بازیگر باسابقه تئاتر از بازگشت به صحنه می‌گوید
ناهید مسلمی: بدون هنر نمی‌توان زندگی کرد
ناهید مسلمی، بازیگر پیشکسوت تئاتر، تلویزیون و سینما، با بیان اینکه به‌زودی به صحنه تئاتر بازخواهد گشت، هنر را مقوله عمیق و ضروری دانست که بدون آن نمی‌توان زندگی کرد.
نگار امیری: ناهید مسلمی، بازیگر پیشکسوت تئاتر، تلویزیون و سینما برای نخستین بار در سال 1357 با بازی در نمایش «دیکته و زاویه» نوشته غلامحسین ساعدی و کارگردانی بهرام دهقان روی صحنه رفت.
مسلمی که مدتی در کلاس‌های رکن‌الدین خسروی به آموختن تئاتر پرداخته بود، بعد از مدتی به مکتب تئاتر آناهیتا پیوست و زی نظر اسکویی‌ها به تجربه‌اندوزی و کار نمایش مشغول شد.
«مریم و مرداویج»، «مده‌آ»، «آه خواهرم مده‌آ» و «سیمرغ» ازجمله نمایش‌هایی است که با بازی مسلمی روی صحنه رفته است.
فیلم‌های سینمایی «دختری از آسمان»، «یه حبه قند»، «شنای پروانه» و «زندان زنان» و مجموعه‌های تلویزیونی «دختران»، «ریحانه»، «حلقه سبز»، «چک برگشتی» و «زوج یا فرد» نیز از دیگر تجربه‌های این هنرمند در عرصه بازیگری به شمار می‌رود.
مسلمی پیش‌ازاین لوح تقدیر ششمین جشن بازیگر برای بازی در نمایش «کوکوی کبوتران حرم» به کارگردانی علیرضا نادری در سال 1388 را کسب کرده است.
او نامزد دریافت جایزه بهترین زن برای بازی در نمایش «ماضی استمراری» از سی و دومین جشنواره تئاتر فجر 1392 و منتخب بخش مشاغل سیزدهمین جشنواره بینالمللی رادیو برای بازی در نمایش «یکی بابامو بگیره» از رادیو نمایش در 1393 شده است.
این هنرمند، هم‌اکنون با بازی نقش خانم گنجی در سریال «یاغی» به کارگردانی محمد کارت در نمایش خانگی حضور دارد.
این روزها مشغول کار تئاتر هستید؟
سال‌ها در تئاتر فعالیت کردم اما مدت‌هاست که به خودم استراحت داده‌ام. آخرین بازی من روی صحنه تئاتر در بهمن و اسفندماه سال 1398 به بازی در نمایش «تنها خرچنگ خانگی لای ملافه‌ها خانه می‌کند اتللو» به نویسندگی و کارگردانی ابراهیم پشت‌کوهی در تالار قشقایی مجموعه تئاتر شهر برمی‌گردد.
البته به‌تازگی دو پیشنهاد بازی برای تئاتر داشته‌ام که به امید خدا به‌زودی تمرین یکی از آن‌ها آغاز خواهد شد و به صحنه تئاتر بازخواهم گشت. البته در حال حاضر در نمایش رادیویی طنز ده‌قسمتی با نام «کمال در عشق» به کارگردانی محمد پورحسن فعالیت می‌کنم.
بابت بازی در یک نمایش چه شاخص‌هایی باعث پذیرش نقش می‌شود؟
تکراری نبودن یکی از مهم‌ترین عناصری است که در پذیرش نقش برای من مهم است.
آیا برای انتخاب نقش همراهی با کارگردان‌های باتجربه برایتان اهمیت دارد؟
قطعاً کار با کارگردان‌های باتجربه ارزشمند است؛ اما برای من همان‌طور که پیش‌ازاین اشاره کردم کلیشه‌ای نبودن و تأثیرگذاری آن در روند نمایش بسیار اهمیت دارد و در اصل حتی اگر کارگردان جوان و تمام اعضای گروه تجربه اول کاری‌شان باشد هم در صورت وجود معیارهای مدنظرم در نقش پیشنهادی قطعاً آن را انتخاب خواهم کرد.
کما اینکه در سال‌های گذشته نیز تجربه همکاری با گروه‌های جوان را داشته‌ام؛ به‌عنوان‌مثال در نمایش «هفت‌طبقه» در سال 1392 نقش زنی صدساله را بازی کردم که بسیار برای من جذاب و تازه بود و حتی برای این کار کاندیدای جشنواره تئاتر فجر شدم.
از بهترین نقش‌هایی که بازی در آن همچنان در ذهن‌تان ماندگار است، کدم‌اند؟
یکی از کارهایی که بازی در آن را خیلی دوست دارم، نمایش «کوکوی کبوتران حرم» است که یک بار با کارگردانی علیرضا نادری و بار دیگر با کارگردانی افسانه ماهیان در سال‌های متفاوت روی صحنه رفت. نمایش «کوکوی کبوتران حرم» آن‌قدر جذاب است که هر بار آن را کار کردم هم برای خودم و هم برای مخاطبان تازگی داشته است. و البته تمامی آثاری که در آن‌ها با محمد یعقوبی فعالیت داشته‌ام برای من ازجمله خاطرات ارزشمند و شیرین به شمار می‌رود.
بزرگ‌ترین توصیه شما برای علاقه‌مندان به بازیگری چیست؟
درواقع این روزها به دلیل جذابیتی که در عرصه تئاتر، سینما و تلویزیون وجود دارد همه دوست دارند تا وارد این هنر شوند.
کار در عرصه تئاتر بسیار سخت است. من به همه عزیزان علاقه‌مند توصیه می‌کنم برای ورود به این حرفه حتماً به کلاس‌های بازیگری بروند. کلاس‌هایی که مدرسان آن مسئول هستند و می‌دانند که رسالت بسیار مهمی بر عهده آن‌هاست و البته که این کلاس‌ها، بسیار انگشت‌شمارند، نه کلاس‌هایی که مثل قارچ از زمین روییده است. حتماً کتاب بخوانند و در صورت امکان با تحصیل در رشته بازیگری در دانشگاه به تجربه و دانش خود در این زمینه بیفزایند.
تماشای تئاتر را تا چه میزان برای افزایش تجربه و یادگیری به هنرجویان و علاقه‌مندان توصیه می‌کنید؟
تماشای تئاتر باید از کودکی برای فرزندان‌مان نهادینه شود. اگر والدین، فرزندانشان را از کودکی برای تماشای تئاتر ببرند قطعاً تأثیرگذار است؛ چراکه بچه‌ها به تماشای تئاتر ترغیب شده و به رفتن به مراکز هنری و دیدن آثار نمایشی عادت می‌کنند. حضور در سالن‌های نمایش برای همه مخاطبان و به‌ویژه هنرجویان و علاقه‌مندان به تئاتر جزو مهم‌ترین تجربه‌های دیداری محسوب می‌شود.
هنر مقوله بسیار عمیق و ضروری است که مکمل زندگی به شمار می‌رود. بدون هنر نمی‌توان زندگی کرد؛ خانواده‌ها باید حواس‌شان باشد تا فرزندان خود را وارد عرصه‌های هنری کنند. این سخن به معنای الزام به حضور افراد در تئاتر نیست، بلکه منظور از هنر به معنی عام آن و در رشته‌های مختلفی چون موسیقی، نقاشی، طراحی و ... است؛ به یک تعبیر باید فرزندان‌مان که نسل بعدی این مرزوبوم محسوب می‌شوند، آشنا و مأنوس با هنر بار بیایند.
