کارگردان «دریایی مرغ» با ایران تئاتر مطرح کرد
علیرضا حمیدین: بازیگران تئاتر به سینما بیش‌تر علاقه دارند
علیرضا حمیدین، کارگردان نمایش «دریایی مرغ» با بیان اینکه حال تئاتر خوب نیست، گفت متاسفانه بچه‌هایی که تئاتر کار می‌کنند، به ویژه بازیگران بیش‌تر از تئاتر به سینما علاقه دارند.
به گزارش ایران تئاتر، علیرضا حمیدین کارگردان نمایش «دریای مرغ» که تا پانزدهم شهریور، هر شب ساعت 20 در سالن استاد انتظامی خانه هنرمندان ایران روی صحنه می‌رود.
حمیدین پیش از این نمایش، کارگردانی نمایش های «ته بلیت» و «به روایت دخترها» را برعهده داشته است. با او به گفت‌وگو درباره نمایش «دریایی مرغ» پرداختیم که در ادامه می‌خوانید.
علیرضا حمیدین درباره شکل‌گیری متن نمایش «دریایی مرغ» برای اجرا گفت: «من در اتود اولیه اجرای این اثر، باید پرده آخر «مرغ دریایی» آنتوان چخوف را یعنی از جایی که مینا به دیدن ترپلف می‌آید تا خودکشی ترپلف، اجرا می‌کردم. آن زمان یعنی حدود هشت سال پیش روند تئاتر این‌گونه بود که خلاقیت حرف ویژه‌تری می‌زد تا چیزهایی که امروز باب شده است. آن‌روزها این‌قدر درگیر تئاتر خصوصی، فروش و جریانات این شکلی نبودیم. ایده این نمایش از آن‌جا آمد که با فرمی متفاوت نسبت به آن چیزی که در نمایشنامه است، یعنی با ایده اجرایی در کارگردانی به صورتی متفاوت آن را روی صحنه ببرم و در طی سال‌ها بسط پیدا کرد.»
او در پاسخ به پرسشی درباره پیچیدگی موجود در این نمایش و اجرای آن ادامه داد: «به نظرم این نمایش، آن‌قدرها هم پیچیده نیست. اگر داستان را تعریف کنم، باز هم به همان سادگی که نوشته می‌شود، تعریف خواهد شد. حتی اگر خلاصه‌ترین داستان‌های جهان را تعریف کنیم، همین‌طور است. از ابتدا می‌خواستم نگاه متفاوتی به اثر داشته باشم تا آن‌چه را مرسوم است و در نمایشنامه وجود دارد، نشان بدهم.»
حمیدین در مورد فرم اجرای نمایش افزود: «فرم در طول این سال‌ها یکی از دغدغه‌های اصلی من است و دوست دارم از زاویه دیگری به هر نمایشنامه و فیلم‌نامه نگاه کنم.»
او با بیان اینکه دغدغه‌هایی که در نمایشنامه وجود دارد، دغدغه‌های ویژه این روزهای بچه های سینما و تئاتر است، گفت: «ترجیح من این است که فرم در درجه بالاتری دیده شود. اگر مخاطب همراه شود، دغدغه‌ها کار خودشان را می‌کنند. اگر من موفق به همراه کردن مخاطب نشده باشم، شاید دغدغه‌ها خیلی دیده نشوند اما به نظرم مخاطب جذب یا حداقل درگیر فرم خواهد شد؛ اگر خودش برای خودش مانع نگذارد.»
این کارگردان همچنین با توجه به تجربیات فیلمسازی‌اش و استفاده از دیالوگ‌ها و سکانس‌های فیلم‌های شاخص سینمای ایران و جهان در نمایش ادامه داد: «علاقه قلبی من به سینما واضح است. من تجربه فیلمسازی در سطح فیلم کوتاه داشته‌ام اما به نظرم باید کمی هوشمندانه‌تر به آن فیلم‌ها نگاه شود، یعنی زمانی که دو ترپلف در حال جدال با هم هستند، من فیلم‌هایی را نشان می‌دهم که آن فیلم‌ها یا در مورد ناخودآگاه است یا در جریان جدال فرد با خودش است، یا زمانی که عشق را نمایش می‌دهم، به نظرم فیلم‌ها به اثر کمک می‌کنند.»
حمیدین افزود: «ما فیلم‌های خارجی و ایرانی خوبی داشتیم که دیگر نداریم. به ویژه در مورد فیلم‌های «گاو» و «هامون» در سینمای ایران این خیلی مسئله بارزی است. متاسفانه بچه‌هایی که تئاتر کار می‌کنند، مخصوصاً بازیگران بیش‌تر علاقه به سینما دارند تا تئاتر؛ بنابراین این فیلم‌ها جایگاهی است که بازیگران خودشان را آن‌جا می‌بینند.»
کارگردان «دریایی مرغ» در مورد استفاده از عنصر تکرار در این تئاتر ادامه داد: «این تکرارها برای نشان دادن کامل فرم برگشت به عقب است و اگر این اتفاقات نمی‌افتاد، برداشت فرمیک ما که به عقب برمی‌گردیم نیز اتفاق نیفتاده بود.»
حمیدین در مورد رضایت از نتیجه اجرا گفت: «فکر نمی‌کنم هیچ کارگردانی از کاری که می‌کند؛ کاملاً راضی باشد. با تمام اتفاقاتی که برای کارکردن در تئاتر می‌افتد از جمله فشارهای اقتصادی و جریانات بیماری کرونا، درگیری‌های داخل گروه، جریانات ارزشیابی و تئاتر حرفه‌ای، فروش و جذب مخاطب باید بگویم، حالم خوب نیست. همه این موارد باعث می‌شود حال یک کارگردان، یک تئاتر، یک شهر و مردمش خوب نباشد.»
او ادامه داد: «به نظرم از جایی به بعد کارگردان سرخورده می‌شود و این خیلی مستقیم به کاری که می‌کند، ربط ندارد اما اگر بخواهم بگویم از کاری که می‌کنم؛ راضی هستم یا نه، می‌گویم بله، کارم را به هر حال با همه سختی‌هایی که وجود دارد، روی صحنه برده‌ام و حداقل آن‌چه می‌خواستم شکل گرفته است. ولی در کل به عنوان عضو کوچکی از تئاتر که حالش خوب نیست، حال من هم خوب نیست.»
حمیدین در پایان گفت: «تئاتر بیمار است و بیماری‌اش خوب نیست اما تئاتر پیش از ما، در زمان ما و بعد از ما وجود خواهد داشت و ادامه پیدا می‌کند. امیدوارم مخاطبان تئاتر، کار ما را ببینند حتی اگر دوستش نداشتند به تماشای آن بنشینند و با کارهایی که کمی متفاوت هستند، برخوردی متفاوت هم داشته باشند.»
