گفتوگو با کارگردان حاضر در سیوچهارمین جشنواره تئاتر استان همدان
نفیسه صالحی: ارتباط فرهنگی نیاز امروز تئاتر همدان است
نفیسه صالحی، کارگردان حاضر در سیوچهارمین جشنواره تئاتر استان همدان معتقد است با دعوت از گروههای خاص ذائقه تماشاگران همدانی را باید تغییر داد. او در این گفتوگو بر اهمیت ارتباط فرهنگی به عنوان نیاز امروز تئاتر همدان تاکید کرد.
به گزارش خبرنگار ایران تئاتر در همدان، سیوچهارمین جشنواره تئاتر استان همدان با دبیری کیانوش بهروزپور از اول تا سوم آذرماه ۱۴۰۱ به میزبانی شهر بهار برگزار شد. نفیسه صالحی به عنوان یکی از دانشآموختههای تئاتر استان همدان این روزها به پرورش استعدادهای جوان همدان مشغول است و با اجراهای کارگاهی مسیر توجه به مباحث نظری را به طور جدی اجرا میکند.
به بهانه اجرای نمایش «روز عزیز مرده» جدیدترین اثر نمایشی این کارگردان تئاتر، گفتوگویی با او ترتیب دادیم که آن را در ادامه میخوانید.
از نمایش« روز عزیز مرده» بگویید.
یک زن تنها در یک شرایطی قرار گرفته است که چیزی به خاطر نمیآورد. نمایش« روز عزیز مرده» یک روز یا روزهای یک زن را در برمیگیرد. بعد از مطالعه این متن شیفته اتمسفر آن شدم، این متن در واقع نمایشی بود که برای پایاننامه ارشد بازیگری آماده کردهام. شاید دلیل اصلی حضور من در این جشنواره قرابت و دوستی است که من با این اثر پیدا کردم. همه سعیام را به کار گرفتهام تا این حس رفاقت به تماشاگر هم منتقل شود.
برگزاری جشنواره تئاتر را چه قدر در ارتقای سطح کیفی تئاتر موثر میدانید؟
بین بود یا نبود جشنواره، قطعا باید بودن جشنواره را انتخاب کنیم. همین که استان همدان به طور مستمر این جشنواره را در هر شرایطی برگزار میکند، یک حسن و امتیاز است. فقط امیدوارم صرفا به برگزار شدن نگاه نکنیم و جشنواره بتواند با آسیبشناسی اثرگذاری در ارتقای سطح کیفی و فنی آثار داشته باشد.
سیوچهار سال از برگزاری جشنواره میگذرد؛ آیا اثرگذاری را در تئاتر استان شاهد هستیم؟
وضعیت تئاتر استان در شرایط خوبی ندارد؛ به نظرم باید سختگیری و دقت نظر خاصی اعمال شود. تماشاگران و هنرمندان ما عادت کردهاند به دیدن برخی نمایش بیکیفیت و بدون پشتوانه علمی، این ذائقه باید تغییر کند و لازم است که این اتفاق بیفتد. به لحاظ جغرافیایی از تهران زیاد دور نیستیم اما در تئاتر فاصله ما با خلاقیت و ریسک گروههای پویا زیاد است. همان نمایشها در اینجا مخاطب ندارند اما در تهران استقبال زیاد است و این به دلیل تربیت تماشاگر و ایجاد اشتیاق برای دیدن کارهای خلاقانه و هوشمندانه است و راهحل در ارتباط فرهنگی است، با دعوت از گروههای خاص این ذائقه را باید ایجاد کرد.
ارتباطات، شاهکلید مفهوم توسعه است؛ این ارتباط در سایه روزآمدی و بهروز بودن را چطور باید ایجاد کرد تا نهادینه شود؟
متاسفانه سطح مطالعه هنرمندان تئاتر خیلی پایین است، این را میشود از عدم تبادل کتاب بین دوستان هنرمند دید. حتی نمایش روی صحنه میبرند آن هم بدون مطالعه و این خوب نیست. الان من نمایش «روز عزیز مرده» رو بر پایه بداههپردازی کار کردم که بر اساس نظریات ریچارد شکنر است و تطبیق آن با اثر «چهار دقیقه و سیوسه ثانیه» جان کیج که در اینجا مجبورم در هر اجرا این بداهه را اجرا کنم. خیلی تلاش کردم این مسئله علم برجسته باشد هرچند که نمیتوانیم زیاد وارد مباحث نظری شویم.
مسئله اینجاست که در تئاتر همدان مشکل مباحث نظری داریم و این میشود که وجه عملی لنگ بزند.
دقیقا، وقتی رویکرد عملی را با علمی تطبیق دادم، اهمیت انتخاب متن خودش را نشان داد که اتمسفر و فضاسازی در خدمت مباحث نظری مدنظرم باشد. به نظر من در تئاتر همدان، بازیگری، انتخاب متن و کارگردانی با هم آمیخته نمیشوند که ترکیب جدیدی بیافریند و جدا از هم اجرا میشود؛ اینجاست که باید بگوییم کاش پشت هر اثر پشتوانه علمی باشد.