رضا کیانیان: امروز می‌توانم با خیال راحت از دنیا بروم

به گزارش ایران تئاتر، نشست خبری نمایش «پدر» با حضور آروند دشت‌آرای کارگردان نمایش و رضا کیانیان، لیلی رشیدی، سعید چنگیزیان، سوگل خلیق، مارین ون‌هولک و عوامل اجرایی آن با حضور خبرنگاران و اهالی رسانه در تالار مشاهیر مجموعه تئاتر شهر برگزار شد.

در ابتدای نشست خبری نمایش «پدر» آروند دشت‌آرای کارگردان این نمایش ضمن خوشحالی و خوش‌آمدگویی از حضور خبرنگاران و ابراز دلتنگی در دوران کرونا گفت: «ما این نمایش را می‌خواستم قبل از کرونا روی صحنه ببریم و خوشبختانه با حضور و مشورت‌های آقای کیانیان موفق به این امر شدیم و بر مبنای اثر درخشان فلوریان زلر که همه‌جای دنیا اجرا داشته است باید در ایران هم اجرا برویم.»

در ادامه بازیگران توضیحات کوتاهی درباره حضورشان در این نمایش دادند و ابراز امیدواری کردند که اتفاقات خوبی در انتظار اجرا باشد.

رضا کیانیان بازیگر اصلی نمایش پدر ضمن خوشحالی از حضور خبرنگاران در نشست خبری گفت: «خیلی خوشحالم خبرنگاران عزیز را در تئاتر شهر می‌بینم، من خودم را از اهالی مطبوعات هم می‌دانم چون روزانه با همه آن‌ها در ارتباط هستم.»

کیانیان در ادامه گفت: «به‌غیراز مارین من با بقیه بچه‌ها اولین بار است که کار می‌کنم. سعید چنگیزیان هم این روزها از بهترین بازیگران ایران است و ما این ترس را داشتیم که چنگیزیان به دلیل کوتاهی نقش، آن را نپذیرد اما وقتی پذیرفت ما خیلی خوشحال شدیم. همه ما با ایفای نقش‌ها به آن‌ها هویت می‌دهیم و اگر فرد بی‌تجربه‌ای این نقش را ایفا می‌کرد کار به‌درستی از کار درنمی‌آمد. برای لیلی رشیدی هم ناراحت بودم چون به‌تازگی در زندگی شخصی‌اش با این مشکل روبه‌رو بود اما به‌درستی توانست بین زندگی واقعی و تئاتر تفاوتی ایجاد کند. من قبلاً در سینما در نقش یک بیمار آلزایمری بازی کردم که از قشر متوسط بود و الان در تئاتر دوباره در چنین نقشی از طبقه بالا و خارجی بازی می‌کنم که برای خودم چالش بزرگی است و قضاوتش با مخاطب است.»

در ادامه رضا کیانیان گفت: «وقتی کشوری تئاتر و سینما نداشته باشد اسمش کمتر در دنیا شنیده می‌شود ازاین‌رو هنر و فرهنگ ما نیاز به حمایت برای دیده شدن دارد. ما تماشاگری که در تهران داریم شاید هیچ‌کجا نباشد، این انرژی بزرگ باید نگه‌داشته شود و اسم کشور کمرنگ نشود.»

در ادامه چنگیزیان درباره حضور خود در «پدر» گفت: «در گذشته‌ که برای اولین بار آقای کیانیان را روی صحنه دیدم هر چیزی که در کتاب‌ها خوانده بودم در بازی ایشان پیدا کردم و آدم دیگر چه چیزی می‌خواهد. الان هم بعد از تجربیاتی که به دست آوردم برای کمک آمده‌ام تا هرچه از دستم برمی‌آید، منتقل کنم.»

هم‌چنین مارین ون هولک دیگر بازیگر این نمایش مطرح کرد: «خیلی خیلی خوشحالم که برای اولین بار در سالن اصلی تئاتر شهر اجرا می‌روم و این گروه یکی از گروه‌های جوان و بسیار بااخلاق هستند و این برای من ارزشمند است. این شانس را داشتم که نقشم را انتخاب کنم با اینکه کوچک‌ترین نقش این نمایش است اما برایم بازی در این نقش خیلی جذاب است. حضور در کنار بازیگران نمایش برایم بسیار لذت‌بخش است و خیلی از آن‌ها و ایده‌هایشان تجربه کسب کردم.»

سوگل خلیق هم درباره این نمایش گفت: «هرکدام از ما از دور یا نزدیک با مشکلات بیماری آلزایمر پدر و مادر و بزرگ‌ترهایمان روبه‌رو هستیم. من مدت کوتاهی با بیماری شبیه به شخصیت پدر نمایش برخورد داشتم و عزیزم را از دست دادم. مهم‌ترین چیز در برخورد با این بیماری این است که احساساتی نشویم. برای حضور در این نمایش تلاش کردم هر تجربه‌ای را که از قبل داشتم کنار بگذارم و گویی برای اولین بار است که با این چالش و نمایش روبه‌رو می‌شوم.»

