گفت‌وگو با کارگردان حاضر در سی و چهارمین جشنواره تئاتر مازندران
دورافکن: مهم‌ترین هدف من از شرکت در جشنواره، آموختن است
علیرضا دورافکن، کارگردان نمایش «سیزیف»، می‌گوید برگزاری جشنواره‌های استانی خیلی در رشد هنر تئاتر تأثیرگذار است، چرا که هنرمندان از جمله خود او، کارهای مختلف با سلایق متنوع را می‌بینند و در این راستا، چیزهای زیادی را یاد می‌گیرند.
به گزارش خبرنگار ایران تئاتر در مازندران، سی و چهارمین جشنواره تئاتر این استان که از پنجشنبه 26 آبان به میزبانی ساری آغاز شده است، فردا (یکشنبه 29 آبان) در ساری به پایان خواهد رسید.
علیرضا دورافکن، کارگردان نمایش «سیزیف» که در این جشنواره حضور دارد، درباره ضعف نمایشنامه‌نویسی در شهرستان‌ها گفت: «یکی از مشکلات اساسی هنرمندان تئاتر، مربوط به فقدان نمایشنامه‌های جذاب قوی و فنی است که متأسفانه تاکنون هیچ برنامه‌ریزی برای تربیت نویسندگان خوب و خلاق در استان‌ها صورت نگرفته است.»
او در این‌باره افزود: «تنها موردی که جهت تقویت نویسندگان بومی در شهرستان‌ها لحاظ می‌شود، این است که در فراخوان جشنواره، صرفاً پذیرش آثار با نویسنده بومی در اولویت خواهد بود یا امتیاز ویژه‌ای به نویسندگان بومی تعلق می‌گیرد. این درحالی است که بستر حمایتی برای نگارش و تولید یک اثر بومی در جشنواره‌ها، باید بیشتر دیده شود.»
دور افکن ضمن بیان این مطلب که متن نمایشنامه در حقیقت مثل بنیان و ستون یک ساختمان است، گفت: «وقتی بنیان قوی نباشد، شما هر چه زیباسازی کنید مشکل برطرف نخواهد شد بلکه با کوچک‌ترین اتفاق پیش‌بینی‌نشده، مسیر نمایش از هدف اصلی خود خارج می‌شود .به نظرم ما اساتید خوبی درزمینهٔ نویسندگی در کشور داریم که نیاز است از ظرفیت آنان بیشتر استفاده شود و همچنین برگزاری کلاس‌های آموزشی منظم و هدفمند به تعداد زیاد در طول سال با حضور اساتید مجرب می‌تواند کمک‌حال باشد. »
کارگردان نمایش «سیزیف» در خصوص استقبال گروه‌های شرکت‌کننده در این جشنواره بیان کرد: «نسل تقریباً جدیدی از هنرمندان در این دوره از جشنواره شرکت کرده‌اند و این مهم باعث می‌شود که آثار تازه‌تر، خلاقانه‌تر و متفاوت‌تری داشته باشیم. اصولاً بستر جشنواره محیطی است که می‌شود تبادل اطلاعات کرد.»
او درباره نمایش «سیزیف» توضیح داد: «داستان نمایش در یک بستر سورئال اتفاق می‌افتد، جایی که در طول نمایش، شخصیت بازیگر با موجودی که از ناخودآگاه وی برآمده است، کلنجار می‌رود. در حقیقت، شخصیت مرد نمایش به‌نوعی زاده ذهن خلاق شخصیت بازیگر نمایش است تا انکارهای خود را رسمیت ببخشد. داستان نمایش «سیزیف» در رابطه با زندگی حال و گذشته یک بازیگر تئاتر است که زندگی سختی داشته و پس از بازی در نمایش «اتوبوسی بنام هوس» در نقش بلانش، احساس نزدیکی و همذات پنداری زیادی با وی می‌کند، او رفته‌رفته بیشتر در نقش بلانش غرق می‌شود و حتی در نمایش‌های بعدی نیز همان شخصیت بلانش را اجرا می‌کند این موضوع که او خود واقعی‌اش را گم‌کرده به‌تدریج او را از پا درمی‌آورد و سعی در اثبات خلاف این موضوع را دارد.»
این هنرمند در پاسخ به این سؤال که برگزاری جشنواره استانی چه کمکی به رشد و تعالی تئاتر می‌کند، توضیح داد: «برگزاری جشنواره به‌نوبه خود خیلی در رشد هنر تئاتر تأثیرگذار است همین‌که هنرمندان حضور پیدا می‌کنند و کارهای مختلف با سلایق مختلف را می‌بینند، چه خوب و چه بد، می‌توانند یاد بگیرند، به نظرم یک هنرمند حتی از کارهای نه‌چندان خوب دیگران هم می‌تواند چیزی یاد بگیرد، چون مهم‌ترین هدف حداقل برای من در جشنواره یادگیری است و در کنار آن می‌شود خود را در یک رقابت هنری هم موردسنجش قرارداد.»
او ادامه داد: «فقط به نظرم اگر در این دوره از جشنواره به سیاق سال‌های قبل، جلسات نقد و بررسی برگزار می‌شد، بیشتر به پویا شدن جشنواره کمک می‌کرد، چون در جلسات نقد و بررسی، هم مخاطب دیدگاه خودش را بیان می‌کند و هم کارگردان فرصت این را دارد تا در مورد اثرش حق دفاع داشته باشد.»
نمایش «سیزیف»، نوشته محمدصادق گلچین عارفی و کارگردانی علیرضا دور افکن است و مهناز باقری و علیرضا دور افکن در آن بازی بازی می‌کنند.
