یادداشت اردشیر مددکار دهکردی پیشکسوت تئاتر چهارمحال و بختیاری در حوالی نوروز
تئاتر سزاوار قلبی مهربان است که با آن همدردی کند
اردشیر مددکار دهکردی*: الله الجمیل و یُحِب الجمال، نهال را باران باید، تا سیرابش کند، از آب حیات و آفتاب باید، تا بتواند استحکام بخشد به شاخه‌های تازه روییده. بسی شایسته است از همه شما مهربانان که برای ما زنده بودن و انسان بودن را معنا کردید، قدردانی کنیم. کاری که شما در دنیای تئاتر به عنوان بازیگر انجام می‌دهید همه بدون استثنا عملی برای خلق زندگی است که پیش از آنکه شما قدمی بر روی صحنه بگذارید، وجود نداشته است. این زندگی(تئاتر) سزاوار یک دست مهربان است که آن را نگه دارد، عاشقی که آن را در آغوش گیرد، قلبی مهربان که با آن همدردی کند و ذهنی هوشیار که انگیزه مورد نیاز را برای ادامه بقا به ما بدهد.
عزیزان؛ اگر تئاتر امروز استان جایگاهی یافته بی شک مرهون تلاش و زحمات بی وقفه و بی شائبه هنرمندانی است که با خون دل کوشیدید تا ضمن ارتقای هنر و فرهنگ این خِطه آن را برای همیشه زنده نگه دارد و عمر گرانبهای خود را با هنر و نقش آفرینی خویش آمیخته تا سرای هنر را شکوفا کنند. لذا ضمن تقدیر به خاطر موفقیت‌های پی در پی شما بر خودمان می دانیم و می بالیم که قدردان شما باشیم. شکی نیست که اعتلای این هنر فاخر مرهون کوشش و همت هنرمندانی بی ادعاست که در راستای رونق و پویایی این هنر سهمی شایسته ایفا می کنند. لازم است از اهتمام شایسته شما هنرمندانی که فارغ از هرگونه هیاهو، آرام و بی ادعا به زیباترین وجه در راه اندازی کلاس‌های آموزشی، رونق هنر نمایش، نگارش و خلق متون نمایشی ارزشمند و تولید تئاتر فاخر تلاش می‌کنند ارج نهیم و قدردان آن‌ها باشیم.
نمی توان معنایی بالاتر از تقدیر و تشکر به زبان جاری ساخت و سپاس خود را در وصف استادان خویش آشکار نمود که هرچه گوییم و سراییم کم گفته‌ایم.
لذا عرض می‌کنم دو قدم مانده به خندیدن برگ، یک نفس مانده به ذوق گل سرخ، چشم در چشم بهار دیگر، تحفه‌ای یافت نکردم که کنم هدیه تان، یک سبد عاطفه دارم همه ارزانی‌تان.
پروردگارا در این ساعات پایانی سال 1401 به خواب عزیزان مان، آرامش؛ به بیداری شان، آسایش؛ به زندگی شان، عافیت؛ به عمرشان، عزت؛ به رزق شان، برکت و به وجودشان، جهت عطا فرما. آمین!
سال نو بر تمامی هنرمندان مبارک باد.
* پیشکسوت تئاتر چهارمحال و بختیاری
