گفتوگو با بانوی صبور و عاشق بازیگری
مهوش وقاری: سالهاست از گروههای کاری حذف شدهام
مهوش وقاری 2
مهوش وقاری: سالهاست از گروههای کاری حذف شدهام 2
مهوش وقاری، بازیگر پیشکسوت، با اشاره به علاقهاش به تئاتر و ارتباط مستقیم با تماشاگر میگوید با وجودی که سالهاست از گروههای هنری حذف شده است، اما اگر پیشنهاد خوبی داشته باشد، میپذیرد و پس از سالها روی صحنه خواهد آمد.
به گزارش ایران تئاتر، مهوش وقاری، بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون، پیش از انقلاب، فعالیت خود را در عرصه هنرهای نمایشی، با حضور در کاخ جوانان و سینمای آزاد آغاز کرد.
این هنرمند پس از پیروزی انقلاب، در آثار نمایشی فراوانی به ایفای نقش پرداخته است. «آواز مهر»، «موشها و آدمها» و «تانگو تخممرغ داغ» ازجمله نقشآفرینیهای وقاری روی صحنه تئاتر به شمار میآیند.
او طی سالهای اخیر، با توجه به بیماری زندهیاد محسن قاضی مرادی و لزوم مراقبت ویژه از این هنرمند، با عشق و صبری مثالزدنی به پرستاری از همسرش پرداخت و حضور در بسیاری از پروژههای کاری را رد کرد.
وقاری و زندهیاد قاضیمرادی پیش از حضور مشترک در عرصه بازیگری به عنوان کارمندان آموزش و پرورش با یکدیگر همکار بودند و پس از انقلاب در آثاری چون «نهنگ عنبر 2»، «پسر آدم، دختر حوا»، «بیوفا» و «تقاطع» با یکدیگر همبازی شدند.
زندهیاد محسن قاضیمرادی فعالیت هنری خود را از سال 1352 با بازی در فیلم «حسن سیاه» به کارگردانی پرویز اصانلو آغاز کرده بود. این هنرمند 25 فروردین ماه 1400 پس از سالها تحمل بیماری دار فانی را وداع گفت.
مهوش وقاری، درباره آشناییاش با زندهیاد قاضی مرادی میگوید: «من و محسن از سال 1357 در اداره آموزش و پرورش همکار بودیم. این همکاری باعث آشناییمان شد تا اینکه در ۲۰ شهریور ۱۳۵۹ با هم ازدواج کردیم.»
او ادامه میدهد: «ما در هر دو زمینه بازیگری و معلمی با یکدیگر همراه بودیم و زندگیمان سرشار از خاطرات تلخ و شیرین بود بهویژه در حوالی نوروز و انتظار برای تغییر سال.»
این هنرمند میافزاید: «خاطرات مشترک زیادی از حضور در پروژههای تصویری تولید شده در ایام نوروز دارم. خاطرم هست که برای ضبط یک سریال به اراک رفته بودیم ولی از آنجا که همیشه معتقد بودیم سال تحویل را باید در خانه خودمان باشیم، ۶ ساعت مانده به تحویل سال از اراک به مقصد تهران حرکت کردیم، سال جدید را در خانه گذراندیم و فردای آن روز دوباره به اراک برگشتیم.»
وقاری میگوید: «متاسفانه طی دو سال گذشته همه عزیزانم را از دست دادهام و به همین دلیل خلا بزرگی در زندگی برای من به وجود آمده است و گویی بسیاری از خاطراتم را فراموش کردهام.»
بازیگر نمایش «موشها و آدمها» ادامه میدهد: «همیشه روزهای نزدیک نوروز و ایام عید پر از حس زندگی و جنب و جوش است اما این روزها برای من به ویژه در 3 سال آخرزندگی محسن بسیار دردناک گذشت. در آن روزها فکر میکردم زندگی برای من هم تمام شده و حتی یادآوریشان برایم سخت است.»
این هنرمند در پاسخ به اینکه شاید بتوان سختیهای گذشته را با ادامه فعالیت هنری تا حدی فراموش کرد، توضیح میدهد: «متاسفانه انگار سالهاست که از گروههای کاری حذف شدهام. بارها در گفتوگوهای متفاوت از من پرسیدهاند که آیا خودم را بازنشسته کردهام، در حالیکه تنها در دوران بیماری محسن و با توجه به شرایط او از پذیرش پیشنهادهای کاری که وقت زیادی نیاز داشت، امتناع میکردم اما اکنون حدود ۲ سال است باوجودی که همه همکاران از شرایط من اطلاع دارند، باز هم برای کار دعوت نشدهام. شاید نبود پیشنهاد همکاری دلیل دیگری دارد که من از آن بیخبرم.»
او درباره پیشنهادهای بازی در تئاتر نیز میگوید: «در سالهای اخیر پیشنهادهایی برای بازی روی صحنه تئاتر داشتهام اما این پیشنهادها هم بیشتر در زمان بیماری محسن بود و از آنجا که تئاتر به زمان زیادی برای تمرین نیاز دارد و به دلیل تعهد کاری آنها را رد کردم. قطعا اگر پیشنهاد خوبی به ویژه در زمینه تئاتر داشته باشم، میپذیرم. چون تئاتر را خیلی دوست دارم و از ارتباط مستقیم با مخاطبان لذت میبرم.»
بازیگر سریال «دزد و پلیس» با بیان اینکه همواره برای تماشای آثار نمایشی روی صحنه وقت گذاشته است، میافزاید: «گروههای نمایشی نیازمند حمایت هستند. گاهی اوقات فکر میکنم آنها به چه امیدی کار میکنند. همه ما میدانیم که هنرمندان تئاتر بازگشت هزینه و دستمزدی ندارند و واقعا عشق به این هنر باعث ادامه فعالیتشان میشود به همین دلیل تنها راه حمایت از آنها را حضور در سالن و تماشای زحماتشان میدانم.»
گفتوگو: نگار امیری