گفت‌وگو با بازیگر دوست‌داشتنی سریال «نون خ»
فریده سپاهمنصور: دلتنگ زندگی و بازی روی صحنه هستم
فریده سپاهمنصور، بازیگر پیشکسوت سینما، تئاتر و تلویزیون با اشاره به دلتنگی بسیار زیادش برای صحنه تئاتر گفت بازیگری نیازمند رفتار حرفه‌ای است و باید سعی کرد در این عرصه اشتباهات کمتری داشت؛ چون کاری که انجام می‌دهیم دیگر قابل جبران و بازگشت نیست.
فریده سپاهمنصور، بازیگر پیشکسوت تئاتر، تلویزیون و سینما که کار خود را از تئاترهای دانشجویی دهه چهل آغاز کرده است.
او سابقه بازی در نمایش‌های متعددی مانند «تراس»، «ترن»، «پپرونی برای دیکتاتور»، «دن کامیلو»، «همسایه آقا»، «خانه برنارد آلبا»، «سووشون» و «پاتریس لومومبا» را در کارنامه بازیگری خود دارد.
سپاهمنصور، متولد سال ۱۳۲۶ تهران و همسر هوشنگ توکلی، بازیگر و کارگردان سینما، تئاتر و تلویزیون کشورمان است. او در مجموعه‌های تلویزیونی چون «نون خ۱»، «هیئت‌مدیره»، «دردسرهای عظیم ۲»، «همه خانواده من»، «معصومیت ازدست‌رفته»، «دوران سرکشی»، «روزگار جوانی»، «تهران ۱۱»، «اغما»، «مرگ تدریجی یک رؤیا» و مجموعه «شاهگوش» برای شبکه نمایش خانگی به عنوان بازیگر حضور داشته است.
«مهمان مامان»، «مارمولک»، «کتاب قانون»، «ساحره» و «به روح پدرم» از جمله هنرنمایی‌های این بازیگر پیشکسوت در سینماست.
او از دلتنگی این روزهای خود و دوری از تئاتر گفت: «بعد از بازی در نمایش «تراس» به کارگردانی مسعود کرامتی در تماشاخانه ایرانشهر، فعالیتی در هیچ نمایش دیگری نداشته‌ام و بسیار دلتنگ تئاتر هستم؛ اما اگر پیشنهاد بازی داشته باشم، در صورتی که با متن ارتباط برقرار کنم، حتما آن را قبول خواهم کرد.»
این هنرمند پیشکسوت ادامه داد: «البته در این چند سال که ویروس منحوس کرونا پای به زندگی‌مان گذاشته است، در عرصه تصویر نیز کم‌کارتر شده‌ام.»
سپاهمنصور خطاب به علاقه‌مندان تئاتر و هنرهای نمایشی تاکید کرد: «هر کاری عشق می‌خواهد؛ اگر شما تئاتر را دوست دارید باید عاشقش باشید و با سختی‌هایش مدارا کنید؛ چون هیچ کاری بدون زحمت نیست. هر کاری به خاطر شرایطی که دارد سخت یا آسان است، ولی اگر می‌خواهید وارد کاری بشوید باید مطمئن باشید آن را دوست دارید. کار نمایش دشواری‌های خودش را دارد و علاقه‌مندان خصوصا نوجوانان نباید صرفا برای چهره شدن و معروف شدن وارد این حرفه شوند، چراکه وقتی عشق در کار نباشد با شکست مواجه خواهند شد.»
بازیگر سریال خاطره‌انگیز «عقیق» در پایان گفت: «در حرفه بازیگری باید سعی کرد که اشتباهات کمتری داشت؛ چون کاری که انجام می‌دهیم دیگر قابل جبران و بازگشت نیست و باید در بهترین و حرفه‌ای‌ترین حالت آن را انجام دهیم؛ مثلا ابراز احساسات مخاطبان، مسئولیت من را سنگین‌تر می‌کند و نمی‌توانم در مقابل محبت آن‌ها بی‌تفاوت باشم به همین دلیل هم برای نقش‌هایم وقت زیادی می‌گذارم.»
