گفت‌و‌گو با مجید جعفری، بازیگر، تهیه‌کننده و کارگردان
دلیل افسردگی این روزهای هنرمند پیشکسوت
مجید جعفری، تهیه‌کننده، کارگردان و بازیگر تئاتر، با اشاره به این‌که سرمایه‌گذاران برای کار در عرصه هنرهای نمایشی، ریسک نمی‌کنند و دولت هم گرفتاری‌های دیگری دارد که لزوما با فرهنگ و هنر سر و کار ندارد، از افسردگی خود در این شرایط می‌گوید که برای اجرای یک نمایش، اول از همه باید حساب و کتاب سرمایه کار را بکند.
به گزارش ایران تئاتر به نقل از ایرنا، مجید جعفری، بازیگر و کارگردان تئاتر، تلویزیون و سینما، درباره این روزهایش که در تئاتر و تلویزیون کم کار شده است، توضیحاتی را ارائه کرد که گزیده آن را می‌خوانید.
- حرفه اصلی‌ام تئاتر بوده است. تا ۸ سال پیش کار می‌کردم و آخرین آن «زکریای رازی» بود که در تالار وحدت اجرا شد. اتفاقا کار خیلی خوبی هم شد و بعد از آن هم تلاش کردم که چند کاری را که در دست اجرا داشتم، روی صحنه ببرم. می‌خواستم پیش تولید آن‌ها را بروم و طراحی هایش را انجام داده بودم اما شرایط به گونه‌ای شد که نمی‌شد کار کرد.
- کار گران شده است و برخلاف آنچه باید در تئاتر رخ دهد (کار نباید خیلی گران باشد) دائما باید به فکر اقتصاد آن بود. وقتی برای کاری که با فکر و اندیشه سروکار دارد باید در بادی امر مدام به فکر این باشید که چگونه می‌توان به بازگشت سرمایه رسید، چگونه می‌توان کار کرد؟
- قبلا سرمایه‌ام تماما عشق بود؛ عشق به هنر، زیبایی، محتوای عالی و این که تو نوعی نگاه داشتی که می‌خواستی با دیگران تقسیمش کنی. امروز همه اینها را داری و پخته هم شده‌ای و می‌دانی چه می‌خواهی و باید چه بگویی و چگونه بگویی اما باید فکر کنی که آیا کار به لحاظ مادی شدنی است یا خیر؟
- کسی که سرمایه می‌گذارد خواهان این است که این سرمایه اش بازگردد، به همین دلیل ریسک این را نمی‌کند که روی تئاتر سرمایه گذاری کنند. دولت هم گرفتاری‌های دیگری دارد و به فکر چیزهای دیگری است؛ چیزهایی که لزوما با فرهنگ و هنر سروکار ندارد.
- نهایت همه چیز به این سمت می‌رود که برای اجرای یک نمایش باید اول حساب و کتاب سرمایه را داشته باشم و بعد فکر کنم که چه می‌خواهم بگویم و در این روند افسرده می‌شوم.
