طراح و کارگردان نمایش «چند مرد و چند زن» مطرح کرد
حنیف مظفری: تماشاگر نمایشِ خوب را تبلیغ می‌کند
حنیف مظفری، کارگردان نمایش «چند مرد و چند زن» با بیان اینکه رویارویی تماشاگر با اثر بی‌کیفیت باعث می‌شود تا چند نسل بعد هم پا به سالن تئاتر نگذارد گفت قطعاً تماشاگران نمایش‌هایی را که دوست دارند، تبلیغ خواهند کرد.
به گزارش ایران تئاتر، حنیف مظفری کارگردان تئاتر فعالیت خود را از دهه هفتاد و از دوران دبیرستان آغاز کرد. او از آن زمان تاکنون به‌صورت مداوم در جشنواره‌های متفاوت و اجراهای عمومی به‌عنوان نمایشنامه‌نویس، بازیگر و کارگردان تئاتر حضور داشته است. «پرفسور واخ»، «مردها فرشته‌اند»، «دنیای وارونه»، «طویلا ساعت 23»، «دوره‌گرد»، «نقل سرخ» تنها بخشی از آثار این هنرمند به شمار می‌آید.
نمایش «چند مرد و چند زن» به نویسندگی رسول بانگین با طراحی و کارگردانی این هنرمند از ششم بهمن‌ماه در سالن 3 پردیس شهرزاد روی صحنه است.
حنیف مظفری، درباره داستان این اثر گفت: «نمایش «چند مرد و چند زن» بسیار ساده و بدون اضافه‌گویی حرف دل مردم کارگر و سرمایه‌داران جامعه است. در واقع ما در این اثر به بررسی مشکلات جامعه کارگری و سرمایه‌داری می‌پردازیم.»
او ادامه داد: «هر یک از شخصیت‌های این نمایش به شرایط کنونی خود معترض هستند و مقصر را نفرات بالادستی‌شان می‌دانند؛ اما واقعیت به این شکل نیست. در اصل هریک از آنان برای بقای حال خود مجبور به انجام کارهایی هستند که شاید از نظر دیگران غلط باشد. این اثر در کلیت خود اعتراض به شرایط موجود و انتظار برای بهتر شدن است.»
این هنرمند بیان کرد: «سبک اجرایی نمایش «چند مرد و چند زن» کاملاً مینی‌‌مالیستی است و ما سعی کردیم هر آنچه در صحنه زاید و بدون استفاده است، حذف کنیم تا تمامیت ذهن مخاطب به قصه و ماجرای آن معطوف شود.»
کارگردان نمایش «چند مرد و چند زن» توضیح داد: «در این اثر شش اپیزود را به‌صورت مونولوگ در ساختاری متفاوت روی صحنه با طراحی صحنه ساده و بدون گریم سنگین تنها با استفاده از المان‌ها روایت می‌کنیم.»
او ادامه داد: «ما از فاصله‌گذاری در اجرا بهره بردیم تا مخاطبان بتوانند به‌راحتی با بازیگران ارتباط داشته باشند چراکه به نظر من اجرای مونولوگ به‌صورت روایی تکرار مکررات است.»
مظفری با تأکید بر اینکه اجرای مونولوگ باید متفاوت و دارای جذابیت باشد، گفت: «اگر مونولوگ به شکل بازی در بازی و در موقعیت‌های مختلف ارائه شود قطعاً ارتباط مؤثرتری با مخاطبان خواهد داشت.»
این هنرمند درباره استقبال مخاطبان از تئاتری که روی صحنه دارد هم گفت: «اوایل اجرای ما به دلیل هم‌زمانی با آغاز چهل و یکمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر از نظر حضور مخاطبان تحت تأثیر قرار گرفت. البته بابت برگزاری این رویداد هنری که نشانه زنده بودن روح تئاتر است، بسیار خوشحال بودیم.»
او افزود: «اعتقاد من بر این است که می‌توان با یک اثر خوب شاهد حضور تماشاگر به سالن بود و با اطلاع‌رسانی مناسب میزبان آن‌ها شد. قطعاً تماشاگران نمایش‌هایی را که دوست دارند، تبلیغ خواهند کرد و خداراشکر که برای کار ما نیز چنین اتفاقی افتاده است و به همین دلیل هم «چند مرد و چند زن» برای دومین بار تمدید شد.»
این کارگردان تئاتر درباره شرایط فعلی جامعه و تحریم‌هایی که در مورد تئاتر صورت گرفته است، گفت: «کار من تئاتر است و درگیر هیچ سمت‌وسویی نیستم. هنرمندان وظیفه دارند آنچه را در جامعه روی می‌دهد و مردم نیاز به دیدن و شنیدن آن‌ها دارند؛ در قالب یک اثر هنری مثل نقاشی، شعر، موسیقی و نمایش در معرض دید مردم بگذارند. ولی متأسفانه در چنین شرایطی عده‌ای از دوستان من با تئاتر قهر کرده‌اند. درحالی‌که تئاتر برای ما حکم پدر دارد و ما به‌عنوان بچه‌هایش نمی‌توانیم با آن قهر کنیم.»
او با اشاره به اینکه سالن‌های تئاتر مخاطبان ویژه خودشان را دارند، ادامه داد: «پردیس تئاتر شهرزاد با وجود اینکه در مورد بعضی از آثارش خیلی درگیر کیفیت نیست و این موضوع نقطه‌ضعف آن به شمار می‌آید اما به‌عنوان یک تئاتر مستقل خوب عمل کرده است و قلب تئاتر در این سالن تپنده و در جریان است؛ البته که قطعاً دیگر سالن‌های تئاتر نیز در تکاپو هستند و مخاطبان خودشان را دارند.»
این هنرمند حضور تهیه‌کننده و سرمایه‌گذار را در بخش خصوصی ضروری دانست و گفت: «اجرا در سالن‌های خصوصی با هزینه‌های سنگین نیازمند حمایت است به‌ویژه برای هنرمندانی که دست‌شان همیشه تنگ بوده و برای اجرا نیازمند حامی هستند. البته تا زمانی که در تئاتر کشور برای تهیه‌کننده تعریف مشخصی و دانشی وجود نداشته باشد نمی‌توان آن‌ها را به حضور در تئاتر دلگرم کرد.»
حنیف مظفری در پایان گفت: «روشن نگه داشتن چراغ تئاتر نیازمند تولید آثار باکیفیت و حمایت از این هنر است. اگر تماشاگر با اثری نمایشی که کیفیت مناسب ندارد، مواجه شود تا چند نسل بعد هم پا به سالن تئاتر نخواهد گذاشت. به همین دلیل هنرمندان نباید به هر دلیل و با هر روند و رابطه‌ای حتی از روی نیاز کار ضعیف روی صحنه ببرند تا هم تهیه‌کنندگان از حضور در این عرصه دلسرد نشوند و هم مخاطبان بدانند که تئاتر فرزندان خوبی دارد و این خانواده را برای تماشای چند کار بی‌کیفیت به پستوی ذهن‌شان تبعید نکنند.»
گفت‌وگو: نگار امیری
