نگاهی به نمایش «پهلوان قلیچ» به کارگردانی رضا محمدیان و حسین قاسمی از پیشوا
سوار بر بال‌های خیال تا وصال با عشق واقعی
بهنام حبیبی: «پهلوان قلیچ» نمایشی در گونه نمایش‌های ایرانی است که با طراحی و تلفیق داستان‌های نمایشی، تماشاگرش را بر بال‌های خیال سوار می‌کند، در مکان و زمان حرکت می‌کند و تماشاگر را با فرهنگ‌ها و ملل مختلف همراه می‌سازد.
قصه عاشقانه پهلوان قلیچ و جیران، روایت نمایشی شاد و مفرح است که در چهل و یکمین جشنواره سراسری تئاتر فجر، از تماشاگرانش در روز جمعه هفتم بهمن‌ماه و در تالار سنگلج تهران پذیرایی کرد. نمایش «پهلوان قلیچ»، قالیچه حضرت سلیمانی است که تماشاگرش را از ایران به عربستان و هندوستان می‌برد و در این راه با بازی‌های طنز و شیرینش، خنده به لب‌های مخاطبش می‌آورد.
کیانوش عاشق آهوست. پدر آهو راضی به ازدواج کیانوش و آهو نیست، چون کیانوش نه کار دارد، نه خانه دارد، نه اسم‌ورسم مهمی دارد و نه حتی اصل و نسب دارد. کیانوش در دیدار با آهو به او می‌گوید که اصل و نسبش به پهلوان قلیچ بازمی‌گردد که پهلوانی نامدار بود و در زمان زندگی خود و حتی پس از مرگش همه مردم او را می‌شناسند.
«پهلوان قلیچ»، در زمان زندگی خود، شهرتی عام داشته است. نمایش به بازگویی داستان شهرت پهلوان قلیچ می‌پردازد. او نیز مانند کیانوش، عاشق دختری به نام جیران می‌شود که پدر جیران هم با ازدواج آن دو مخالف است. ناصر، پدر جیران که بسیار توانگر و ثروتمند است و خود را برادر نادرشاه افشار می‌خواند، معتقد است که پهلوان قلیچ گذشته از اینکه دارا و توانگر نیست، بلکه عیار است، یعنی از ثروت توانگرانی مانند پدر جیران می‌دزدد و به تهیدستان کمک می‌کند. پدر جیران به پهلوان قلیچ نقشه گنجی را می‌دهد که راه به دست آوردن سنگ نور ماه است. پدر جیران، موفقیت در به دست آوردن سنگ نور ماه را تنها راه موافقت او با ازدواج دخترش با پهلوان قلیچ می‌داند. پهلوان قلیچ برای به دست آوردن سنگ نور ماه باید به عربستان و سپس به هندوستان برود. او در راه، با فرهاد کوه‌کن روبه‌رو می‌شود که او نیز برای به دست آوردن عشقش، شیرین، مجبور است تا کوه را بکَند.
پس از رسیدن پهلوان قلیچ به هندوستان، او با دیوی به نام سنجدی آشنا می‌شود و دیو می‌پذیرد تا در خدمت پهلوان قلیچ باشد و او را در راه به دست آوردن سنگ نور ماه و سپس ازدواج پهلوان قلیچ با عشقش، جیران یاری کند.
نمایش پهلوان قلیچ، تنوع بسیاری در نمایاندن فرهنگ و ملل، گفتار، رفتار، لباس، گریم و حرکات نمایشی را در برمی‌گیرد. این تنوع، جذابیت و زیبایی خاصی به نمایش می‌دهد که باعث می‌شود تا تماشاگر در همه لحظات نمایش، با موضوع همراه باشد و در لحظات اجرای موزیک و دست‌افشانی، نمایش را همراهی کند.
