کلاژی از زندگی وودی آلن در تالار حافظ
مجید ابراهیم‌زاده: تعطیلی سالن‌های تئاتر فاجعه‌ای بزرگ رقم خواهد زد
مجید ابراهیم‌زاده با بیان اینکه «پاهای آدم چقدر میتونه دراز باشه؟!» اثری کلاژگونه با توجه به بخش‌هایی از زندگی وودی آلن است، گفت: تعطیلی سالن‌های تئاتر در آینده فاجعه‌ای بزرگ رقم خواهد زد.
به گزارش ایران تئاتر، نمایش «پاهای آدم چقدر میتونه دراز باشه؟!» به نویسندگی و کارگردانی مجید ابراهیم‌زاده از 29 آبان ماه روی صحنه تالار حافظ میزبان مخاطبان است.
مجید ابراهیم‌زاده درباره داستان این اثر نمایشی گفت: « نمایش «پاهای آدم چقدر میتونه دراز باشه؟!» به بخشی از زندگی وودی آلن و رابطه او با دیلان فارو دخترخوانده‌اش می‌پردازد که به همین دلیل نیز دادگاهی می‌شود.»
او ادامه داد: «در این اثر، شخصیت‌های واقعی با شخصیت‌های ساختگی که هیچ ربطی به ماجرا ندارند، پیوند می‌خورند. تمام شخصیت‌ها در ذهن آشفته وودی آلن تصویر می‌شوند. او تصمیم می‌گیرد مثل فرانتس کافکا و صادق هدایت سکوت کند و به همین دلیل برای پنج سال خودش را در اتاق کارش حبس می‌کند.»
ابراهیم‌زاده با توضیح اینکه این اثر یک کمدی سیاه است، توضیح داد: «متن این اثر ساختاری کلاژگونه دارد که با استفاده از فضایی سوررئال اجرا می‌شود.»
او گفت: «با توجه به متن و پتانسیل اجرایی کار، طراحی صحنه و لباس خاصی برای نمایش در نظر داشتیم که متاسفانه چون در شرایط فعلی هیچ تهیه‌کننده‌ای حاضر به همکاری با ما نشد، با همراهی گروه و طراح صحنه و با مبلغی حداقلی، پیام‌مان را به مخاطب ارائه دادیم.»
کارگردان نمایش «پاهای آدم چقدر میتونه دراز باشه؟!» با اشاره به اینکه این اثر حدود دو ساعت روی صحنه است اما با این حال همچنان مخاطب را مشتاق تماشا نگه می‌دارد، ادامه داد: «هر لحظه شخصیت‌های جدیدی در خلال نمایش به مخاطب معرفی می‌شود که حضور هر یک باعث غافلگیری و پیشبرد مسیر داستان اثر خواهد شد. حضور موسیقی و خواننده نیز بر جذابیت اثر می‌افزاید و همه این موارد منجر می‌شود تا تماشاگران با وجود زمان طولانی اجرا احساس خستگی نکنند.»
او ضمن تاکید بر اینکه اکنون زمان اجرا روی صحنه است، گفت: «هنر برای روزهای سخت است. در روزهای شادی که هر کسی می‌تواند کار کند. الان روزهایی است که نباید تئاتر را کنار بگذاریم. من شدیدا مخالف تعطیلی تئاتر و روی صحنه نبودن هستم، اکنون زمانی است که باید در کنار مردم باشیم.»
این هنرمند افزود: «ما در شرایط همه‌گیری کرونا نیز شاهد تعطیلی سالن‌ها بودیم در‌حالی‌که همه به اشکال مختلف به کار خود مشغول بودند. متاسفانه اکنون تئاتر به بیزینس تبدیل شده است و همه به دنبال برگشت سرمایه هستند؛ در‌حالی‌که تئاتر هنر است. زنده‌یاد محمود استادمحمد در جایی گفته است که ما اصلا دوره‌ای نداشته‌ایم که اهالی تئاتر به دلیل اینکه پولی از گیشه به خانه ببرند، کار کنند. ما به عشق تئاتر، تئاتر کار می‌کنیم.»
او ادامه داد: «متاسفانه در شرایط فعلی ما تبری در دست داریم که به وسیله آن ریشه خودمان را می‌زنیم. به‌تازگی خبری مبنی بر احتمال تعطیلی تماشاخانه اهورا به گوش می‌رسد. مدیر این سالن تا جایی که می‌توانست از اجراها حمایت می‌کرد و حالا مجبور است سالنش را ببندد. بسته شدن این سالن و دیگر سالن‌های تئاتر در آینده به فاجعه‌ای بزرگ تبدیل خواهد شد.»
ابراهیم‌زاده گفت:«خیلی از تماشاخانه‌های خصوصی در معرض خطر هستند. اگر این سالن‌ها تعطیل شوند با تعداد محدود و تقاضای بالایی که برای اجرا در سالن‌های دولتی هست، هنرمندان نمی‌توانند برای آینده نزدیک امیدی به اجرا داشته باشند و پشت در سالن‌های نمایش خواهند ماند. اکنون زمان حمایت از تئاتر است چراکه با هر روز تعطیلی سالن‌های نمایش ما صد سال به عقب برمی‌گردیم.»
او با بیان اینکه تئاتر نباید به عنوان جریانی فرهنگ‌ساز در این شرایط نادیده گرفته شود، توضیح داد: «ما باید بپذیریم که فرهنگ‌مان را از سطحی که هست بالاتر ببریم ولی متاسفانه همواره فرهنگ را به عنوان اولین هدف نشانه می‌گیریم بدون اینکه به لزوم آن و تاثیری که دارد، بیاندیشیم.»
ابراهیم‌زاده در پایان گفت: «نمایش «پاهای آدم چقدر میتونه دراز باشه؟!» صدای این روزهاست. یک نقد تیز برنده که حرف‌های مهمی در آن گفته می‌شود و خوشبختانه بنیاد رودکی و اداره کل هنرهای نمایشی در بحث سالن و نظارت اثر با گروه همراه بودند.»
گفت‌وگو: نگار امیری
