درباره آلن آرکین برنده جایزه تونی و اسکار
پدربزرگ محبوبی که از صحنه‌های تئاتر شروع کرد
آلن آرکین بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون که چند روز پیش در سن هشتادونه سالگی چشم از جهان فروبست، بازیگری را از صحنه تئاتر آغاز کرده بود.
به گزارش ایران تئاتر، آرکین که بیشتر به عنوان بازیگر سینما و تئاتر شناخته می‌شد، در عرصه تئاتر در مقام کارگردان نیز فعالیت‌های موثری داشت. او به گواه آثار صحنه‌ای‌اش شناخت و درک عمیقی از کمدی و تراژدی داشت.
آلن آرکین پسر یک کارگر در هالیوود بود که پدرش به دلیل هشت ماه اعتصاب از کار اخراج شد. او که از ده‌سالگی در آکادمی‌های متنوع هنری آموزش دیده بود، گروهی موسیقی همراه با دو دوستش تاسیس کرد و به اجرای برنامه در دهه پنجاه میلادی پرداخت. موسیقی تا پایان عمر آلن آرکین بخشی پررنگ از زندگی او باقی ماند.
در میانه دهه پنجاه میلادی بازیگر فیلم «گلن‌گری گلن‌راس» عضو گروه تئاتری «سِکند سیتی» در شیکاگو شد و چند سال بعد در 1961 برای نخستین بار در برادوی در نمایش «شهر دوم» روی صحنه رفت. سپس در نمایش «با خنده وارد شوید» در برادوی ظاهر شد که او را به محبوبیتی فوق‌العاده رساند و برایش جایزه تونی و جایزه تیه‌تر ورلد را به ارمغان آورد.
آلن آرکین در برادوی در نمایش «عششق/luv» نوشته جوزف شیسگال به کارگردانی مایک نیکولز در سال 1964 حضور یافت. او که در ابتدا به خاطر استعداد کمدی‌اش شناخته می‌شد، می‌توانست توأمان در تراژدی و طنز توانایی‌های بدیعی از خود بروز بدهد و با قریحه و حس ذاتی خود تراژدی و طنز را به درستی به تماشاگر منتقل کند. این بازیگر خلاق با همکاری که در تئاتر «عشـشق» با مایک نیکولز داشت، نقشی کمدی از مردی ناجور با ویژگی‌های اخلاقی خاص را ناخواسته به کمال رساند؛ خصیصه‌ای که در طول زندگی حرفه‌ای خود بارها آن را در سینما یا تلویزیون به نمایش گذاشت. گفتنی است که این نمایشنامه در ایران با ترجمه شهرام زرگر با نام «عچق» منتشر شده است.
آرکین پس از چند تجربه تئاتری به سینما پیوست و دیری نپایید که در سینما به شهرت دست پیدا کرد. او هشت بار نامزد جایزه گلدن‌گلوب، شش بار نامزد جایزه امی، سه بار نامزد جایزه بفتا و چهار بار نامزد جایزه اسکار شد تا اینکه سرانجام برای بازی در نقش پدربزرگ در فیلم « میس سانشاین کوچولو» توانست جایزه اسکار و جایزه بفتا را کسب کند. ویژگی آلن آرکین با وجود توانایی و قریحه و استعداد بی‌نظیرش، این بود که می‌توانست یک نقش مکمل را تا حد یک نقش اول ارتقا ببخشد و نگاه مخاطبان آثارش را خیره کند.
او در سینما با آدری هپبرن در «صبر کن تا تاریکی» (۱۹۶۷) هم‌بازی بود. بازی‌های آرکین در فیلم‌هایی مانند «فیلم‌های روس‌ها می‌آیند، روس‌ها می‌آیند» (۱۹۶۶)، «گلن‌گری گلن‌راس» (۱۹۹۲) و... در ذهن و خاطر علاقه‌مندان پیگیر سینما حک شده و همچنان درخشان است.
آلن آرکین در تئاتر نمایش‌هایی مانند «پسران آفتاب» نوشته نیل سایمون، «بلند قامت‌تر از کوتوله»، «مالی» را تجربه کرد. او در کنار مدلین کان در کنسرت تئاتر «کاندید» اثر لئونارد برنستاین در سال 1968 هم روی صحنه رفته بود. آرکین برای کارگردانی «پسران آفتاب» یک‌بار دیگر نامزد جایزه تونی شد. او چندین کتاب کودک هم تالیف کرده است؛ آثاری مانند «روز سخت‌کوشی تونی»(1972). او همچنین در سال‌های آخر عمر دو کتاب خاطرات نوشت: «یک زندگی بداهه»(2011) و «دیوانه»(2018).
در سال‌های اخیر شاید مهم‌ترین نقش‌آفرینی‌اش، حضور در سریال متد کامینسکی کنار مایکل داگلاس به عنوان مدیر برنامه حرص‌درآور اما اهل رفاقت این بازیگر بود. نقشی که او را در ذهن بسیاری از مخاطبان جوان عرصه سینما و تئاتر امروز هم ماندگار کرده است.
منبع:پلی‌بیل
