شهرام عبدلی پرتلاش، عاشق بازیگری و اهل مطالعه بود

به گزارش ایران تئاتر، زنده‌یاد شهرام عبدلی بازیگر تئاتر و تلویزیون که بر اثر عارضه مغزی از ۲۹ بهمن ماه در بیمارستان قائم مشهد بستری بود روز گذشته ششم اسفندماه دار فانی را وداع گفت. شهرام عبدلی فعالیت خود را از اواسط دهه هفتاد و با حضور در مجموعه تلویزیونی «همسفر» به کارگردانی قاسم جعفری آغاز کرد و سپس با بازی در مجموعه تلویزیونی «خط قرمز» در سال 1380 به شهرت رسید.

«ازدواج‌های مرده»، «وقاع اتفاقیه» و «دلاک‌ها» از جمله آثار نمایشی این هنرمند در مقام کارگردان تئاتر به شمار می‌آید.

او به تازگی برای بازی در سریال خانگی «آسوده باش» در مشهد جلوی دوربین حضور داشت که در زمان استراحت در هتل محل اقامت خود دچار سرگیجه و سردرد شدید شد و پس از مراجعه به بیمارستان قائم مشهد به دلیل خونریزی مغزی به کمای عمیق فرو رفت.

زنده‌یاد شهرام عبدلی روز گذشته شنبه ششم اسفندماه پس از حدود یک هفته تلاش تیم پزشکی برای بهبود شرایط جسمی‌اش به وادی خاموشان پیوست.

اتابک نادری و سیروس همتی از جمله هنرمندانی بودند که با زنده‌یاد عبدلی سابقه دوستی و تجربه همکاری داشتند. آن‌ها که هنوز در شوک از دست دادن دوست و همکار جوان‌شان بودند در گفت‌وگویی کوتاه از او برای‌مان گفتند.

بازیگر بامرامی که جایش در عرصه هنرهای نمایشی خالی است

اتابک نادری، بازیگر و کارگردان تئاتر با عرض تسلیت به جامعه هنری و خانواده زنده‌یاد عبدلی درباره این هنرمند گفت: «شهرام برای حرفه بازیگری زحمت بسیاری کشید. من به‌شخصه از نزدیک شاهد تلاش‌ها و زحمات او در این زمینه بودم؛ از زمانی که در آثار نمایشی با بزرگان تئاتر همبازی بود و در پروژه‌های زیادی با این عزیزان فعالیت داشت تا وقتی که به عنوان کارگردان روی صحنه تئاتر حاضر شد، هیچ گاه دست از تلاش برنداشت.»

این هنرمند ادامه داد: «او رویاهای بزرگی داشت. دوست داشت تا در حوزه کارگردانی سریال و فیلم فعالیت کند. برنامه‌های زیادی برای فرزندانش آرتین و آدوین داشت. زمانی که به کما رفت و از این اتفاق مطلع شدم دعا کردم که به خاطر بچه‌ها، همسرش و عشقی که به کارش داشت به زندگی برگردد و حالا از خبر درگذشتش همچنان در شوک هستم و نمی‌دانم چه باید بگویم.»

اتابک نادری افزود: «شهرام جزو بازیگران با استعداد بود و به دلیل استعدادی که داشت در این عرصه موفق شد و همواره با تلاش و برنامه برای پیشرفت در کارش قدم برداشت. روحش شاد.»

این هنرمند در پایان گفت: «زنده‌یاد شهرام عبدلی بازیگر بامرامی بود. در بسیاری از مواقع برای دوستانش در همکاری مرام به خرج داد و قطعا جای او در تمامی عرصه‌های نمایشی خالی است.»

عشق به کار و مطالعه از ویژگی‌های زنده‌یاد عبدلی بود

سیروس همتی، نویسنده، بازیگر و کارگردان تئاتر با ابراز تاسف از درگذشت زنده‌یاد شهرام عبدلی گفت: «درگذشت شهرام عبدلی برای من مانند درگذشت زنده‌یاد علی سلیمانی باورپذیر نیست و همچنان نمی‌توانم مرگ این عزیزان را باور کنم.»

او ادامه داد: «حدود ۳۰ سال پیش در سال ۱۳۷۲ هنگام کارگردانی نمایش «رسم بر این است» نوشته سیدمهدی شجاعی با شهرام همکاری داشتم. او برای اولین بار در تئاتر برای بازی در این اثر نمایشی جایزه بازیگری گرفت و همیشه می‌گفت که اولین جایزه بازیگری تئاتر را در کار تو گرفتم.»

این هنرمند با بیان اینکه رفاقت و مرام جزو ویژگی‌های عبدلی به شمار می‌آمد، افزود: «در سال‌های دور منزل عمه شهرام در همسایگی ما بود و او هر زمان و تحت هر شرایطی که برای دیدن عمه‌اش می‌آمد حتما به من هم سر می‌زد. مرام و اخلاق این رفیق هیچ وقت و با هیچ چیز قابل مقایسه نیست.»

او ادامه داد: «این اواخر در سریالی با نام «صبح آخرین روز» به کارگردانی آقای حسین تبریزی همکار بودیم و او نقش دایی مرا ایفا می‌کرد. شهرام به شدت اهل مطالعه بود و از هر فرصتی برای افزایش اطلاعاتش استفاده می‌کرد. همواره دست او کتاب می‌دیدم و او با بیان خوب و شیوایش به تحلیل مسائل مختلف اجتماعی، فرهنگی، هنری و... می‌پرداخت.»

همتی با بیان اینکه همکاری در یک تئاتر و یک کار تلویزیونی گرچه کم و کوتاه بود اما برای من به اندازه دنیا ارزشمند است، گفت: «شهرام خیلی زود به جانان پیوست و جالب است که درگذشت او با توجه به ارادت ویژه‌ای که به حضرت عباس (ع) داشت درست در روز میلاد باب الحوائج رخ داد. ای کاش که این تقارن به شکل دیگری رقم می‌خورد و ما همچنان می‌توانستیم از حضور او بهره‌مند شویم.»

این هنرمند با تاکید بر علاقه زنده‌یاد عبدلی به مطالعه ادامه داد: «عشق به کار و مطالعه از شاخصه‌های او در حرفه کاری‌اش بود. او معتقد بود بازیگر باید مطالعه داشته باشد و اطلاعاتش را در زمینه کاری به روز کند.  بازیگران زیادی به واسطه حضور در آثار نمایشی برای مدت کوتاهی مطرح شدند اما حضور شهرام عبدلی همواره متداوم، متفاوت و همیشگی بود و این موضوع به دلیل اهمیتی بود که او برای حرفه‌اش قائل بود. قطعا از دلایل موفقیت این بزرگمرد همان مطالعه و زمانی بود که برای رسیدن به نقشی که بازی می‌کرد، صرف می‌کرد. روحش قرین آرامش ابدی.»

گفت‌وگو: نگار امیری