لیلی رشیدی دیگر بازیگر اصلی نمایش پدر عنوان کرد: «بودن در کنار آروند و البته متن باعث شد بازی در این اثر را دوست داشته باشم و جذب این نمایش شوم.»

در ادامه این نشست، آروند دشت‌آرای درباره دلایل انتخاب متن و اجرای آن در ایران گفت: «منتظر بازی متفاوت از رضا کیانیان باشید و به دلیل انرژی ایشان و البته بداهه‌پردازی‌هایشان در این اجرا بسیار به من کمک کردند؛ ما در ایران خیلی کم داریم از این نوع بازیگری و نوع نگاه. در این نمایش بسیار با متن همراه بودم و بسیار وفادار، این نمایش به مینی‌مال‌ترین شکل ممکن طراحی کردیم و همه بار نمایش روی دوش بازیگران است. تصور شخصی من این است که نمایشنامه آن بسیار درخشان‌تر از فیلم آن است. من می‌خواهم خبرنگاران با نقد و ایده‌هایشان هم به ما کمک کنند. به لحاظ شرایط اقتصادی کسی تمایل به ساخت تئاتر ندارد چراکه بسیار کار سخت و جانکاهی است.»

دشت‌آرای درباره دکور نمایش گفت: «دکور نمایش «پدر» ابعادی۱۳ متری دارد و در هوا معلق است، ما در طراحی لباس و ویدئو مپینیگ و موارد دیگر نمی‌توانستیم کوتاه بیاییم و همه این کارها در کنار تمرین و تولید برای این است که می‌خواهیم یک کار باکیفیت به مخاطب ارائه دهیم و هیچ حمایت مالی حتی از برندها و صاحبان سرمایه برای تئاتر وجود ندارد. ما بخش خصوصی را نمی‌توانیم وارد حوزه فرهنگ کنیم و اگر اداره کل هنرهای نمایشی هم از ما حمایت نکند شاید ما آخرین گروه‌هایی باشیم که به این شیوه تئاتر اجرا می‌کنند.»

در ادامه کیانیان درباره حضور خود در این نمایش گفت: «دلیل اصلی حضور من وجود آروند بوده است، این کار دوم من با آروند است، چون من آدم بدیهه پردازی هستم و باید با ایده‌هایم بازی کنم و آروند اهل بدیهه است. وقتی تئاتر بازی می‌کنم هیچ کار دیگری نمی‌کنم و فیلم، تئاتر و سریال کنار می‌روند چون دارم نقشی خلق می‌کنم و نباید خودم را به‌صورت کارمند ببینم.»

کیانیان ادامه داد: «زمان آقای سمندریان و رفیعی از آثار حمایت می‌شد و مثلاً اگر از دکور عظیم کارهای آقای رفیعی حمایت نمی‌شد اصلاً نمی‌توانست کارش را به صحنه ببرد؛ اما متأسفانه در سال‌های اخیر اجرای چنین آثار بزرگی که به بازیگر و دکور و کیفیت اهمیت می‌دهند به فراموشی سپرده‌ شده و همه نمایش‌ها تبدیل به آثار پرتابل شده‌اند و از زمان آقای احمدی‌نژاد تئاتر را کوچک و کوچک و کوچک‌تر کرده‌اند. با هماهنگی و جلسات متعدد با مدیریت تئاتر شهر با وجودی که بلیت نمایش به دلیل تورم و گرانی ۱۵۰ هزار تومان تعیین شده، اگر با تمام ظرفیت هم اجرا برویم تمام مخارج درمی‌آید. تئاتر پیشانی فرهنگ یک کشور است و در همه کشورهای دیگر همه بار هزینه‌ها روی دوش تماشاگران نیست و دولت به گروه‌ها کمک زیادی می‌کند. خداراشکر مسئولان ما از اهالی تئاتر هستند و ما را می‌فهمند.»

دشت‌آرای هم گفت: «بسیار خوشحال شدم از آمار فروش اجرای محمد مساوات، امیدوارم ما هم این‌طور فروش را داشته باشیم. ما می‌خواهیم از این اجرا تور ایران داشته باشیم و برنامه‌ریزی‌هایی شده است که در خارج از کشور هم این نمایش را اجرا برویم.»  

کیانیان در ادامه گفت: «من اهل گفت‌وگو هستم، تندترین انتقادات هم کرده‌ام و می‌روم با مسئولان صحبت می‌کنم، هیچ‌کس از منتقدان نمی‌تواند ادعا کند که وقتی مسئولیت بگیرد حتما در مدیریت امور راه درست می‌رود. حرف زدن مهم است و نباید سیاه‌وسفید درست کنیم، همه باید خاکستری باشیم و با حرف زدن مسائل را حل کنیم. من از قبل از انقلاب تئاتر کار کرده‌ام و با کارگردانان بزرگ هم کار کرده‌ام و الان فکر می‌کنم پرقدرت‌ترین کارگردانان ما در همین رده سنی ۴۰ تا ۵۰ هستند و نسل تازه‌تری مثل محمد مساوات هم هستند که دارند پرقدرت ظاهر می‌شوند و همین باعث می‌شود من به‌عنوان یک تئاتری با خیال راحت از دنیا بروم.»