزود: «برای اجرای جدید، ترجیح میدهم از متون ایرانی که کمپرسوناژ باشد، استفاده کنم. یکی از دوستان دو نمایشنامه خیلی خوب نوشته است که در صورت قطعی شدن تصمیم اجرا، یکی از آنها را روی صحنه خواهم برد.»
این بازیگر و کارگردان تئاتر در پاسخ به تعامل سالنهای خصوصی با هنرمندان گفت: «سالنهای خصوصی تا جایی که بتوانند در طول اجرا با هنرمندان هماهنگ هستند ولی آنها هم مسائل خودشان را دارند که حیاتشان به آن وابسته است و به همین دلیل ریسک زیادی نمیکنند. مطمئن هستم اگر برای حمایت دولتی از سالنهای خصوصی فکری شود، آنها هم این امکان را پیدا میکنند که تعامل بهتر و بیشتری با گروههای اجرایی داشته باشند.»
او گفت: «متاسفانه معیار کار خوب، پول در آوردن شده است و این یک طنز ترسناک در تئاتر ماست. یک اجرا به سختی روی صحنه میرود اما چون پولی در نیاورده است آن را کار بدی میدانند. به نظر در مقابل هشتگ (کار خوب ببینیم) باید کمپین حمایتی با نام (تئاتر بد ببینیم) راه انداخت. این روزها، ملاک تئاتر بد، نبود هنرمند شناختهشده در این نمایشهاست و مخاطبان تنها به همین دلیل به تماشای بعضی از اجراها نمیروند.»
صفری ادامه داد: «کاش یکبار خلاف جهت آب شنا کنیم. مگر چقدر هزینه بلیت این نوع کارهاست؟ به این فکر کنیم که شاید کار بد هم حرفی برای گفتن داشته باشد. من خودم را متعلق به همین بخش هنری که کسی آنها را نمیشناسد، میدانم چراکه من در دورهای تئاتر کار کردهام که مخاطب متفاوتی وجود داشت و اکنون کسی ما را نمیشناسد. در واقع اکنون از خودم دفاع میکنم؛ شاید ما در نوع بازی، شکل اجرا و روایت حرفی داشته باشیم.»
سیامک صفری در پایان گفت: «اکثر گروههای اجرایی درآمدی ندارند، فروش کم و هزینه بالای سالنها آنها را از ادامه فعالیت دلسرد میکند. اینجاست که دولت میتواند مثل یک منجی وارد عمل شود و حداقل به حمایت از گروهها بپردازد اما متاسفانه سالنهای دولتی هم برای اجرا هزینه دریافت میکنند درحالیکه بدون حمایت به این شکل تئاتر به عنوان عنصری کارساز که باید در شکلدهی فضای فرهنگی موثر باشد، به جایی نمیرسد.»