صندل «پرده خانه» از حضورش در این اثر گفت
علیرضا ناصحی: ای کاش عمر بازیگران هزار سال بود
علیرضا ناصحی، بازیگر نمایش «پردهخانه» با بیان اینکه تعطیلی سالنهای نمایش به عنوان مکانی که حرف مردم در آن زده میشود، اصلا جایز نیست، بازی در نمایشنامههای بهرام بیضایی را آرزوی بسیاری از بازیگران دانست. او همچنین با بیان اینکه ای کاش عمر بازیگران هزار سال بود تا میتوانستند، هزاران کار انجام دهند، گفت: «همه بازیگران دوست دارد تا با ایفای نقشهای متفاوت خودشان را محک بزنند. من نیز ترجیح می دهم تا در ژانرها و نقشهای مختلف بازی کنم .»
به گزارش ایران تئاتر، علیرضا ناصحی، بازیگر و کارگردان تئاتر و تلویزیون از 15 آبان با نمایش «پردهخانه» نوشته بهرام بیضایی با کارگردانی گلاب آدینه در سالن شماره 2 پردیس تئاتر شهرزاد روی صحنه است.
علیرضا ناصحی با اشاره به اینکه بازیگر با حضور در نمایش «پردهخانه» رشد میکند، گفت: «بعد از مدتها طی روند بیستسالهای که به عنوان بازیگر روی صحنه تئاتر هستم، نمایش «پردهخانه» جزو معدود کارهایی است که از نظر درام، کارگردانی و شخصیتپردازی اصول درستی دارد.»
او درباره نقش صندل که در این نمایش به ایفای آن میپردازد، توضیح داد: «شخصیتپردازی صندل در این اثر بسیار پیچیده و زیباست. بهرام بیضایی با استادی تمام این شخصیت را در کنار سایر شخصیتهای این نمایشنامه خلق کرده است.»
این هنرمند ادامه داد: «در نمایش «پردهخانه» صندل سرکرده خواجههای دربار و زیردست سلطان است. او تمامی کارهای حرمسرا و زنان دربار را مدیریت میکند.»
ناصحی افزود: «صندل صرفا یک خواجه نیست، او شخصیتی منفی دارد که البته گاهی باعث ایجاد حس ترحم در مخاطبان میشود.»
بازیگر نمایش «پردهخانه» گفت: «حضور من در این نمایش بیش از هر چیز به واسطه کارگردانی خانم گلاب آدینه است. من خودم را همچنان شاگرد ایشان میدانم و هر لحظه بودن در این نمایش برایم جزو کلاس درس و آموزش به حساب میآید.»
او افزود: «آرزوی هر بازیگری بازی در آثار استاد بهرام بیضایی است. واو به واو نمایشنامههای این هنرمند حساب شده است و ادبیات به شدت زیبایی دارد.»
ناصحی با بیان اینکه ای کاش عمر بازیگران هزار سال بود تا میتوانستند، هزاران کار انجام دهند، گفت: «همه بازیگران دوست دارد تا با ایفای نقشهای متفاوت خودشان را محک بزنند. من نیز ترجیح می دهم تا در ژانرها و نقش های مختلف بازی کنم و ترجیح میدهم خودم را به نقش بسپارم تا با چالشهای بیشتری در بازیگری مواجه شوم.»
او ادامه داد: «برای حضور در یک اثر نمایشی، نمایشنامه و محتوای آن اهمیت بسیار زیادی دارد. درامهای نمایشنامهنویسان قدیمی ما محتوا و ساختار بهتری دارند. من به شخصه آثار زندهیاد اکبر رادی را بسیار دوست دارم، اما متاسفانه تاکنون تنها در نمایشنامه «پلکان» ایشان به کارگردانی هادی مرزبان بازی کردهام.»
این بازیگر با تاکید بر ضرورت اجرای تئاتر و روشن ماندن چراغ سالنهای نمایش توضیح داد: «تئاتر مال مردم است؛ نه برای من بازیگر است نه کارگردان. ما جزو مردم هستیم و تعطیلی سالنهای نمایش به عنوان مکانی که حرف مردم در آن زده میشود، اصلا جایز نیست. تئاتر میتواند خیلی از حرفها، گلایهها و نقدها را به زبان هنر بیان کند. تفکر از طریق تئاتر شکل میگیرد و اگر هنرمندان با هنر و زبان خود حرف نزنند، چه کسی باید این کار را انجام بدهد؟!»
علیرضا ناصحی در پایان ضمن اشاره به ضررهای اقتصادی زیادی که همیشه گریبانگیر تئاتر است، گفت: «زندگی بسیاری از هنرمندان تنها از راه تئاتر سپری میشود، بحث امنیت شغلی هیچوقت در تئاتر وجود نداشته است و این موضوعی بسیار پیچیده محسوب میشود که قطعا در این زمان کوتاه نمیتوان به آن پرداخت. شاید بزرگترین مشکل اقتصادی تئاتر به دلیل ماهیت این هنر باشد. وقتی حرف پول در هنر پیش کشیده میشود، معادلات زیادی به هم میخورد. به همین دلیل در ایران نیز بهتر است مانند سایر کشورها شرکتها، کمپانیهایی وجود داشته باشند تا بازیگران به عنوان اعضای آن شرکت به فعالیت بپردازند و از نظر اقتصادی تامین شوند.»
گفتوگو: نگار امیری